بیزارم از آن عشق که...

[melodi+]

فرصتی نمانده پاهایم خسته است . باید رفت باید رها شد از حصار تنهایی و این جسارت




مرده ... نمی دانم چگونه...چراها در مقابل دیدگانم ریلی به امتداد تمام زندگی ساخته اند...




شبانه آرزوهایم را در ژرف ترین نقطه کابوس زده ام دفن می کنم .... و بابقچه خاکستری




خاطراتم راهی شهر رویایی خیال می شوم و از جاده های پر از ابهام و تردیدی که تو برایم




درست کردی می گذرم و چشم به راهی می بندم که هیچ امیدی به پایانش نیست.....




گام های لرزانم سکوت سردم را می شکند .... و من در برهوت تنهایی خویش به شمارش




گام هایم می پردازم . گام هایی که ارمغانی جز نرسیدن ندارند ......