《 تـصور ما از کاربران فلشخـور 》

[سهَ‌ند]

سلام.
میدونی همیشه درباره ت این فکرُ میکردم که سعی داری خودت رو بهتر از اون چیزی که هستی نشون بدی ولی یه خورده که گذشت و تونستم یه ذره بیشتر ببینمت فهمیدم که اتفاقا برعکسه و خودت خیلی بهتر از اون چیزی هستی که نشون میدی. یعنی یجورایی سعی میکنی که اون بهترین خودت رو واسه بهترین آدمای دور و ورت نگه داری. نه اینکه همیشه بخوای با همه خوب باشی. و خب خوشبحال اونایی که بهترین تورو میتونن ببینن.
قبلنا خیلی احساسی تر حرف میزدی. حداقل اینجا تو فلش. ولی الان میبینم که کمتر سر چیزای کم اهمیت احساسی میشی و بیشتر سعی میکنی که بهشون اهمیت ندی. و خب فکر میکنم که این چیز خوبیه. چون که کسی میتونه بهتر زندگی کنه که هنر ظریف بیخیال بودن رو داشته باشه. که خب کار هرکسی هم نیست. من خودم خیلی سعی میکنم نسبت به دور و ورم بیخیال باشم ولی نمیشه. و همیشه حسرت این رو میخورم که هیچوقت نمیتونم اونقدری که باید بیخیال باشم. چون انگار هرچقد بیخیال تر باشی راحت تری و دیگه لازم نیست به هر چیزی دو ساعت فکر کنی و بعد تصمیم بگیری.
آدم ها میتونن خیلی خسته کننده باشن. مثلا خودم میبینم که چقدر بعد یه مدت حرف زدن با کسایی که دوسشون دارم یا ازشون خوشم میاد حوصله سر بر و رو مخ میشم. ولی تو اینجوری نیستی و انگار که همیشه میتونی بحثی که با طرف مقابلت داری رو جذاب کنی تا اون طرف خسته نشه. و این خیلی ویژگی مثبتیه.
مثل خیلی از دخترای ایران زمین تو هم (فک کنم البته) دوس نداری که تو ایران زندگی کنی یا حتی تو ایران بدنیا بیای. من بعنوان یه پسر خیلی کم متوجه تبعیض، حتی از سمت خانواده، میشم. نه اینکه نبینم و حسشون نکنم نه. ولی هیچوقت هدف ۱۰۰ درصدیشون نیستم. مثلا چن روز پیش میخواستم برم بیرون یه ذره هم وقتش بد بود. میخواستم صرفا به یکی زنگ بزنم ولی تو خونه نمیتونستم باهاش حرف بزنم. واسه همین میخواستم برم بیرون. بعد با خودم میگفتم که اَه الان مامانم میخواد گیر بده و .. ولی حتی ازم نپرسید کجا میخوای بری و فقط گفت به سلامت. و خب این خیلی واسم عجیب بود که اون گیرهایی که به خواهرم داده میشه حتی نصفشم به من داده نمیشه. با اینکه من بزرگترم و سوژه های گیر دادن بیشتری دارم. البته اینکه کلا واسم مهم نیست هم کم تاثیر نیست. شاید کلا بیخیال من شده. ولی خب کلا دخترا خیلی خیلی خیلی بیشتر از پسرا اذیت میشن. حالا من که کل دنیا رو ندیدم ولی تو ایران خیلی اوضاع بَده.
حالا نمیدونم آیا هدفت در آینده میتونه رفتن از ایران باشه؟ اگه هست امیدوارم که موفق باشی. من همیشه حس چرتی نسبت به رفتن داشتم. فکرشو بکن کلی درس بخونی. زبان یاد بگیری. مدرک زبان بگیری. کلی پول خرج کنی. از خونواده و دوستات جدا بشی. که تااازه برسی به جایگاهی که میلیون ها نفر از بچگیشون تو اون جایگاه بودن. و خب این خیلی تحقیر آمیزه حداقل واسه من.
امیدوارم ‌که تو بتونی تصمیم درست تر و منطقی تری رو نسبت به تصمیم هایی که من گرفتم بگیری. اینو یادت باشه که هر چیزی انتخاب کنی همیشه یه چیز بهتر هم هست. ولی ولی اون چیزی که تو انتخاب کردی خاص تر از بقیه چیز هاست. چون که انتخاب توعه‌ و بقیه باید بهش احترام بذارن و به اون ها هیچ ربطی نداره.
خیلی خوبه که به فیلم و سریال انقدر علاقه داری. واقعا تاثیر فوق العاده ای روی باز کردن ذهن آدم داره. سلیقت هم خیلی جالبه که انقد فیلم ها و سریالای های اسکولی و تین ایجری دوس داری. من خودم هم اینجور فضا ها رو خیلی دوس دارم و عجیبه که به دوستام که میگم این سریالو ببین وقتی میفهمن تین ایجریه خیلی بدشون میاد و اصلا نمیخوان ببیننشون. الان یه چنتا فیلم یادم اومدش که باحالن اگه ندیدی حتما ببین:
Eight grade
The edge of seventeen
The perks of being a wallflower
Boy hood
Lady bird
Spontaneous

اوهوم. دیگه چیز خاصی نیست که بخوام بگم. امیدوارم که همیشه بتونی موفق باشی.