بغض قلم ❥ .. (نسخه هشتم)

[امیر‌حسین]

یبار بهش پیام دادم همون لحظه سین شد فهمیدم توی صفحه ی چتمون بوده، پیام بعدی روام که فرستادم دیدم پیام دومی دیگه سین نشد، اون ترس داشت از اینکه من بفهمم اون لحظه ها داشته توی صفحه ی چتمون پیامامونو میخونده و مرور میکرده، دلم خواست بهش بگم ،حداقل واسه دوست داشتن من ، ترسی نداشته باش ))

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

گفتم:
-کی میدونه فردا چی قراره بشه!
خندید گفت:
+میترسی؟
دستامو پیچیدم دور خودمو سرمو گذاشتم رو زانوم
-تونمیترسی؟
نگاه ازم گرفت
+نه!هرکی یجوری میمیره دیگه ماهم اینجور..
از پشت پرده ی اشک تار می دیدمش
-فکرکن مرگ عزیزاتو به چشم ببینی و نتونی کاری کنی..
ترسناکه دیگ!نیست؟!
نفسشو سنگین داد از سینه بیرون
+رسم دنیا همینه کاریش نمیشه کرد
اما میشه قبل اینکه از دست بدیم همو هوای همو داشته باشیم،خوب
بخوایم برا هم،بجنگیم برای حال خوش همدیگه،از عشق بگیم،از دوست داشتن..
قبل از اینکه دیربشه،قبل از اینکه از دست هم بریم،چه با جنگ،چه بی جنگ!
سراز روی زانو گرفتم و با بغض گفتم
+دوستت دارما..
خب؟
لبخند زد.
-ازاون دوستت دارمایی که از ترس فردای جنگه؟
پاک کردم خیسیِ زیر چشامو
+از اون دوستت دارمایی که واقعیه،که همیشگیه،که دلیه..
چه با جنگ،چه بی جنگ!

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

راه مست بود هر چه می‌رفتیم ما را به جای دیگری می‌برد:|

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

آدمها همديگر را پيدا مى كنند…
از فاصله هاى خيلى دور
از تهِ نسبت هاى نداشته
انگار جايي نوشته بود كه اينها
بايد كنار هم باشند
مى شوند همدم
مى شوند دوست
مى شوند رفيق
اصلأ مى شوند جانِ شيرين…!
درست مى نشينند روى طاقچه ى دلِ هم
حرف هايشان يك جورِ خوبى دلنشين است

دل براى خنده هايشان ضعف مى رود؛
اصلأ بودنشان شيرين است
وقتى هم كه نيستند
هى همديگر را مرور مى كنند و مُدام
گوش به زنگِ آمدن هم هستند…

خدا اين آدم ها را نگيرد از هم!=)

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

از تنهایی بمیر،ولی هیچوقت
"بعضی وقتای"کسی نباش..!

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

اونی که بهت میگه بداخلاق،درواقع
توانایی مهربون کردنت رو نداره !

[Ɗєя_Mσηɗ]

گاهی باید به دور خود
یک دیوار تنهایی کشید
نه برای اینکه دیگران را از خودت دور کنی
بلکه برای اینکه ببینی
برای چه کسانی اهمیت داری
که این دیوار را بشکنند !!!

[ابراهیم هادی]

می‌روم سراغ آقا محمود؛ محمود فرج اللهی. پیرمردی هشتاد ساله که هیچ کس متوجه حرف‌هایش نمی‌شود. نگاهش می‌کنم. چیزی را می‌گوید که متوجه نمی‌شوم. از بیمار تخت کناری می‌پرسم: شما متوجه می‌شید چی میگه؟

هیچ‌کس متوجه حرف‌هایش نمی‌شود. کهولت سن، قدرت تکلم را از او گرفته و بی‌دندان بودنش هم مزید بر علت شده است. دست لرزانش را می‌آورد بالا. دستش را محکم می‌گیرم و گوشم را می‌برم جلوی دهانش که ببینم چه می‌گوید؛ آ آ آ ها ها

به دلم می‌افتد شاید تشنه است: آب می‌خوای؟

آ آ آ ها ها

می‌گویم: اگه آب می‌خوای چشمات رو ببند.

درست حدس زده‌ام. بیماران کرونایی دائماً تشنه می‌شوند و لب و گلویشان خشک. لیوانی را پر از آب می‌کنم. دست به پشت سرش می‌زنم و کمی سرش را جلو می‌آورم. لبان خشکش که به آب می‌خورد، یاد...

اشک در چشمانم حلقه می زند.

پیرمرد آب می‌خورد و آب، آتش می زند مرا.

وقت خوبی است برای یک گنهکار.

می گویم خدایا به حق لبان سیراب این پیرمرد، گناهان مرا ببخش.

[†ᴾᴼᴵˢᴼᴺ†]

یادم میره فراموشت کنم (:

[کــــــــــⓐرمَن]

وقتـــــی به عقب بر میگردی ؛
متوجه میشی که جــــــای بعضیا ،
الان که تو زندگیت خالــــــی نیست هیـــــچ …
اون موقعشم زیـــــــــــادی بوده … !!!