جرارد پیکه؛ تلاش برای اثبات مجدد خود

[Hadis Messi]

مدافع میانی باشگاه بارسلونا، در میانه راه دوران حرفه ای خود دچار یک دوگانگی شده است. هنگامی که در سال 2008 به باشگاهی که دوران کودکی خود را در آن سپری کرده بود بازگشت، با قهرمانی بارسلونا در 6 جام، در همان فصل اول حضورش موفقیتی چشم گیر را در کارنامه خود ثبت کرد. اما این روند هم اکنون تبدیل به انتقادات مکرر عده ای شده است که معتقد هستند او نمی تواند از پس وظایفی که بر دوشش قرار دارد بربیاید.

پیکه عملاَ به شخصیتی تبدیل شده که هواداران بارسلونا را به دو گروه تقسیم کرده است؛ شاید کمی حق با گروهی از منتقدان باشد که معتقد هستند او نمی تواند کیفیتی را که در سال های ابتدایی خود در بارسلونا پیاده می کرد، به اجرا بگذارد، اما گاهی اوقات احساس می شود عده ای با بی رحمی به دنبال کوچک ترین بهانه ای هستند تا کیفیت و عملکردی که از سوی پیکه ارائه می شود را زیر سوال ببرند. انتقاداتی که اکثرشان، بیش از آن که منشأ فوتبالی داشته باشد به زندگی خصوصی پیکه و روابطش با خواننده کلمبیایی بر می گردد.

از زمان پیوستن دوباره جرارد پیکه به بارسلونا تا تابستان اخیر، به خاطر عدم وجود یک مدافع مرکزی دیگر، عملاً پیکه در موقعیتی ثابت و غیر قابل جایگزین در ترکیب ثابت بارسا قرار داشت. اما با خرید جرمی متیو و توماس فرمائلن و البته حضور مارک بارترای جوان و باانگیزه، بارسلونا به طور مشخصی در قسمت مدافع میانی پرمهره به نظر می رسد. به نظر پیکه برای حفظ دقایق معمول بازی خود در این فصل، نیاز به گذراندن امتحانی بزرگ با یک عملکرد خارق العاده دارد که بتواند خود را به لوئیس انریکه ثابت کند.

در اولین سال بازگشت پیکه به باشگاه کاتالان، او یک برنده همیشگی در نبردهای هوایی شناخته می شد. اعتماد به نفس را به تیم تزریق می کرد، توانایی بالایی در کار با توپ داشت و یکی از دلایل عدم موفقیت کریستیانو رونالدو در پیاده کردن کیفیت همیشگی‌اش در فینال رم بود. و البته همه توانایی هایش در این موارد خلاصه نمی شد. نقش کلیدی او در پیاده سازی سبک خاص بارسا زیر نظر پپ گواردیولا هرگز قابل چشم پوشی نیست. درک بالای او از روند بازی و ارتباط محکم پیکه با کارلس پویول، اریک آبیدال و دنی آلوز؛ خط دفاع بارسلونا را به قلعه ای غیر قابل نفوذ تبدیل کرده بود.

با گذشت زمان، مصدومیت های پویول باعث دور شدن کاپیتان بارسا از کیفیت همیشگی‌اش شد. اریک آبیدال مجبور به دوری طولانی مدت از میادین به علت دست و پنجه نرم کردن با سرطان شد و بازیکنانی همچون رافا مارکز، گابی میلیتو و دمیترو چگرینسکی به دلایلی همچون سن بالا، مشکلات بدنی یا کیفیت پایین، گزینه مناسب باشگاه بارسا برای جایگزینی نبودند. رقابت در پست پیکه آرام آرام از بین رفت و به نظر می رسید هیچ گزینه ای برای تهدید موقعیت او در ترکیب اصلی بارسا وجود ندارد.

پیکه نشان داده است هیچگاه ترسی از انتقاداتی که به او وارد می شود ندارد. هرچند، پس از شکست تحقیر آمیز 0-7 در مقابل بایرن مونیخ در دیدار نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2013 به جای سکوت، عنوان کرد که: "باشگاه در آینده نیاز به تصمیماتی دارد که باید گرفته شود." صراحتی که پیکه در صحبت هایش داشت بعداً قرار بود برای تخریب و زیر سوال بردنش از آن استفاده شود. البته این نکته باید ذکر شود که اغلب فشارهای وارد بر پیکه از رابطه او با خواننده کلمبایی و البته عشق بی پایانش به پوکر نشأت می گیرد.

اما در پیکه جدید و زیر نظر لوئیس انریکه، می توان نشانه های جدیدی را دید. در کنفرانس مطبوعاتی پیکه در بازی هفته گذشته در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آپوئل نیکوزیای قبرس، در نگاه پیکه خستگی و البته بی احساس بودن کاملا مشخص بود. نکته ای که جالب بودن آن وقتی برجسته می شود که متوجه می شویم تنها 3 بازی از ابتدای فصل گذشته است. پیکه جدید، مشخصاً تفاوت های فراوانی با پیکه ای دارد که زمانی با آن صراحت و به روشنی از مدیریت بارسا صحبت می کرد!

خستگی، دقیقا همان چیزی است که مدافع کاتالانی در حال حاضر نباید آن را نشان دهد، با این حال، به نظر می رسد ترجیح انریکه بیشتر به استفاده از ماسکرانو و متیو به عنوان زوج میانی خط دفاع بارسا است و پیکه، دقایق خود در لیگ را باید روی نیمکت یا همانند نبرد ال مادریگال، در زمان هایی ببیند که به دلایلی همچون اخراج ماسکرانو به عنوان یار تعویضی به زمین بیاید.

فشارها در بارسا هیچگاه به پایان نمی رسد. تصمیم دل بوسکه مبنی بر عدم استفاده از پیکه در بازی دوم و سوم جام جهانی و کنار گذاشتن او از لیست بازی های مقدماتی یورو 2016، نشان از بی اعتمادی ها به آمادگی فعلی این مدافع دارد. البته غیبت اخیر او در لیست تیم ملی، نشانه هایی متناقض همراه خود داشت. دل بوسکه در ابتدا مدعی شد پیکه مصدوم است. در ادامه انریکه عنوان کرد حال پیکه خوب است و البته نباید ادعای خود پیکه در مورد مشکلات فیزیکیش را فراموش کنیم.

از نکات مثبت اخیر برای پیکه، کیفیت ارائه شده از سوی او مقابل آپوئل بود. جایی که به نظر می رسد حداقل مانع به وجود آمدن دید منفی از سوی انریکه شده است. چهارشنبه شب، مدافع میانی بارسا کاملا مطمئن و البته متمرکز به نظر می رسید. نکته ای که در مقابل حریفان بارسا که اغب زمان بازی بدون توپ هستند کاملاَ حیاتی به نظر می رسد. در رنکینگ رسمی رقابت ها هم با 97 درصد پاس صحیح از 58 پاس، نام او پس از آندرس اینیستا به عنوان دومین پاسور برتر بارسا مشاهده می شد.

نکته مثبت دیگر از عملکرد پیکه در مقابل حریف قبرسی، توانایی رهبری خاص و ممتازش بود. در این بازی، او مدام با سرجی سمپر صحبت می کرد و به طور مرتب او را راهنمایی می کرد. سمپر پس از بازی عنوان کرد که انریکه از او خواسته بود که فضای پشت سر دو مدافع کناری را پوشش دهد. موردی که در آن می توان به نقش حیاتی پیکه در شکل گیری ساختار دفاعی بارسا پی برد.

ارائه کیفیت بهتر، تنها یک دستاورد برای پیکه شناخته نمی شود. یک پیکه خوب به معنای یک بارسای خوب است و یک پیکه بهتر به معنای یک بارسای بهتر و البته یک پیکه قدرتمند به معنای یک بارسای قدرتمند. قاعدتاَ انریکه امیدواری زیادی در مورد احیای شرایط شماره 3 بلوگرانا دارد. احیایی که شاید با نشان دادن اینکه جای هیچ کس در زمین تضمین شده نیست، خود را نشان دهد.

پیکه مطمئناً چیز خاصی را از دست نداده است. پویول به عنوان بهترین مدافعی که از آکادمی بارسا به تیم اصلی رسیده است بالاترین کیفیت خود را در سن 30 سالگی نشان می داد و با اضافه کردن چاشنی تجره، اشتباهات جوانی خود را اصلاح می کرد. پیکه اما در سن 21 سالگی به عنوان یکی از بازیکنان کلیدی برای بارسا شناخته می شد. تیمی که رویای 6 جام در یک فصل را ممکن کرد و پیکه فعلی با قاطعیت، مدافع کامل تری به نسبت سال 2009 است.

مأموریت بعدی پیکه، اثبات کامل خود به انریکه با نشان دادن کیفیتش است. البته نباید از ذکر این نکته غافل شد که شاید پیکه باید کیفیتش را ببه خودش هم ثابت کند.

[ِ**@ًrُِّ@^ُ$**]

کییییییییییییی گفته؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من ک موافق نیستم:>


شما ها رو ک میدونم مثل من مخالفین

هر کی مخالف نیس بکه