27-04-2015، 12:58
رامش با نام اصلی آذر محبی در شهر تهران در ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در خانوادهای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد و تا سوم دبیرستان به تحصیلات خود ادامه داد.
با برنامه گلها(یک شاخه گل) پا به عرصه خوانندگی گذاشت و با اجرای زیبایی که داشت، بسیار مورد توجه قرار گرفت. گویا از شاگردان استاد مهرتاش است که تا چند وقت تنها ترانههای اصیل میخواند.
پس از گذشت پنج شش سال از فعالیت هنری خود، با پرویز مقصدی که وی نیز به تازگی پا به عرصهی آهنگسازی گذاشته بود و در همان آغاز در ردیف چهرههای برگزیده هنری قرار گرفته بود، سازمانی به نام «هارمونی» را برپا کردند. این دفتر به گفتهی خود رامش پاتوق خوانندههایی مانند خود رامش بود که کاری برتر از دیگران ارائه میدادند.
رامش در سالهای پیش از انقلاب بیش از ۶۰۰ ترانه خواند. همچنین ترانههای دوصدایی زیادی را با خوانندگانی چون رامین، ضیاء آتابای، امیر رسایی و ... خوانده و اجرا کرده است.
خاص بودن ترانههای رامش این است که او تقلب نمیکرد. همیشه کار جدید به بازار عرضه میکرد و به خواندن ترانههای جاز نسبت به دیگر سبکها علاقه بیشتری داشت. خودش گفته است: "در خواندن ترانههای جاز یک نوع آرامش و نشاط حس میکنم". از خوانندگان مورد علاقهی رامش میتوان به عارف و گوگوش اشاره کرد.
رامش در برنامههای مختلف تلوزيونی مانند چشمک (گوگوش شو)، رنگارنگ، ميخک نقرهای (شوی فریدون فرخزاد) و ... اجراهای بسیاری داشته است. او از رقيبان گوگوش بود و میتوان گفت که پس از گوگوش بيشترين تعداد شوهای تلویزیونی را داشته است که در حال حاضر بسيار ناياب هستند.
در سالهای پس از انقلاب، فعالیت هنری رامش بسیار کم شد. آخرین فعالیتش در زمينهی خوانندگی آلبومی به نام مولانا (معشوق همینجاست) با داريوش و فرامرز اصلانی است. فاصله گرفتن از هیاهوها و گذراندن زمان بیشتری از زندگی در کنار دخترش را به عنوان دلیل کنار کشیدن از فعالیت هنری و خوانندگی بیان کرده است.
آلبومها
آدمک
تهرون
دریا دریا
تهمت
داغ داغ
سنگسار
جهان سوم
معشوق همینجاست (اشعار مولانا، همراه با داریوش اقبالی و فرامرز اصلانی)
با برنامه گلها(یک شاخه گل) پا به عرصه خوانندگی گذاشت و با اجرای زیبایی که داشت، بسیار مورد توجه قرار گرفت. گویا از شاگردان استاد مهرتاش است که تا چند وقت تنها ترانههای اصیل میخواند.
پس از گذشت پنج شش سال از فعالیت هنری خود، با پرویز مقصدی که وی نیز به تازگی پا به عرصهی آهنگسازی گذاشته بود و در همان آغاز در ردیف چهرههای برگزیده هنری قرار گرفته بود، سازمانی به نام «هارمونی» را برپا کردند. این دفتر به گفتهی خود رامش پاتوق خوانندههایی مانند خود رامش بود که کاری برتر از دیگران ارائه میدادند.
رامش در سالهای پیش از انقلاب بیش از ۶۰۰ ترانه خواند. همچنین ترانههای دوصدایی زیادی را با خوانندگانی چون رامین، ضیاء آتابای، امیر رسایی و ... خوانده و اجرا کرده است.
خاص بودن ترانههای رامش این است که او تقلب نمیکرد. همیشه کار جدید به بازار عرضه میکرد و به خواندن ترانههای جاز نسبت به دیگر سبکها علاقه بیشتری داشت. خودش گفته است: "در خواندن ترانههای جاز یک نوع آرامش و نشاط حس میکنم". از خوانندگان مورد علاقهی رامش میتوان به عارف و گوگوش اشاره کرد.
رامش در برنامههای مختلف تلوزيونی مانند چشمک (گوگوش شو)، رنگارنگ، ميخک نقرهای (شوی فریدون فرخزاد) و ... اجراهای بسیاری داشته است. او از رقيبان گوگوش بود و میتوان گفت که پس از گوگوش بيشترين تعداد شوهای تلویزیونی را داشته است که در حال حاضر بسيار ناياب هستند.
در سالهای پس از انقلاب، فعالیت هنری رامش بسیار کم شد. آخرین فعالیتش در زمينهی خوانندگی آلبومی به نام مولانا (معشوق همینجاست) با داريوش و فرامرز اصلانی است. فاصله گرفتن از هیاهوها و گذراندن زمان بیشتری از زندگی در کنار دخترش را به عنوان دلیل کنار کشیدن از فعالیت هنری و خوانندگی بیان کرده است.
آلبومها
آدمک
تهرون
دریا دریا
تهمت
داغ داغ
سنگسار
جهان سوم
معشوق همینجاست (اشعار مولانا، همراه با داریوش اقبالی و فرامرز اصلانی)