جواب حرف ناشناس

[سهَ‌ند]

اگه تو تاپیک یه جمله به خودت بگو کسی حرفی بزنه که باهاش موافق نباشی بازم لایکش میکنی؟ چون تاپیک خودته؟ یا چون مثلا جمله هایی که آدما به خودشون میگن جالبه؟

چرا با حرفی که یه نفر به خودش میزنه موافق نباشم. مثلا یکی به خودش بگه من احمقم. من که نمیتونم بهش بگم نه تو احمق نیستی. چون خودش بهتر میدونه

سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ سیمپ

عجیب از نظرت چجوریه؟

چیزی که انتظارشو نداری

هر وقت که کلمه ی پرستش و اعتقاد و تعصب و ... یا مفهومای مشابه رو تو حرفای کسی میبینم دیگه بحثو باهاش ادامه نمیدم. چون به نظرم این آدم مثل کسیه که از لنز دوربین فقط داره به کادری که خودش بسته نگاه میکنه و تحسینش میکنه و توجهی به جاهای دیگه نداره و اگر بر حسب اتفاق یا از عمد کسی وارد این کادر بشه که هماهنگ با اون فضا نیست، به هر طریقی که شده سعی میکنه اون آدمو به یه نحوی یا از کادر خارج کنه یا وادارش کنه هماهنگ با اون فضا بشه و به خودش زحمت نمیده که سرشو از لنز دوربین بیاره بیرون و اطرافو هم ببینه. حالا این آدما هم فقط به همون آدم یا چیزی که روش تعصب دارن نگاه میکنن و هر چیزی که باهاشون هماهنگ نباشه رو زخمی میکنن. و خب به نظرم همه ی اینا محدود به یه برهه ی زمانیه و بعدش خودشون متوجه میشن و الان حرف زدن باهاشون فایده نداره..

من خودمم قبلا رو یه خیلی چیزا تعصب داشتم. با شنیدن حرفای بقیه و تجربه کردن چیزای جدید فهمیدم که باید نرم تر باشم. تو زندگی نمیتونی خشک باشی. خشک باشی میشکنی. مغز آدمم همینه. تعصب مغزتو خشک میکنه نمیتونی انعطاف داشته باشی. پس بنظرم لازمه یه وقتا یه چیزایی رو بگی تا بقیه هم یه ذره نرم تر بشن