بغض قلم ❥ .. (نسخه یازدهم)

[[ SouL ]]

دلشو شکستم..
من دل کسی‌که مراقبم بود، همدلی میکرد باهام، حواسش بود بهم رو شکستم..
ماجرا رو که برا رفیقم تعریف کردم..
گفتم از دیروز که پیغام داده بهم دیگه نیومد..
نیست...
حتی آن نشده جوابمو سین کنه..
انگار نیستم، انگار مُردم..
انگار منتظر بود که من برم..
میگم چرا الویت آدمایی که دوسشون دارم نیستم من؟..
بیچاره من و این قلبِ شکسته‌م..
بیچاره من..
گفت: صبر کن یکم، زمان بده..
احتمال بده شاید اونم ناراحته، شاید باید فکر کنه، شاید نمیدونم.. انقد خودتو ناراحت نکن..
گاهی اوقات باید مسائل رو دست زمان بسپری و اجازه بدی به مرور درست بشه..
اگر علاقه یا حسی یا رفاقتی از طرف اون باشه، بالاخره برمیگرده.. یکم زمانبره، پس صبور باش...


بارها و بارها اون قسمت از حرفشو که گفت  اگر علاقه یا حسی از طرف اون باشه، بالاخره برمیگرده رو تو ذهنم مرور می‌کنم و شیرینیش رو با تک‌تک سلول‌هام حس می‌کنم... آخ که اگ برگرده.. اگ برگرده.. مگ میشه برگشتن هم معنی عشق بده؟.. شیرینه، دلچسبه، مثل بوی نارنگی، مثل یه روز برفی، مثل بارون پشت شیشه... آخ که اگ برگرده..
برا همون برگشتن پُر معنا هم که شده، صبر می‌کنم..
حتی اگ چیزی نگه، حتی اگ نگامم نکنه، باز صبر می‌کنم..
فقط برگرده و من دوباره زنده بشم...