بازی آنلاین
آپلود عکس
09-12-2011، 2:27
کارت پستال ها
کارت پستال ها
داستانی از دیوید البحاری(1) با ترجمه ی علی عبداللهی(2):
پدر زیاد سفر می رفت. هر جا هم می رفت، برای ما کارت پستال می فرستاد پشت همه کارت پستال ها هم همیشه یک متن واحد می نوشت- پنج جمله و زیرش امضای قشنگ خودش- ولی ما هر بار همان نوشته را طوری می خواندیم که انگار کاملاً تازه است.
معنای جمله دومی «این جا شهر قشنگی است». روی کارت پستال ارسالی از وین با همین جمله روی کارت پستال مادرید فرق داشت. با وجود این که جمله پنجم «بعید است به زودی بتوانم ببینمتان» را روی کارت پستال مسکو هم دیده بودیم، خواندن همان جمله روی کارت پستال ارسالی ازو نیز، باز هم طنین ناباورانه ای داشت. همین را می شد در مورد جمله اول «من در اتاق هتلی اقامت دارم.» هم گفت، به نظر ما این جمله هم هرگز همان جمله قبلی نبود. مشخص بود هر بار در فضای کاملا متفاوتی نوشته شده، مثل جمله سوم «تا تاریک شدن هوا خیال دارم گردش کنم» که خبر می داد گردش ها، هر بار در خیابان جدیدی است.
فقط جمله چهارم بود که همیشه ما را در مانده می کرد: «در سکوت، کلمات سنگین می شوند، و قلب آدم مثل میوه خشکیده کاجی شعله ور می شود». در این جمله، دیگر تصویرها هیچ کمکی نمی کردند و ما نمی دانستیم که آیا سکوت از مکانی به مکان دیگر فرق می کند یا آتشی که در همه جا می سوزد، همان آتش اولی است؟
هر وقت می خواستیم این را از پدر بپرسیم، پدر نمی خواست در این باره حرف بزند
کارت پستال ها
داستانی از دیوید البحاری(1) با ترجمه ی علی عبداللهی(2):
پدر زیاد سفر می رفت. هر جا هم می رفت، برای ما کارت پستال می فرستاد پشت همه کارت پستال ها هم همیشه یک متن واحد می نوشت- پنج جمله و زیرش امضای قشنگ خودش- ولی ما هر بار همان نوشته را طوری می خواندیم که انگار کاملاً تازه است.
معنای جمله دومی «این جا شهر قشنگی است». روی کارت پستال ارسالی از وین با همین جمله روی کارت پستال مادرید فرق داشت. با وجود این که جمله پنجم «بعید است به زودی بتوانم ببینمتان» را روی کارت پستال مسکو هم دیده بودیم، خواندن همان جمله روی کارت پستال ارسالی ازو نیز، باز هم طنین ناباورانه ای داشت. همین را می شد در مورد جمله اول «من در اتاق هتلی اقامت دارم.» هم گفت، به نظر ما این جمله هم هرگز همان جمله قبلی نبود. مشخص بود هر بار در فضای کاملا متفاوتی نوشته شده، مثل جمله سوم «تا تاریک شدن هوا خیال دارم گردش کنم» که خبر می داد گردش ها، هر بار در خیابان جدیدی است.
فقط جمله چهارم بود که همیشه ما را در مانده می کرد: «در سکوت، کلمات سنگین می شوند، و قلب آدم مثل میوه خشکیده کاجی شعله ور می شود». در این جمله، دیگر تصویرها هیچ کمکی نمی کردند و ما نمی دانستیم که آیا سکوت از مکانی به مکان دیگر فرق می کند یا آتشی که در همه جا می سوزد، همان آتش اولی است؟
هر وقت می خواستیم این را از پدر بپرسیم، پدر نمی خواست در این باره حرف بزند
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
