06-08-2015، 22:46
(آخرین ویرایش در این ارسال: 06-08-2015، 22:47، توسط kiana-khanoomi.)
یه روزی همین جاها تو همین کلاس دنیا معلم اسم منو صدام میزنه ارش جباری داد میزنن غایبه اعلامیم میاد بالا و معلم روی اسم و عکس نگاش میلرزه چون همینطور ک قدم بلند تر میشه چراغ مرگ من عین سر سیگارم با هر دم نفسم روشن تر میشه یه مرگ غریب اره توی مملکت ما عاقبت یه جوون هنرمند اینه ن انکار نکن اینده شفافه عین کریستالیکه اینهمه مدت تو خونم میرفت و انقد ب قلب شیشه ام فشار اومد ک غرورم شکست نگوک عینک خوشبینی بزن ک عینکم زدمو خیلی بد تر واضح تر دیدم عشقم از دست رفت ای کاش کور میشدم اینجوری فقط عاشق نور میشدم و ته دلمک میدیدمش کیف کور میشدم...