بازی آنلاین
آپلود عکس
25-08-2014، 14:45
(آخرین ویرایش در این ارسال: 25-08-2014، 14:48، توسط ابراهیم هادی.)
جوانان حیران در دنیای پر از وسوسه "لاین"!!
این روزها استفاده از برنامه های تلفن همراه همچون وایبر، واتس آپ، تانگو و ... به شدت در جامعه رایج شده و می توان ادعا کرد که به یکی از اصلی ترین راه های ارتباطی بدل گشته است، اگرچه می توان از آنها استفاده های مفید و موثر نیز داشت اما پیامدهای منفی و آسیب های آنها نیز اجتناب ناپذیر است.
لاین
یکی از نرم افزارهایی که در بین مردم حسابی جای خود را باز کرده برنامه "لاین" است برنامه ای که دایره ارتباطات ما را به شدت گسترده می کند، می توانیم به راحتی در گروه های مختلف عضو شویم و با دیگران که کیلومترها از ما دورند و حتی خیلی نزدیکند ارتباط داشته باشیم.
ارتباطاتی که جوانان ما را از دنیای واقعی جدا کرده و با دنیای مجازی پیوند می دهد، پیوندی که در آن نه زمان معنا دارد و نه مکان، نه شب می شناسد و نه روز، نه کلاس درس می شناسد و نه اتوبوس و تاکسی ...
و عجیب مرزهای حریم حیا را زیر پا می گذارد و از آن فراتر می رود، در چشم به هم زدنی رابطه ای شکل می گیرد، که زمانی برای تشکیل چنین رابطه ای ماه ها فرصت لازم بود.
مثالی زنده:
با گروه دوستان نشسته ایم همه گوشی به دست جوک هایی که چپ و راست پست می شوند را برای هم می خوانیم و می خندیم، جوانترین عضو گروه کم کم از جمع فاصله می گیرد، هر چه بیشتر و بیشتر در تلفن همراه خود سر فرو می کند و گویی دنیای اطرافش را از یاد برده است.
تصور می کردم از شوخی های زیاد ناراحت شده که از ما فاصله می گیرد از بچه ها می پرسم چه اتفاقی افتاد خیلی عادی می گویند: " نترس بابا باز یک کیس جدید پیدا کرد و ما رو فروخت بیا دارن با هم صحبت می کنند ... "
عکس را به ما نشان می دهد نظرتان چیست؟
دوست ما خودش که دارد حسابداری می خواند، فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران از دانشگاه شریف معرفی می کند، پدرش را استاد همین دانشگاه معرفی می کند و مادرش را یکی از روانشناسان برجسته کشور ...
از این همه دروغگویی هیچ ابایی ندارد گویا در دنیای مجازی امری کاملا طبیعی است، ادبیاتی که با هم صحبت می کنند هم جالب است، دختر و پسری که حتی همدیگر را ندیده اند و معلوم نیست پشت آن تصویر رنگ و لعاب دار خارج شده از تنور داغ فتوشاپ چه خوابیده است، همدیگر را با عزیزم، جانم خطاب می کنند در رابطه ای که همین چند دقیقه پیش شکل گرفته است، قرار ملاقات برای فردا صبح گذاشته می شود تا همدیگر را بیشتر بشناسند، متحیر کننده است.
بیاییم برای آنکه روح ما در "لاین سقوط " نمیرد کاری کنیم، کمی در دنیای واقعی هم زندگی کنیم، کمی عبادت کنیم، کمی به خانواده رسیدگی کنیم، به اقوام و آشنایان سری بزنیم و به سلام و علیک های لاینی بسنده نکنیم، و خلاصه اینکه بیایم و کمی ترک کنیم اعتیاد خود را به لاین
ارتباطی در لحظه ای شکل می گیرد همان جا محبت ها، همراه دروغ ها و دورویی ها جاری می شود و می رود که به رابطه ای در دنیای حقیقی تبدیل شود، رابطه ای که طرفین معلوم نیست از شکل دادن آن ها آن هم با ده ها نفر چه منظوری دارند.
استفاده از "وایبر "، " واتساپ" و " لاین" به خودی خود بد نیست، اما وقتی در استفاده از این ها افراط می شود، آسیب های جبران ناپذیری به جا می گذراند.
اینجاست که روح آدمی را اسیر خود کرده لحظات گران بهای عمر و جوانی را تبدیل به دنیایی پر از فساد می کند دنیایی با آدم های غیر واقعی، احساساتی غیر واقعی، دلبستگی ها و عاشق شدن های بی اساس و در نهایت روح هایی شکسته، آسیب دیده و تیره شده با جرم دروغ و نیرنگ و هوس.
جوانانی را می بینیم که مدت هاست با خانواده خود نیم ساعتی ننشسته اند تا صحبت کنند. ولی ساعت ها در گوشی موبایل خود سر فرو کرده می خندند و اخم می کنند، شاد می شوند و غمگین، نه برنامه ای دارند و نه کار مثبتی انجام می دهند، شبانه روز خود را در "لاین" بی انتهای سقوط می گذرانند.
بی حجاب
برای آشنایی بیشتر با این نرم افزار وسوسه انگیز که خواب و خوراک برای دوستانم نگذاشته چند ساعتی وارد آن شدم، عکس های منتشر شده واقعا شرم آور است، باورم نمی شود این دخترها و پسرها همین خواهر و برادران دوست داشتنی خودمان هستند، کسانی که نه تنها عکس هایشان از فرط تکنیک های فتوشاپ قابل شناسایی نیست که ادبیات صحبت کردنشان هم با آنچه در واقعیت هستند بسیار متفاوت است، دوستم یک گروه طنز معرفی می کند که: ته خنده است بیا تو و بخند ... می رویم که بخندیم، به به چه صفایی همه با آغوشی گرم منتظرم بوده اند کسانی که اصلا نمی دانم کی هستند ...
صحبت های بقیه را می خوانم برخی انصافا با مزه اند و اما عده ای در حیرتم که چطور می توانند این کلمات رکیک را به زبان بیاورند، و بیشتر شگفت زده می شویم وقتی هیچ کس از این نوع رفتار اینها ناراحت نیست و لایک ها یکی پس از دیگری تأییدی است بر رفتار زشت ایشان.
ما نمی خواهیم شعار بدهیم که وای بر "لاینی " ها و وای بر اعضای "لاین" و "وایبر " و .... و نکنید که گناه کبیره است، و وا اسفا دوری کنید، فقط می خواهیم بگوییم در این دنیای بی سر و ته، ما دنبال چه می گردیم؟
چقدر رفیق بازی؟ چقدر جوک و تفریح؟ چقدر صحبت های بی سر و ته؟ و در نتیجه همه این ها چقدر هدر دادن عمر گران بها...
قابل توجه همه "لاینی ها"
در روایت آمده است که: پیغمبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلّم» جوانی را در قبر گذاشتند و به اندازه‌ای آدم خوبی بوده که خود آن حضرت علاوه بر شرکت در تشییع جنازه، در بستن قبر او هم شرکت کردند. مادرش با دیدن این صحنه گفت: برایت گریه نمی‌کنم، زیرا به دست رسول خدا در قبر گذاشته شدی و می‌دانم به بهشت رفتی. وقتی مادرش رفت، پیامبر گرامی«صلی‌الله علیه و آله و سلّم» فرمودند: قبر فشار عجیبی به این داد و استخوان‌های سینه‌اش در هم شکسته شد و زیر منگنه الهی له شد. گفتند: یا رسول الله! او که آدم خوبی بود، پس چرا چنین شد؟ فرمودند: برای اینکه «مالا یغنی» زیاد داشت، یعنی حرف‌های بیهوده و بی‌نتیجه زیاد می‌زد. (درس اخلاق آیت الله مظاهری)
صحبت های بقیه را می خوانم برخی انصافا با مزه اند و اما عده ای در حیرتم که چطور می توانند این کلمات رکیک را به زبان بیاورند، و بیشتر شگفت زده می شویم وقتی هیچ کس از این رفتار اینها ناراحت نیست و لایک ها یکی پس از دیگری تأییدی است بر رفتار زشت ایشان
حالا بیاییم ببینیم این حرف های ما در دنیای مجازی چند درصدش مفید است؟ چقدرش بیهوده؟ آیا اصلا چهار کلام حرف حساب زده می شود؟
خوب است بدانیم همه این فعالیت های مجازی ما مصداق هدر دادن عمر و کار بیهوده کردن است و چه بخواهیم و چه برایمان مهم نباشد عذاب خودش را هم به دنبال دارد.
چه باید کرد؟
ما خوب می دانیم که "لاین" و همدستانش بسیار جذاب تر از آن هستند که بخواهیم با یک نصیحت و هشدار از آن دل بکنیم، اما بیایم و برای وقت خود یک برنامه ریزی داشته باشیم و یک شبانه و روز خود را کامل در دنیای غیر واقعی به سر نبریم، این گونه زندگی کردن نتیجه ای به جز افسردگی و حس سرزنش خود و احساس گناه چیزی نخواهد داشت، چون این فعالیت ها بار منفی زیادی برای روح ما دارد و روح هم یک وجود لطیف و مجرد است و تحمل این همه زنگار و نکبت را ندارد یک جایی دیگر کم می آورد، و خوب می دانیم وقتی روح کم بیاورد چقدر حس بدی به ما دست می دهد، حسی شبیه مرگ، شبیه پوچی و ...
پس بیاییم برای آنکه روح ما در "لاین سقوط " نمیرد کاری کنیم، کمی در دنیای واقعی هم زندگی کنیم، کمی عبادت کنیم، کمی به خانواده رسیدگی کنیم، به اقوام و آشنایان سری بزنیم و به سلام و علیک های لاینی بسنده نکنیم، و خلاصه اینکه بیایم و کمی ترک کنیم اعتیاد خود را به لاین.
این روزها استفاده از برنامه های تلفن همراه همچون وایبر، واتس آپ، تانگو و ... به شدت در جامعه رایج شده و می توان ادعا کرد که به یکی از اصلی ترین راه های ارتباطی بدل گشته است، اگرچه می توان از آنها استفاده های مفید و موثر نیز داشت اما پیامدهای منفی و آسیب های آنها نیز اجتناب ناپذیر است.
لاین
یکی از نرم افزارهایی که در بین مردم حسابی جای خود را باز کرده برنامه "لاین" است برنامه ای که دایره ارتباطات ما را به شدت گسترده می کند، می توانیم به راحتی در گروه های مختلف عضو شویم و با دیگران که کیلومترها از ما دورند و حتی خیلی نزدیکند ارتباط داشته باشیم.
ارتباطاتی که جوانان ما را از دنیای واقعی جدا کرده و با دنیای مجازی پیوند می دهد، پیوندی که در آن نه زمان معنا دارد و نه مکان، نه شب می شناسد و نه روز، نه کلاس درس می شناسد و نه اتوبوس و تاکسی ...
و عجیب مرزهای حریم حیا را زیر پا می گذارد و از آن فراتر می رود، در چشم به هم زدنی رابطه ای شکل می گیرد، که زمانی برای تشکیل چنین رابطه ای ماه ها فرصت لازم بود.
مثالی زنده:
با گروه دوستان نشسته ایم همه گوشی به دست جوک هایی که چپ و راست پست می شوند را برای هم می خوانیم و می خندیم، جوانترین عضو گروه کم کم از جمع فاصله می گیرد، هر چه بیشتر و بیشتر در تلفن همراه خود سر فرو می کند و گویی دنیای اطرافش را از یاد برده است.
تصور می کردم از شوخی های زیاد ناراحت شده که از ما فاصله می گیرد از بچه ها می پرسم چه اتفاقی افتاد خیلی عادی می گویند: " نترس بابا باز یک کیس جدید پیدا کرد و ما رو فروخت بیا دارن با هم صحبت می کنند ... "
عکس را به ما نشان می دهد نظرتان چیست؟
دوست ما خودش که دارد حسابداری می خواند، فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران از دانشگاه شریف معرفی می کند، پدرش را استاد همین دانشگاه معرفی می کند و مادرش را یکی از روانشناسان برجسته کشور ...
از این همه دروغگویی هیچ ابایی ندارد گویا در دنیای مجازی امری کاملا طبیعی است، ادبیاتی که با هم صحبت می کنند هم جالب است، دختر و پسری که حتی همدیگر را ندیده اند و معلوم نیست پشت آن تصویر رنگ و لعاب دار خارج شده از تنور داغ فتوشاپ چه خوابیده است، همدیگر را با عزیزم، جانم خطاب می کنند در رابطه ای که همین چند دقیقه پیش شکل گرفته است، قرار ملاقات برای فردا صبح گذاشته می شود تا همدیگر را بیشتر بشناسند، متحیر کننده است.
بیاییم برای آنکه روح ما در "لاین سقوط " نمیرد کاری کنیم، کمی در دنیای واقعی هم زندگی کنیم، کمی عبادت کنیم، کمی به خانواده رسیدگی کنیم، به اقوام و آشنایان سری بزنیم و به سلام و علیک های لاینی بسنده نکنیم، و خلاصه اینکه بیایم و کمی ترک کنیم اعتیاد خود را به لاین
ارتباطی در لحظه ای شکل می گیرد همان جا محبت ها، همراه دروغ ها و دورویی ها جاری می شود و می رود که به رابطه ای در دنیای حقیقی تبدیل شود، رابطه ای که طرفین معلوم نیست از شکل دادن آن ها آن هم با ده ها نفر چه منظوری دارند.
استفاده از "وایبر "، " واتساپ" و " لاین" به خودی خود بد نیست، اما وقتی در استفاده از این ها افراط می شود، آسیب های جبران ناپذیری به جا می گذراند.
اینجاست که روح آدمی را اسیر خود کرده لحظات گران بهای عمر و جوانی را تبدیل به دنیایی پر از فساد می کند دنیایی با آدم های غیر واقعی، احساساتی غیر واقعی، دلبستگی ها و عاشق شدن های بی اساس و در نهایت روح هایی شکسته، آسیب دیده و تیره شده با جرم دروغ و نیرنگ و هوس.
جوانانی را می بینیم که مدت هاست با خانواده خود نیم ساعتی ننشسته اند تا صحبت کنند. ولی ساعت ها در گوشی موبایل خود سر فرو کرده می خندند و اخم می کنند، شاد می شوند و غمگین، نه برنامه ای دارند و نه کار مثبتی انجام می دهند، شبانه روز خود را در "لاین" بی انتهای سقوط می گذرانند.
بی حجاب
برای آشنایی بیشتر با این نرم افزار وسوسه انگیز که خواب و خوراک برای دوستانم نگذاشته چند ساعتی وارد آن شدم، عکس های منتشر شده واقعا شرم آور است، باورم نمی شود این دخترها و پسرها همین خواهر و برادران دوست داشتنی خودمان هستند، کسانی که نه تنها عکس هایشان از فرط تکنیک های فتوشاپ قابل شناسایی نیست که ادبیات صحبت کردنشان هم با آنچه در واقعیت هستند بسیار متفاوت است، دوستم یک گروه طنز معرفی می کند که: ته خنده است بیا تو و بخند ... می رویم که بخندیم، به به چه صفایی همه با آغوشی گرم منتظرم بوده اند کسانی که اصلا نمی دانم کی هستند ...
صحبت های بقیه را می خوانم برخی انصافا با مزه اند و اما عده ای در حیرتم که چطور می توانند این کلمات رکیک را به زبان بیاورند، و بیشتر شگفت زده می شویم وقتی هیچ کس از این نوع رفتار اینها ناراحت نیست و لایک ها یکی پس از دیگری تأییدی است بر رفتار زشت ایشان.
ما نمی خواهیم شعار بدهیم که وای بر "لاینی " ها و وای بر اعضای "لاین" و "وایبر " و .... و نکنید که گناه کبیره است، و وا اسفا دوری کنید، فقط می خواهیم بگوییم در این دنیای بی سر و ته، ما دنبال چه می گردیم؟
چقدر رفیق بازی؟ چقدر جوک و تفریح؟ چقدر صحبت های بی سر و ته؟ و در نتیجه همه این ها چقدر هدر دادن عمر گران بها...
قابل توجه همه "لاینی ها"
در روایت آمده است که: پیغمبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلّم» جوانی را در قبر گذاشتند و به اندازه‌ای آدم خوبی بوده که خود آن حضرت علاوه بر شرکت در تشییع جنازه، در بستن قبر او هم شرکت کردند. مادرش با دیدن این صحنه گفت: برایت گریه نمی‌کنم، زیرا به دست رسول خدا در قبر گذاشته شدی و می‌دانم به بهشت رفتی. وقتی مادرش رفت، پیامبر گرامی«صلی‌الله علیه و آله و سلّم» فرمودند: قبر فشار عجیبی به این داد و استخوان‌های سینه‌اش در هم شکسته شد و زیر منگنه الهی له شد. گفتند: یا رسول الله! او که آدم خوبی بود، پس چرا چنین شد؟ فرمودند: برای اینکه «مالا یغنی» زیاد داشت، یعنی حرف‌های بیهوده و بی‌نتیجه زیاد می‌زد. (درس اخلاق آیت الله مظاهری)
صحبت های بقیه را می خوانم برخی انصافا با مزه اند و اما عده ای در حیرتم که چطور می توانند این کلمات رکیک را به زبان بیاورند، و بیشتر شگفت زده می شویم وقتی هیچ کس از این رفتار اینها ناراحت نیست و لایک ها یکی پس از دیگری تأییدی است بر رفتار زشت ایشان
حالا بیاییم ببینیم این حرف های ما در دنیای مجازی چند درصدش مفید است؟ چقدرش بیهوده؟ آیا اصلا چهار کلام حرف حساب زده می شود؟
خوب است بدانیم همه این فعالیت های مجازی ما مصداق هدر دادن عمر و کار بیهوده کردن است و چه بخواهیم و چه برایمان مهم نباشد عذاب خودش را هم به دنبال دارد.
چه باید کرد؟
ما خوب می دانیم که "لاین" و همدستانش بسیار جذاب تر از آن هستند که بخواهیم با یک نصیحت و هشدار از آن دل بکنیم، اما بیایم و برای وقت خود یک برنامه ریزی داشته باشیم و یک شبانه و روز خود را کامل در دنیای غیر واقعی به سر نبریم، این گونه زندگی کردن نتیجه ای به جز افسردگی و حس سرزنش خود و احساس گناه چیزی نخواهد داشت، چون این فعالیت ها بار منفی زیادی برای روح ما دارد و روح هم یک وجود لطیف و مجرد است و تحمل این همه زنگار و نکبت را ندارد یک جایی دیگر کم می آورد، و خوب می دانیم وقتی روح کم بیاورد چقدر حس بدی به ما دست می دهد، حسی شبیه مرگ، شبیه پوچی و ...
پس بیاییم برای آنکه روح ما در "لاین سقوط " نمیرد کاری کنیم، کمی در دنیای واقعی هم زندگی کنیم، کمی عبادت کنیم، کمی به خانواده رسیدگی کنیم، به اقوام و آشنایان سری بزنیم و به سلام و علیک های لاینی بسنده نکنیم، و خلاصه اینکه بیایم و کمی ترک کنیم اعتیاد خود را به لاین.
r-Boy107
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
