حماسه ی حسینی

[hosainbakhtiari]

نگاهی دیگربه این حماسه محرم سال ۶۱ هجری آغازین روزهای خود را می گذراند. کاروان خانوادگی کوچکی در جایی از

سرزمین عراق و در بیابانی به نام کربلا رحل اقامت افکنده بود. افراد این کاروان خانواده ای

عزیز از تبار رسول خدا (ص) و امام علی (ع) بودند. سالار این کاروان حسین بن علی (ع)

پیشوای سوم شیعیان بود. آنان به دعوت اهل کوفه عازم این شهر بودند. اما افسوس که

کوفیان بر سر پیمان خود نماندند و امامشان را تنها گذاشتند!

سپاه امیر کوفه که والی یزید اموی در عراق بود، راه را بر این کاروان نورانی و مظلوم بست و

قافله سالار را به تسلیم و بیعت با یزید فرا خواند. اما هیهات که این راد مرد و همراهانش زیر

بار چنین ذلتی بروند! یاوران یزید تصمیم گرفتند تا با آنان بجنگند و در روز دهم محرم، عاشورا،

چنین کردند.

قافله سالار از اندک یاوران همراه، بستگان و مریدان، سپاهی آراست و شجاعانه در مقابل

انبوه دشمنان ایستاد. مردان مرد یکی پس از دیگری به یاری امامشان به میدان رفتند و

پس از مدتی جنگاوری و ایثار شربت شهادت نوشیدند. قافله سالار نیز در عصر عاشورا در

حالی که مردانه می رزمید و دشمن را به خاک مذلت می نشاند، زخم فراوان دید و سرانجام از

مرکب فرو افتاد. نامردمان او را نیز چون یاران با وفایش به شهادت رساندند؛ به این امید که نور

خدا را خاموش کنند؛ غافل از آن که خدا نور خود را برای همیشه روشن و جاوید خواهد

ساخت.