27-07-2013، 20:31
تو
بزار من پاشم ، نمیخوام از غم باشم نمیخوام که نباشمو
یا کم باشمو
کم باشه من تلاشم ، آه بزار من پاشم
حرفام قطعا
هست تا شب
صبح شد ببینم هرجا شب ترورش کنم در جا صف
همینه که می بینی دست پاچم ، میخوام سر باشم
سَوا شم از بدیا قدیمارو بسپارم به فراموشی نشم
انصافا
هم آغوشه هر آغوشی امسال پس
میتونی ببینی که انسانم
میتونی ببینی که درجا نزدمو من جا نزدمو هر جا غزلمو
بشنوم میگن تشنمن
ولی عقب نمیشینم من یکم
هرچی که از من بد میگن بیشتر ،به همون اندازه
پیشرفت
توی راه تا نورماه نگو به من دور راه
گل ها دوباره بو میدن شکوفه ها روییدن واسه نسلی که پره ایدن
نسلی که روز های سخت تر از اینم دیدن ولی به امید
این بهار با امیدن
کروس [ [b]آفتابـکاران جنگل ]:[/b]
سر اومد زمستون ، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومدُ ، شب شد گریزون
ورس 2 [ بیـباک ]:
آه ، وقتی درختا هم میخوابن // خیلی از ماها بی خوابن
این روزا اینجاها بی تابن // از دل پاک دل خاک میتابن
نور امیدُ میدن // خبر خوشی رو دیدن
من نه منم نه منم من من من // اثرمُ نظرمو من نم نم
میزارم و بیزارم من از دستم // بیمارم و بیکارمُ چون
دست بستم
واسۀ این حرفا من خواب دیدم // زمستون گذشته مدرک
حرفم اینه برفا آب میشن
از دلو سر بی تاب میشن // وقتشه دلامون آبی شن
با تک تک شکوفه ها دست میدم // پس میگم اونا
ترسیدن
از همون // نسلی که آورده دووم
زیر این همه مشکلات // باز زندن با یه پشتکار ؛ واسه
رشد کار
نسلی که استوار ایستادن // دنیا به اونا بیست داد رفت
هیس ، نسلی که اهریمن // اونا رو در پی تحریم اند
نسلی که یکرنگن // نسلی که نسل جنگن
نسلی که زیر موشک های عراقن // نسل خونه های
طلاقن ؛ تو غربت و فراغ اند
کروس [ [b]آفتابـکاران جنگل ]:[/b]
سر اومد زمستون ، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومدُ ، شب شد گریزون
بزار من پاشم ، نمیخوام از غم باشم نمیخوام که نباشمو
یا کم باشمو
کم باشه من تلاشم ، آه بزار من پاشم
حرفام قطعا
هست تا شب
صبح شد ببینم هرجا شب ترورش کنم در جا صف
همینه که می بینی دست پاچم ، میخوام سر باشم
سَوا شم از بدیا قدیمارو بسپارم به فراموشی نشم
انصافا
هم آغوشه هر آغوشی امسال پس
میتونی ببینی که انسانم
میتونی ببینی که درجا نزدمو من جا نزدمو هر جا غزلمو
بشنوم میگن تشنمن
ولی عقب نمیشینم من یکم
هرچی که از من بد میگن بیشتر ،به همون اندازه
پیشرفت
توی راه تا نورماه نگو به من دور راه
گل ها دوباره بو میدن شکوفه ها روییدن واسه نسلی که پره ایدن
نسلی که روز های سخت تر از اینم دیدن ولی به امید
این بهار با امیدن
کروس [ [b]آفتابـکاران جنگل ]:[/b]
سر اومد زمستون ، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومدُ ، شب شد گریزون
ورس 2 [ بیـباک ]:
آه ، وقتی درختا هم میخوابن // خیلی از ماها بی خوابن
این روزا اینجاها بی تابن // از دل پاک دل خاک میتابن
نور امیدُ میدن // خبر خوشی رو دیدن
من نه منم نه منم من من من // اثرمُ نظرمو من نم نم
میزارم و بیزارم من از دستم // بیمارم و بیکارمُ چون
دست بستم
واسۀ این حرفا من خواب دیدم // زمستون گذشته مدرک
حرفم اینه برفا آب میشن
از دلو سر بی تاب میشن // وقتشه دلامون آبی شن
با تک تک شکوفه ها دست میدم // پس میگم اونا
ترسیدن
از همون // نسلی که آورده دووم
زیر این همه مشکلات // باز زندن با یه پشتکار ؛ واسه
رشد کار
نسلی که استوار ایستادن // دنیا به اونا بیست داد رفت
هیس ، نسلی که اهریمن // اونا رو در پی تحریم اند
نسلی که یکرنگن // نسلی که نسل جنگن
نسلی که زیر موشک های عراقن // نسل خونه های
طلاقن ؛ تو غربت و فراغ اند
کروس [ [b]آفتابـکاران جنگل ]:[/b]
سر اومد زمستون ، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومدُ ، شب شد گریزون