نوشته های تنهایی مجنون

[Nasim 12]

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود .

تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود .

تنگ بلوری دلت درست مثل دل من .

کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود .

وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی.

توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود.

چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم.

که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟

تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید.

راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود.

دیگه نه از تو خبری بود ،‌ نه از آرزوهات.

قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود.

یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و

اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود.

تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی:

عاشقیمون یه بازی شاید ،‌ یه الک دولک بود .

نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی.

کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود.

قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت:

کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود…………….
نمی بخشمت……………………….