سطری از کتاب

[Actinium]

ما را عوضی می گیرند: چون ما رشد می کنیم، مرتباً تغییر می کنیم، پوسته های پیر و کهنه را می شکافیم و به دور می اندازیم، هر بهار پوستی نو می اندازیم، بی وقفه جوان تر، بالنده تر، بلندتر و قوی تر می شویم و ریشه های خود را قوی تر در اعماق - اعماق بدی و شرارت - فرو می کنیم، در حالی که آسمان را عاشقانه تر و گسترده تر در آغوش می کشیم و در روشنایی آن را با همه شاخ و برگ های خود حریصانه تر استنشاق می کنیم. 

همان، همان، همان، پاره 371