داستان کوتاه خوشبخت ترین آدم

[^ali^]

هههههههه نفهمیدم داستانو تغییر میدیم : وقتی فقیر فهمید قصد ان ها را فردای ان روز به پیش پادشاه رفت و گفت دوای درد تو خوشبختیست پادشاه با نگاه تعجب امیزی رو به فقیر کرد و گفت خوشبختی بیش تر از این غذای خوب که دارم پول زیاد هم دارم اما بعد کمی مکث کرد و زیر لب گفت : ولی دلم غم دارد
مرد فقیر گفت : شما نیاز به همدردی دارید ولی کسی را ندارید راست میگفت مرد فقیر و لی پادشاه نمیدانست چه کسی مرهم دردش است پس به دنبال مرهم گشت به کوه رفت تا از هوایش استفاده کند تا بلکه حالش خوب شود و لی تاثیری نداشت به دریا رفت ولی دریا طوفانی شد به جنگل رفت جنگل اتش گرفت چندین روز رفت و رفت و رفت تا دیگر نتوانست راه رود و به یک باره سرش به گیجی رفت و افتاد وقتی از خواب غفلت بیدار شد کدار دستش نان و ابی را دید و قتی سرش را بالا تر برد خانواده ای را دید که با شور و ذوق مشغول کار در مزرعه بودند بعد زنی با قامت ستوار در را باز کرد و گفت : پادشاه حالتان خوب شده ؟ پادشاه که انتظار زنده ماندن را نداشت گفت : بله ممنونم خانوم . زن گفت : حالا لطفا از اب بنوشید و نان بخورید شرمنده ما پول زیادی نداریم تا از شما پذیرایی کنیم . پادشاه که در بهت و حیرت هنوز مانده بودغذا را خورد و ابی خورد و راهی قصر شد در حین راه با خودش فکر کرد چطور ان زن مرا پیدا کرد ؟ چطور بهم لطف و مهربانی کرد ؟ و چرا در مورد اتفاق ازم سوالی نکرد ؟ و هزاران چرا های دیگر برایش پیش امد پادشاه وقتی به قصر بر گشت و ر. به فقیر و تهی دست انداخت و گفت من مر همم را پیدا کردم . فقیر که نمیدانست موضوع را فقط پرید ؟ کجاست ؟ کیست ؟ پادشاه گفت : ان زن جوان او مرا نجات داد . فقیر گفت : زن جوان ؟ مرهم شما این است ؟ پادشاه گفت : اری وی مرهم دردم هست و فقیر به همراه پادشاه و چند تا سرباز رفتند تا منزل زن را نشون فقیر دهد پادشاه . اما وقتی پادشاه به انجا رسید چیزی ندید و گفت : مگر میشود ان زن انجا نباشد خودم دیدم ان مزرعه داشت و فرزند نه نمیشود خدای من . فقیر که از حکمت خدایی سر در اورده بود رو به پادشاه کرد و گفت : او یک فرشتهی الهی بود و دوای درد تو تو محبت کردن را یاد گرفتی و دردت هم خوب شد قصیه ما به سر رسید کلاغه به خونش رسید اما دیر رسید زنش اونو کشت سپاس ندید نامردید خداییش زحمت کشیدم تا داستانشو عوض کردم