باز این چه شورش است....

[ابراهیم هادی]

یکی از رفقا تعریف می کرد:

کوچیک که بودم یه روز با دوستم رفتیم به مغازه خشکبار فروشی پدرم در بازار.

پدرم کلی دوستم رو تحویل گرفت و بهش گفت: یک مشت آجیل برای خودت بردار.

دوستم قبول نکرد؛ از پدرم اصرار و از اون انکار!

تا اینکه پدرم, خودش یک مشت آجیل برداشت و ریخت تو جیب دوستم.

از دوستم پرسیدم: تو که اهل تعارف نیستی, چرا پدرم اصرار می کرد، خودت برنداشتی؟

دوستم خیلی قشنگ جواب داد: آخه مشتهای بابات بزرگتره …



آقای ما... مولای ما... دعا کن برای ما...

دعا کنید لیاقت حضور در مجالس اهل بیت رو به دست بیاریم،

و امسال با معرفت تر از گذشته براشون اشک بریزیم.

دعا کنید تا امسال، نه به کوچکی ما ؛ که به بزرگیِ وجود شما بهره ای از محرم ببریم.

ما را که یا مجیر و اجرنا عوض نکرد

دلتنگ روضه های محرم شده دلم ...