با من قدم بزن( رمان عاشقانه ، گریه دار) به قلم: خودم

[ըoφsիīkα]

من رمان خیلی می خونم تقریبا هر کتاب و رمانی که گیرم بیا می خونم اینو گفتن بخاطر این که بدونی خیلی بی اطلاع نیستم
اول می خواستم بگم از این جهت که داستانت آدمو مشتاق شنیدن بقیه ماجرا می کنه خوبه و این خصوصیت خوبی هست بعدش چند تا سوال داشتم
چرا توی داستانت از اسم های غیر متعارف استفاده کردی ؟تقریبا همه اسم ها این جورین اگه اسم های قابل لمس تر می ذاشتی بهتر نبود می تونستی از اسم های اصیل ایرانی رایج تر استفاده کنی
نمی دونم برای ادامه نقش مادر را می خوای چکار کنی چه طور با وضعیت مالی خوب مادر خانواده یکی از بچه هاشو می بخشه و اون یکی رو رها می کنه و در عوض همیشه این پدر خونه است که محکوم می شه و بده
دیگه این که سعی کن انسجام داستانت رو از دست ندی و واقعیت های زندگی روزانه جامعه و دخترها رو هم در نظر بگیری ما می بینیم که یه جای داستان نوشیکا می ره خونه آدرین می مونه به عنوان یه دوست و در اتاقش باز هست و یه جای دیگه توی خونه خودش در اتاق رو بخاطر آرتیمان که حالا عشقش هست قفل می کنه و می گه من یه دخترم و اون یه پسر.
البته ببخش قصد من اصلا زیر سوال بردن داستانت یا شخصیت هاشون نیست فقط خوبه که به انتقاد ها هم توجه کنی
در ضمن اینو بگم که قلم خوب و نگارش خوبی داری بجز بعضی توضیح های کشدار راجع به لباس و...
امیدوارم موفق باشی و کارهای بهتر و موفقیت بیشتری رو شاهد باشیم

خیلی ، خیلی ، خیلی ، اصلا فوق العاده مچکرم به خاطر نقد زیبایی که انجام دادید. یه نکته ای رو هم بگم که خواهشا رمان های منو با رمان های نویسنده های فوق العاده خوب مقایسه نکنید چون من واقعا در حد اون ها نیستم به خدا راست میگم ، در ضمن از این فرصت سواستفاده می کنم و باید بگم که از نویسنده هایی مثل هما پور اصفهانی و طیبه امیرجهادی برای اینکه شعله ی نویسندگی رو در من روشن کردن تشکر می کنم ، حالا بریم سر جواب دادن به پرسش های زیبای شما: من اولشم گفتم به خدا این اولین رمانم نیست سومین رمانمه یعنی منظورم اینه که تو این یکی فقط از اینجور اسم ها استفاده کردم در ضمن من هر شخصیت رو تو این داستان از یه شخص مشخص الهام گرفتم که در نهایت بهتون اعلام می کنم و فکر می کنم این اسم ها یکی از نقاط قوت داستان و جذب خواننده باشه ، چون مشابه این موضوع رو در نوشته های یکی از نویسنده های مطرح مشاهده کردم ، به خدا نوشیکا اسم خودمه خیلی هم عجیب نیست.
حالا نکته ی دوم اینکه علت سپردن بچه به یه خانواده ی دیگه وضعیت مالی نبوده و بی عاطفگی پدر خانواده بوده که بیش از حد معمول بوده و مادر این رو حس کرده ، در ضمن من اصلا راجب خوب بودن شخصیت مادر از زمانی که نوشیکا متوجه به علت رفتن مادرش میشه چیزی ننوشتم حتی یه جا از زبون نونیسنده ی متن گفتم که چرا مادرم بی عاطفس میشا بس نبود منم ول کرد رفت (فکر کنم یه همچین چیزی بود)
نکته ی بعدی: در ابتدای داستان که نوشیکا میره خونه ی آدرین می مونه به عنوان مهمون میره و حتی ممکن بوده در کلید نداشته باشه ، خارج از این ، در اون زمان آرتیمان شخصیتی مریض به عنوان یه بیمار روانی داشته که هیچ حسی نسبت به جنس مخالف در اون نبوده و آدرین هم که همیشه برای نوشیکا قابل اعتماد بوده پس دلیل این بوده اما زمانی که تو خونه ی خودشه آرتیمان دیگه بیمار نبوده هیچ علاوه بر اون به نوشیکا حس عشق داشته که این خطرناکه و موجب ترسیدن یه دختر از شرایطی که در اون قرار داره میشه. در ضمن تو تمام مدت نویسندگیم این یکی از زیباترین نقدهای ممکن بود.
امیدوارم تونسته باشم به پرسش هاتون پاسخ مناسب بدم.
واقعا از انتقاد هاتون استفاده ی لازم و بهینه رو بردم و سعی می کنم که در دوتا رمان جدیدم حتما ازشون استفاده کنم.
با سپاس فراوان از خودت و نقد قشنگت.
خدا و دیگر هیچ...

---

این خیلی چرته

قبلا هم گفتم من عاشق نقدم اما از بی احترامی متنفرم.