بازی آنلاین
آپلود عکس
07-09-2014، 8:24
پرسش باليني
تشخيص افتراقي ترمور در مراقبت‌هاي اوليه شامل چه مواردي است؟
پاسخ مبتني بر شواهد
شايعترين ترمور در مراقبت‌هاي اوليه، ترمور فيزيولوژيک تشديد يافته و سپس ترمور اوليه (essential) و ترمورهاي ناشي از بيماري پارکينسون است. ديگر انواع ترمور عبارتند از ترمور اوليه هنگام نوشتن(1)، ترمور ارتوستاتيک، ترمورهاي ناشي از بيماري‌هاي مخچه و تالاموس، ترمور نوروپاتيک و ترمور روانزاد.
خلاصه شواهد
در يک نمونه تصادفي از مردم شمال ايتاليا (706 فرد
89-50 ساله)، 5/14 افراد (18 از مردان و 12 از زنان) دچار ترمور بودند و فراواني ترمور در مسن‌ترين بيماران 3 برابر کم‌سن‌ترين آنها گزارش شد.
عوامل متعددي مي‌توانند ترمور فيزيولوژيک را تا حد قابل شناسايي افزايش دهند (جدول 1). در يک تحليل کمي، بسياري از بيماران مشکوک به ترمور اوليه بر اساس معاينه باليني، مبتلا به ترمور فيزيولوژيک تشديديافته تشخيص داده شدند. از اين بيماران، 38 داروهايي مصرف مي‌کردند که علت شناخته شده ايجاد يا افزايش ترمور هستند و 13 مبتلا به بيماري تيروييد، 11 مبتلا به بيماري سيستميک شديد و 10 مبتلا به نوروپاتي محيطي بودند.
شيوع ترمور اوليه با افزايش سن، افزايش مي‌يابد و افراد جوان‌تر ممکن است به انواع خانوادگي ترمور اوليه مبتلا باشند.
در يک مطالعه گذشته‌نگر مشخص شد که 86 مبتلايان به بيماري پارکينسون و 8/2 عموم جمعيت دچار ترمور در حالت استراحت هستند. ترمور در حالت استراحت وقتي مشهود مي‌شود که بخش درگير کاملا در حالت استراحت باشد؛ اين ترمور حين فعاليت ارادي موقتا کاهش مي‌يابد. ترمور در حالت استراحت با افزايش سن شايع‌تر شد. در اين مطالعه شيوع ترمور پارکينسوني نيز با افزايش سن در زنان افزايش مي‌يافت ولي ميزان آن در زنان حدود نصف مردان بود.
هرچند ترمور در حالت استراحت، مشخصه بيماري پارکينسون است، در ترمور اوليه نيز رخ مي‌دهد. در يک مطالعه، در بيماران مبتلا به ترمور در حالت استراحتِ ناشي از ترمور اوليه، ترمور شديدتر، بسيار منتشر و طولاني‌تر بود.
ترمور اوليه هنگام نوشتن، يک ترمور فعاليتي دست‌ها است که منحصرا هنگام نوشتن رخ مي‌دهد (ترمورهاي فعاليتي طي حرکت ارادي تغييري نمي‌کنند). ترمور ارتوستاتيک يک ترمور وضعيتي اندام‌هاي تحتاني و تنه است که منحصرا در حالت ايستاده رخ مي‌دهد (ترمورهاي وضعيتي هنگامي ايجاد مي‌گردند که سر و اندام‌ها در يک وضعيت ثابت نگه داشته مي‌شوند). ترمورهاي ناشي از بيماري‌هاي مخچه يا مسير خروجي آن به تالاموس نوعا هدفي (intention) هستند ولي مي‌توانند وضعيتي يا فعاليتي نيز باشند (ترمورهاي هدفي طي حرکت هدفدار شدت مي‌يابند). ترمور نوروپاتيک معمولا وضعيتي يا فعاليتي است و ممکن است ديگر نشانه‌هاي نوروپاتي محيطي نيز در اندام‌هاي مبتلا وجود داشته باشد. ترمور روانزاد غالبا پيچيده و داراي اجزاي استراحتي، وضعيتي و فعاليتي است و غالبا با ديگر تظاهرات اختلالات حرکتي روانزاد همراهي دارد.
تفسير باليني
آنچه مي‌آموزيم اين است که شيوع تومور با افزايش سن افزايش مي‌يابد و اينکه شايعترين ترمورها عبارتند از: ترمور فيزيولوژيک تشديديافته، ترمور اوليه و ترمور پارکينسوني و نيز اينکه برخي عوامل مي‌توانند شدت ترمور را افزايش دهند (جدول 1). آنچه از اين اطلاعات به دست مي‌آوريم، اين است که به ياد داشته باشيم، ترمور معادل بيماري پارکينسون نيست و براي يافتن علل قابل درمان احتمالي ترمور بايد شرح حال بيمار و داروهاي مصرفي وي را به دقت بررسي نمود.
تشخيص افتراقي ترمور در مراقبت‌هاي اوليه شامل چه مواردي است؟
پاسخ مبتني بر شواهد
شايعترين ترمور در مراقبت‌هاي اوليه، ترمور فيزيولوژيک تشديد يافته و سپس ترمور اوليه (essential) و ترمورهاي ناشي از بيماري پارکينسون است. ديگر انواع ترمور عبارتند از ترمور اوليه هنگام نوشتن(1)، ترمور ارتوستاتيک، ترمورهاي ناشي از بيماري‌هاي مخچه و تالاموس، ترمور نوروپاتيک و ترمور روانزاد.
خلاصه شواهد
در يک نمونه تصادفي از مردم شمال ايتاليا (706 فرد
89-50 ساله)، 5/14 افراد (18 از مردان و 12 از زنان) دچار ترمور بودند و فراواني ترمور در مسن‌ترين بيماران 3 برابر کم‌سن‌ترين آنها گزارش شد.
عوامل متعددي مي‌توانند ترمور فيزيولوژيک را تا حد قابل شناسايي افزايش دهند (جدول 1). در يک تحليل کمي، بسياري از بيماران مشکوک به ترمور اوليه بر اساس معاينه باليني، مبتلا به ترمور فيزيولوژيک تشديديافته تشخيص داده شدند. از اين بيماران، 38 داروهايي مصرف مي‌کردند که علت شناخته شده ايجاد يا افزايش ترمور هستند و 13 مبتلا به بيماري تيروييد، 11 مبتلا به بيماري سيستميک شديد و 10 مبتلا به نوروپاتي محيطي بودند.
شيوع ترمور اوليه با افزايش سن، افزايش مي‌يابد و افراد جوان‌تر ممکن است به انواع خانوادگي ترمور اوليه مبتلا باشند.
در يک مطالعه گذشته‌نگر مشخص شد که 86 مبتلايان به بيماري پارکينسون و 8/2 عموم جمعيت دچار ترمور در حالت استراحت هستند. ترمور در حالت استراحت وقتي مشهود مي‌شود که بخش درگير کاملا در حالت استراحت باشد؛ اين ترمور حين فعاليت ارادي موقتا کاهش مي‌يابد. ترمور در حالت استراحت با افزايش سن شايع‌تر شد. در اين مطالعه شيوع ترمور پارکينسوني نيز با افزايش سن در زنان افزايش مي‌يافت ولي ميزان آن در زنان حدود نصف مردان بود.
هرچند ترمور در حالت استراحت، مشخصه بيماري پارکينسون است، در ترمور اوليه نيز رخ مي‌دهد. در يک مطالعه، در بيماران مبتلا به ترمور در حالت استراحتِ ناشي از ترمور اوليه، ترمور شديدتر، بسيار منتشر و طولاني‌تر بود.
ترمور اوليه هنگام نوشتن، يک ترمور فعاليتي دست‌ها است که منحصرا هنگام نوشتن رخ مي‌دهد (ترمورهاي فعاليتي طي حرکت ارادي تغييري نمي‌کنند). ترمور ارتوستاتيک يک ترمور وضعيتي اندام‌هاي تحتاني و تنه است که منحصرا در حالت ايستاده رخ مي‌دهد (ترمورهاي وضعيتي هنگامي ايجاد مي‌گردند که سر و اندام‌ها در يک وضعيت ثابت نگه داشته مي‌شوند). ترمورهاي ناشي از بيماري‌هاي مخچه يا مسير خروجي آن به تالاموس نوعا هدفي (intention) هستند ولي مي‌توانند وضعيتي يا فعاليتي نيز باشند (ترمورهاي هدفي طي حرکت هدفدار شدت مي‌يابند). ترمور نوروپاتيک معمولا وضعيتي يا فعاليتي است و ممکن است ديگر نشانه‌هاي نوروپاتي محيطي نيز در اندام‌هاي مبتلا وجود داشته باشد. ترمور روانزاد غالبا پيچيده و داراي اجزاي استراحتي، وضعيتي و فعاليتي است و غالبا با ديگر تظاهرات اختلالات حرکتي روانزاد همراهي دارد.
تفسير باليني
آنچه مي‌آموزيم اين است که شيوع تومور با افزايش سن افزايش مي‌يابد و اينکه شايعترين ترمورها عبارتند از: ترمور فيزيولوژيک تشديديافته، ترمور اوليه و ترمور پارکينسوني و نيز اينکه برخي عوامل مي‌توانند شدت ترمور را افزايش دهند (جدول 1). آنچه از اين اطلاعات به دست مي‌آوريم، اين است که به ياد داشته باشيم، ترمور معادل بيماري پارکينسون نيست و براي يافتن علل قابل درمان احتمالي ترمور بايد شرح حال بيمار و داروهاي مصرفي وي را به دقت بررسي نمود.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
