دین چیست؟ بررسی فرقه بهاییت 'منبع پایگاه جامع فرق و ادیان'

[ابراهیم هادی]

[rtl]مقايسه پیشگیری از فحشا در اسلام و بهائیت[/rtl]

 دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


ازدواج امری‌است، مقدس که در سایه آن زن و مرد به سکون و آرامش رسیده، نیازهای جسمی و روحی خویش را در کنار یکدیگر بر طرف می‌سازند و هریک می‌توانند نردبانی برای صعود شریک زندگی خویش باشند. تعریف زنا: به رابطه‌ی جنسی نامشروع و خارج از پیمان ازدواج و زناشویی گفته می‌شود، به عبارتی دیگر زنا به نزدیکی بین زن و مرد بدون ازدواج اطلاق می‌شود. عمل زشت زنا معصیتی است نفرت انگیز و جز خسران دنیا و آخرت را در پی نخواهد داشت. فلسفه تحریم زنا از نگاه اسلام: عواقب شوم این عمل برای فرد و جامعه، بر كسی مخفی نیست. انجام این عمل زشت و گسترش آن، بدون شک نظام خانواده را درهم می‌ریزد، رابطه فرزند با پدر را مبهم و تیره و تار می‌کند، فرزندان فاقد هویت را که طبق تجربه، جنایت‌کارانی خطرناک می‌شوند، در جامعه افزایش می‌دهند و سبب انواع برخوردها و کشمکش‌ها در میان هوس‌بازان و فراگیر شدن بیماری‌های روانی و آمیزشی خواهد شد. [۱] از عوارض  ضررهای این کار ناپسندیده می‌توان به: سقوط از شخصیت انسانی به شخصیتی شهوانی؛ ترس از فاش شدن این رابطه که باعث مختل شدن کارهای روزانه می‌شود؛ زیاد کردن روحیه و جرأت قانون‌شکنی در جامعه؛ بی‌میل شدن به همسر خود بعد از ازدواج و فروپاشی بنیان خانواده؛ عدم میل به ازدواج و تشکیل خانواده و... می‌باشد. زنا در نزد همه‌ی ادیان و عقلاء کاری ناپسند و نامشروع می‌باشد و این امر شنیع علاوه بر تحریم آن دارای قبح ذاتی می‌باشد که همه‌ی انسان‌های پاک و آزاده از آن بیزاری می‌جویند. ادیان مختلف برای پیشگیری از این امر قبیح و سست شدن بنیان خانواده، قوانین پیشگیرانه‌ای وضع کرده‌اند. حسینعلی‌بهاء در حکم زانی و زانیه می‌گوید: «قد حکم الله لکل زان و زانیه دیة مسلمة إلی بیت‌العدل و هی تسعة مثاقیل من الذهب و إن عاد مرة اخری عودوا به ضعف الجزاء هذا ما حکم به مالک الأسماء؛ خداوند حکم داده است برای هر مرد و زن زناکاری که دیه‌ای به بیت‌العدل بپردازند و مقدار آن نه مثقال طلاست؛ اگر دوباره به زنا عود کند، لازم است در مقابل آن دو دیه پرداخت کند، این حکم از جانب مالک اسماء است.»[۲] با این حساب اگر کسی در فرقه بهائیت خلاف کند، باید جریمه‌های ذیل را به بیت‌العدل پرداخت کند: مرتبه اول ۹ مثقال طلا، مرتبه دوم ۱۸ مثقال طلا، مرتبه سوم ۳۶ مثقال طلا، مرتبه چهارم ۴/۵ سیر طلا الی آخر. به راستی با صدور چنین حکمی، انسان‌های متمول و مرفهین بی‌درد، چه محدودیتی برای ارتکاب فحشا دارند؟ این حکم تا چه حد جنبه بازدارندگی دارد و آیا با این حکم می‌توان به جنگ با فساد رفت؟ یا میدانی برای فساد طبقات مرفه و پولدار جامعه فراهم می‌گردد؟ آیا این حکم الهی است یا قانونی منسوخ و شرم‌آور که از ذهن پوسیده انسانی جاهل صادر شده است؟ با این حکم تکلیف انسان‌های مرفه، زناکاران حرفه‌ای، فاحشه خانه‌ها، دلالان فحشا و بی‌بندوباری زمینه سازان و عوامل اجرای چه می‌شود؛ آیا چنین است هرکه پول دارد می‌تواند مرتکب این امر شنیع شود و هزینه آن را پرداخت کند. حقیقتاً میزان پیشگیری این حکم تا چه اندازه می‌باشد؟
خداوند در دین مبین اسلام می‌فرماید: «الزَّانِیَةُ وَ الزَّانی فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْکُمْ به هما رَأْفَةٌ فی دینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنینَ؛[نور/۲] زن و مرد زناکار را هریک صد تازیانه بزنید، و هرگز در دین خدا رأفت (محبت کاذب) شما را نگرد، اگر به خدا و روز جزاء ایمان دارید؛ و باید گروهی از مؤمنان مجازات آنها را مشاهده کنند». در مکتب اسلام، به هریک از زن و مرد باید صد تازیانه زده شود تا کسی جرأت نکند به سمت آن برود و در این حکم فرقی میان ثروتمند و فقیر نیست، بلکه همه، برابر مجازات می‌شوند، این حکم اسلام بسیار محکم و قاطع است  به حدی کسی در جامعه اسلامی جرأت نکند این گناه و خطای بزرگ را انجام دهد و اگر احیاناً مرتکب آن شد آن را مخفی نگاه می‌دارد و از ترویج فساد و فحشاء، اختلاط انساب، بی‌بند باری جلوگیری و باعث استحکام بنیان خانواده می‌شود. ولی حسینعلی‌بهاء با انگیزه تأمین هوس‌های افراد هوسران می‌گوید: «جزای زنا کردن، دادن نه مثقال طلا به بیت‌العدل است.»[۳] در بررسی حکم زنا در اسلام و فرقه ضاله بهائیت می‌توان نتیجه گرفت که اسلام با این حکم درصدد جلوگیری از ارتکاب علنی شدن آن و حفظ بنیان مقدس خانواده می‌باشد، اما بهائیت صرفاً از آن جنبه درآمد زایی برای رؤسای خود دارد. این است تفاوت میان آموزه‌های الهی و افکار پریشان دین‌سازان بهائیت.

[rtl]پی‌نوشت:
[۱]. آیت‌الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۱۴، ص ۳۶۸
[۲]. حسینعلی‌نوری، اقدس، ص ۴۷
[۳]. حسینعلی نوری، اقدس، ص ۴۷؛ ملحقاتی بر اقدس، یاددداشت و توضیحات، ص ۱۵۷،۱۵۸.[/rtl]