اعراب خلیج فارس از اوباما این درخواست را دارند: ایران مهار شود!

[Titiw]

تلاش امریکا برای دادن اطمینان خاطر مجدد به متحدین عرب اش بی نتیجه خواهد ماند. به سختی می توان اطمینان آنها را به دست آورد.آنها در منطقه خشنی زندگی می کنند، منطقه ای که در آنجا «توازن» واژه کثیفی است.

لس انجلس تایمز نوشت: باراک اوباما،این هفته، میزبان زمامداران و شیوخ کشورهای نفت خیز حوزه خلیج[فارس]، با هدف تقویت اتحاد امریکا و دولت های مسلمان سنی،دراجلاس کمپ دیوید، خواهد بود.هر دو طرف می دانند که این همایش نوعی دوستی مصلحتی است.

 

 عربستان سعودی و سران دیگر کشورهای سنی نشین در طول دهه های متوالی با امریکا داد و ستد نا برابری داشته اند:آنها نفت مطمئن عرصه کرده اند و ما هم سلاح و سرباز برای دفاع از آنها ارسال کرده ايم.در این اواخر، وقتی این کشورها متوجه تهدید تروریسم گروه داعش علیه خود و همچنین علیه ما شدند، به اتفاق هم با القاعده مبارزه کردیم. اما این اتحادها مداوم نبوده و دیدگاه های ما و کشور های عربی درباره ایران، رقیب تاریخی اعراب، متفاوت بوده است.

از نظر سعودی ها و اکثر دیگر کشورهای پادشاهی سنی، ایران عامل همه گرفتاری¬هاست. ملک عبدالله پادشاه پیشین عربستان سعودی، از جورج دبلیو بوش و از اوباما خواست به ایران حمله نظامی کند و به گفته وی، « سر مار را قطع کند».

عبدالله اشغال عراق توسط بوش را نادرست می دانست ، چون یک دولت شیعه تحت حمایت ایران را جایگزین رژیم سنی صدام حسین ساخت. عبدالله و جانشین او، ملک سلمان، از اوباما درخواست کردند در جنگ داخلی سوریه دخالت و رژیم بشار اسد، مورد حمایت ایران را سرنگون کند. اوباما، آگاه به گرفتاری حاصل از این عمل، در مقابل درخواست آنها مقاومت کرده است.

دولت اوباما، در ماه های اخیر، به دستیابی به توافق برای محدود ساختن برنامه هسته ای ایران نزدیک شده است و سعودی ها و متحدین این کشور به چنین احتمالی که ایران و امریکا شاید به سوی توافق کلی یا، اتحاد پنهانی، گام بردارند، با نگرانی شدید واکنش نشان داده اند.

البته، هراس از اتحاد ایران-امریکا نادرست است، اما هراس از آشتی نادرست نیست. اوباما و جان کری، وزیر امور خارجه وی به این نتیجه رسیده اند که احتمال دارد روابط ایران- امریکا از دشمنی به همزیستی مسالمت آمیز و در بعضی زمینه ها، به همکاری تبدیل شود.

اوباما در ماه گذشته به نیویورک تایمز گفت: «اگر موضوع هسته ای به سر انجام برسد، این امکان وجود دارد که ایران منافع حذف تحریم ها را مشاهده کند و بیشتر روی اقتصاد و مردم خود متمرکز شودو سرمایه گذاری ها در داخل ایران شروع شود و این کشور روند بهبود روابط با دیگر کشورها را آغاز کند». « اگر ما در زمینه تقویت حس امنیت و همکاری دفاعی بین خودمان و کشور های سنی خوب عمل کنیم، این احتمال وجود دارد که توازنی را در منطقه را ایجاد کنیم و سنی ها و شیعیان، سعودی و ایران، به این نتیجه برسند که:« شاید ما باید تنش ها را کاهش دهیم و روی افراط گرایی متمرکز شویم».

در ترتیبات نوید بخش اوباما، وجود این نوع« توازن»، دیپلماسی خاور میانه را به بازی برد-برد تبدیل می کند.اما واژه توازن، سعودی ها و متحدین اش را به وحشت می اندازد.آنها خواستار تعادلی نیستند که به ایران جایگاه یک قدرت بزرگ را بدهد. آنها می خواهند که ایران مهار و کنترل شود. آنها معتقدند ایران به طور قطع میل به گسترش نفوذ خود دارد و با توجه به سابقه دیپلماسی ناموزون امریکا در خاور میانه، آنها مطمئن نیستند که برای کنترل توازن منطقه ای، بتوانند روی امریکا حساب کنند.

آنها کشورداری را بازی برد-برد نمی دانند.آنها با اتکا به پیشینه خود می گویند این یک بازی برد- باخت است. بنابراین، خواسته آنها، در عوض، راهبردی است که روی «مهار» متمرکز باشد: اینکه ایران را سر جای خودش بنشاند.

یوسف العتیبی، سفیر امارت متحد عربی هفته گذشته در واشنگتن گفت: «اگر شما با اکثر کشورهای حوزه[خلیج فارس] صحبت کنید، به شما خواهند گفت، آنها بیشتر نگران رفتار ایران هستند تا تعداد 5000 یا 7000 سانتریفوژ».

پیش بینی بعضی از گفتگو ها در کمپ دیوید آسان است. اوباما وعده خواهد داد که به خاطر حمایت ایران از گروه هایی تروریستی تحریم هایی را علیه این کشور برقرار و دخالت ایران در کشور های دیگر ر ا محکوم خواهد کرد. او کمک امریکا به کشورهای عربی را بر ای ایجاد یک سامانه دفاع مشترک موشکی پیشنهاد خواهد کرد، برنامه ای که او از سال 2013 تا کنون برای تحقق آن تلاش کرده است. او بار دیگر تعهد کلی به دفاع از متحدین امریکا در برابر حمله خارجی اعلام خواهد کرد، البته از تعهد از نوع معاهده به سبک – ناتو که بعضی از رهبران عرب خواستارآن هستند، خبری نخواهد بود .

العتیبی در شورای انتلانتیک در واشنگتن گفت:« ما به دنبال تضمین امنیتی هستیم.در گذشته، ما در باره مقوله امنیت، به توافق و قول مردانه امریکا بسنده می کردیم، اما من فکر می کنم که امروز به توافقی مکتوب نیاز داریم».

اما حتی این «توافق مکتوب» به بزرگترین مشکل کشورهای حوزه خلیج[فارس] نخواهد پرداخت. ایران حمله نظامی متعارف انجام نخواهد داد. روحانیون در تهران هرگز هیچ کشوری درهمسایگی خود را اشغال نکرده اند.

موضوعات واقعی که ثبات این کشورهای عربی- و از این روی، توانمندی شان برای مقابله با ایران- را تهدید می کند، اقتصاد های بی رونق و کساد آن ها، پیوستن جوانان عرب به گروه های تروریستی مانند دولت اسلامی و سرایت پی آمدهای جنگ در سوریه، عراق و یمن به این کشور هاست. این مشکلات را نمی توان با تضمین های امنیتی، فروش موشک یا بیانیه های شدید الحن حل کرد.

در کمپ دیوید در این هفته در همه جا حرف های دلنشین شنیده خواهد شد. هر دو طرف می خواهند که این دوستی مصلحتی دوام آورد. در کوتاه مدت، مقامات امریکایی تا این حد که بتوانند عربستان سعودی و متحدین عرب آن را به پذیرش توافق هسته ای با ایران وادار سازند- به جای اینکه با آن مخالفت کنند- خوشحال خواهند شد.

اما در دراز مدت، تلاش امریکا برای دادن اطمینان خاطر مجدد به متحدین عرب اش بی نتیجه خواهد ماند. به سختی می توان اطمینان آنها را به دست آورد.آنها در منطقه خشنی زندگی می کنند، منطقه ای که در آنجا «توازن» واژه کثیفی است.