شعر هنگام رسیدن(قیصر امین پور)

[دختر تنها12]

[rtl]ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن[/rtl]

[rtl]كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن[/rtl]

[rtl]كی می‌شود روشن به رویت چشم من، كی؟
وقتِ گل نی بود هنگام ِ رسیدن؟[/rtl]

[rtl]
دل در خیال رفتن و من فكر ماندن
او پخته‌ی راه است و من خام ِ رسیدن[/rtl]

[rtl]بر خامی‌ام نام ِ تمامی می‌گذارم
بر رخوت درماندگی نام ِ رسیدن[/rtl]

[rtl]هرچه دویدم جاده از من پیش‌تر بود
پیچیده در راه است ابهام ِ رسیدن[/rtl]

[rtl]از آن كبوترهای بی‌پروا كه رفتند
یك مشت پر جا مانده بر بام ِ رسیدن[/rtl]

ای كالِ دور از دسترس! ای شعر تازه!
می‌چینمت اما به هنگام ِ رسیدن