برسی آسیب ورزشی در معلولین

[bOoOoOy]

آسیب عضله بیشترین و آسیب استخوان کمترین
نتایج تحقیقی که بر روی تنوع و شیوع آسیب ورزشی در معلولین در ردهملی انجام شده بر ضرورت پیشگیری بروز آسیب تاکید دارد.امروزه آسیب ها جزء گریز ناپذیر فعالیت های ورزشی به شمار می روند. صحنه رقابت های ورزشی، تمرینات ورزشی و درگیری های ناشی از آن نیز همیشه آسیب هایی را به همراه داشته است.از طرف دیگر با توجه به اصل آموزش برای همه باید فرصت های لازم را برای پرورش و بروز استعدادهای افراد مختلف جامعه با هرگونه توانمندی و نیاز فراهم کرد.
معلولان جسمی به عنوان بخشی از جامعه نیازمند برنامه های ورزشی و حرکتی هستند و در حال حاضر با توجه به اهمیت روز افزون فعالیت های حرکتی و ورزشی برای معلولان، کوشش های وسیعی برای شناسایی و کاهش آسیب های ناشی از فعالیت های ورزشی آنان صورت می گیرد. معلولان جسمی به عنوان بخشی از جامعه نیازمند برنامه های ورزشی و حرکتی هستند.
در حال حاضر با توجه به اهمیت روز افزون فعالیت های حرکتی و ورزشی برای معلولان، کوشش های وسیعی برای شناسایی و کاهش آسیب های ناشی از فعالیت های ورزشی آنان صورت می گیرد زیرا هدف اصلی برنامه های حرکتی برای معلولان این است که سلامتی آن ها بازگردانده، سبب شود معلول با دنیایی که در آن زندگی می کند و افراد سالم تماس حاصل و به اصطلاح روند اجتماعی کردن خود را تسریع و تسهیل کند.

براساس آمار سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) حدود ۱۰ درصد جمعیت جهان دچار معلولیت جسمی، روانی و اجتماعی هستند. با توجه به نرخ قابل توجه معلولیت در ایران و گرایش آنان به شرکت در رقابت های ورزشی، میزان شیوع آسیب های در میان آن ها نیز افزایش یافته است زیرا ورزشکاران معلول به عنوان گروهی از ورزشکاران نخبه که در فعالیت های ورزش سطح بالا شرکت میکنند، همواره در معرض آسیب دیدگی هستند.
در تحقیق به عمل آمده میزان شیوع انواع آسیب ها به ترتیب از بیشترین به کمترین عبارت است از:
آسیب های عضلانی (۴۲.۴۷ درصد)
آسیب های مفصلی ( ۱۱.۴۲ درصد)
آسیب های لیگامانی (۱۴.۴۴ درصد)
آسیب های پوستی (۹.۷۹ درصد)
آسیب های استخوانی (۷.۲۲ درصد)
و سایر آسیب ها (۱.۹۵ درصد)
آسیب های عضلانی بیشترین میزان شیوع را داشته اند که به نظر می رسد به علت عواملی مانند تحلیل و آتروفی عضلانی ناشی از معلولیت، استفاده بیش از حد از عضلانی به ویژه در عضلات کمربند شانه ای، کاهش انعطاف پذیری و قدرت به علت کم تحرکتی و عدم تحرک برخی از مفاصل، گرم نکردن مناسب و تخصصی در بین ورزشکاران شرکت کننده در فعالیت های ورزشی و عدم تعادل بین قدرت، انعطافپ ذیری و پایداری بین گروه های عضلانی ایجاد می شوند و برای جلوگیری از این نوع آسیب دیدگی، انجام فعالیت های حرکتی بیشتر، تمرینات قدرتی، تمرینات انعطاف پذیری و گرم کردن تخصصی ورزشکاران لازم به نظر میرسد.
تقویت عضلات و لیگامان های اطراف مفاصلی که دائما" در فعالیت ها و حرکات روزمره مورد استفاده قرار می گیرند در کاهش احتمال بروز آسیب موثر است.
آسیب های مفصلی دومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشته اند که ممکن است به علت استفاده بیش از حد از مفاصلی خاص باشد که اغلب در اندام فوقانی قرار گرفته اند زیرا بیشتر معلولان برای حرکت به این اندام وابستگی دارند. همچنین عدم قدرت و استقامت عضلانی و لیگامانی مناسب که سبب افزایش فشار بر روی مفاصل می شوند و نیز عارضه خشکی مفاصل که در نتیجه کم تحرکی یا بی تحرکی برخی مفاصل در فرد معلول به وجود می آید، از دیگر عوامل این نوع آسیب ها هستند.
برای پیشگیری از این نوع آسیب دیدگی، انجام فعالیت های حرکتی در مفاصلی که کمتر در فعالیت های روزانه مورد استفاده قرارمی گیرند و در معرض عارضه خشکی مفاصل هستند ضروری به نظر می رسد. همچنین تقویت عضلات و لیگامانیها اطراف مفاصلی که دائما" در فعالیت ها و حرکات روزمره مورد استفاده واقع می شوند در کاهش احتمال بروز آسیب موثر است.
آسیب های لیگامانی سومین میزان شیوع را بخش آسیب ها دارا هستند که در این میان سقوط از روی ویلچر و افتادن بر روی اعضای بدن به ویژه در معلولانی که اعضای بدون حس دارند، پیچش های ناشی از گیر افتادن انگشتان در بین پره ها و ترمزهای ویلچر و برخورد توپ یا حریف و یا ویلچر با اعضای بدن از دلایل به وجود آمدن این آسیب ها هستند. برای جلوگیری از این نوع آسیب دیدگی، مربیان باید توجه بیشتری به وسایل ایمنی و کمک آموزشی داشته باشند همچنین پس از وقوع این نوع آسیب دیدگی ها، حتما فرد را از حضور در فعالیت های ورزشی منع کنند تا فرد با استراحت سریع تر به بهبودی لازم برسد.
آسیب های پوستی چهارمین میزان شیوع را دارا هستند که عموما" شامل زخم های ناشی از معلولیت مانند زخم بستر، تاول ها و خراشیدگی ها هستند و نیز آسیب هایی که بیشتر به علت تماس و برخورد با وسایل ورزشی و لبه های فلزی ویلچر و افتادن و سایش بر روی زمین ایجاد می شوند. برای عدم بروز این موارد اولا" باید لباس، بستر و نشیمنگاه معلولان ویلچری از مواد و وسایلی باشند که از نظر بهداشتی و کارآیی، جهت جلوگیری از بروز زخم ها و تاول ها مناسب باشند. همچنین مربیان باید محیط و وسایل ورزشی معلولان را تا حد ممکن ایمن کنند و لبه های تیز و یا زبر و سطوح نامناسب را که میتوانند عوارض پوستی ایجاد کنند، برطرف سازند.