بغض قلم ❥ .. (نسخه دهم)

[ғαறØᴜs_ραѕѕeя_βყ]

‌

زندگی پیچیده‌تر از چیزی‌ست که فکرش را می‌کنی!

همین لحظه چشمانت را ببند و به چند سال قبل‌ترت برگرد و دغدغه‌ها و آدم‌های همان روزها را به خاطر بیاور...  با کنکاش زیاد، به یاد دغدغه‌هایی خواهی‌افتاد که امروز برایت ذره‌ای هم اهمیت ندارند و در خاطرات محو شده‌ات به آدم‌های غریبه‌ای خواهی‌رسید که روزی آشناترینِ تو بوده‌اند و فکر می‌کردی بدون آن‌ها ادامه‌ی زندگی‌ات ممکن نخواهد بود، ولی حالا حتی نام و نشانه‌ای از آن‌ها در پرت‌ترین روزنه‌های افکارت هم نیست!

خواستم یادآوری کنم تا دغدغه و نگرانی‌های امروزت را هم بیش از ظرفیتشان جدی نگیری و آرامشت را برای رفتنی‌ها و درست نشدنی‌ها خراب نکنی.

در بهترین حالتش چند ماه بعد، تمام دغدغه‌های امروزت بی اهمیت می‌شوند و تمام آدم‌های رفته، فراموش...

و در بدترین حالتش خاطرات کمرنگی خواهدماند برای چندثانیه تداعی و افسوس خوردن...

ولی همیشه این زندگی‌ست که پر رنگ‌تر از هر تداعیِ تاسف‌بار و هر افسوس بی‌نتیجه‌ای ادامه دارد...

‌

[Đęąđ.ğïřł]

اخرین تکست بغض قلم امسالم :

نترس، هرگز نترس قایقِ من!
موجی که غرق نکند
بالاترمان میبرد.

1399/12/30
1:40

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

من حتی اگه تست اعتیاد هم بدم

جوابش میشه : توئه مثبت

[מַברִיק]

کرونا که تمام شد، تا چند هفته و چند ماه، بیشتر از همیشه قدر زندگی را خواهیم دانست، کمتر بهانه خواهیم آورد و بیشتر لبخندخواهیم زد.

کرونا که تمام شد، کافه ها و پیاده روها مملو از آدم های شادی خواهد شد که به جای ماسک، لبخند به لب دارند و به جای فاصله، از یکدیگر آرامش می گیرند.

کرونا که تمام شد، کنار هم خواهیم نشست و باورمان نخواهدشد که چند ماه قبل چه روزگار غریبانه ای داشتیم، عکس های دوران قرنطینه و سختی را نگاه خواهیم کرد و به چهره های ماسک زده مان خواهیم خندید.

کرونا که تمام شد، چقدر《یادت هستِ》مشترک داریم برای گفتن و چقدر افسوس ناگزیر داریم برای خوردن، افسوسِ درد تحمیلی و مبهمی که ریشه ی دقیقی نداشت، افسوسِ پاره عمری که در اضطراب و انزوا تباه شد، افسوسِ آنانی که رفته اند و بازگشتی ندارند، افسوسِ روحی که زخم های عمیقی برداشته...

کرونا که تمام شد، ما آدم های قوی تری شده ایم، آدم هایی که انتهای اندوه را به چشم دیده اند و به استخوان، لمس کرده اند، آدم هایی که پوستِ صبر و طاقتشان کلفت تر شده، آدم هایی که آنقدر سیاهی دیده اند که به اندک نوری، دلخوش می شوند، آدم هایی که دیگر بهتر از هرکسی می دانند لذت چیست، خوشبختی چیست، آرامش چیست،
آدم هایی که از سطح توقعاتشان کاسته اند و به دلخوشی های کوچکشان افزوده اند، که راحت شده اند و سخت نمی گیرند، که راضی و آرام و دلخوشند به سلامت و لبخند عزیزانشان...
آدم هایی که فقط می خواهند حالشان خوب باشد.

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

تو آخرین بازمانده‌ی دلخوشی‌های منی، برایم بمان لطفا!
هرچیز که دوست داشته‌ام، مال من نشده و هرکس که دوست داشته‌ام، آدمِ من نبوده، یاد گرفته‌ام چشم‌پوشی کنم، از چیزها و آدم‌ها و دلخوشی‌ها... یاد گرفته‌ام بپذیرم که خیلی چیزها قابل تغییر نیست، خیلی چیزها و آدم‌ها را نمی‌شود داشت و من دست برداشته‌ام از خواستن‌های بیهوده، اما تو فرق داری، تو را نیاز دارم. تو را نیاز دارم برای اینکه خوب باشم، برای اینکه شب‌ها زودتر بخوابم و روزها زودتر بیدار شوم، برای اینکه بیشتر حواسم به خودم باشد، بیشتر تلاش کنم و بیشتر موفق باشم.
عشق، مطمئن‌ترین آرایش دنیاست و من می‌خواهم از همیشه زیباتر باشم.
تو را نیاز دارم ای آخرین بازمانده!
برایم بمان لطفا...

#نرگس_صرافیان_طوفان

[_Strawberry_]

کاش واسه حرف زدن باکسی ک دوسش داریم دنباله بهونه نبودیم!

[מַברִיק]

حال من خوب است اما با تو بهتر مي شوم
آخ .. تا مي بينمت يک جور ديگر مي شوم

با تو حس شعر در من بيشتر گل مي کند
ياسم و باران که مي بارد معطر مي شوم

در لباس آبي از من بيشتر دل مي بري
آسمان وقتي که مي پوشي کبوتر مي شوم

آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پاي تو
مي توانم مايه ي ــ گه گاه ــ دلگرمي شوم

ميل ميل ِ توست اما بي تو باور کن که من
در هجوم بادهاي سخت ، پرپر مي شوم

[Âɴɢ℮ℓ Evιℓ]

من دل داشتم!!


پ.ن: جمله از این غم انگیز تر؟!

[єη∂ℓєѕѕღ]

در غیابِ تو کسی
شاد ندیدست مرا ...

[Faust]

تو را به آغوش کشیدم، 

و بعد از آن به هر آغوشی دست رد زدم.

 آن ماهی که آرامش دریا را تجربه کرده،

 محال است دلش را به تنگ کوچک کنار پنجره خوش کند … !

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.