بغض قلم ❥ .. (نسخه یازدهم)

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

زمان شاملو ها و شهریار ها تنها دلخوشی عشّاق،
نامه‌ای بود که از سمت معشوق،
شاید میرسید،
شاید هم نمیرسید... ! آنها به امید زنده بودند .
حالا هم همین است، جنس «انتظار» فرقی نکرده است،
همان است؛ دقیقاً همانقدر ناب،
همانقدر بی آلایش و همانقدر خالص
ولی حالا «نامه»‌ و «شوق دیدن روی پستچی»،
جای خود را به «پیام» و «روشن شدن چشممان به اسم دلبر
روی صفحه‌ی لاک اسکرین موبایل» داده است!

#سیدسجادابطحى