امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

سنتز نانوحامل‌های پلیمری در جهت ژن درمانی سرطان ریه در ایران

#1
سنتز نانوحامل‌های پلیمری در جهت ژن درمانی سرطان ریه در ایران 1
ژن‌ درمانی یکی از روش‌های جایگزین بالقوه در درمان بیماری‌ها نظیر سرطان محسوب می‌شود اما مهم‌ترین مسئله‌ محدود کننده‌ این روش، مشکل رساندن ژن‌های اصلاح‌ شده به سلول هدف است. حامل‌های مختلفی به منظور استفاده در سیستم‌های دارورسانی و ژن رسانی مورد توجه و ارزیابی قرار گرفته است. برخی حامل‌ها علی‌رغم دارا بودن بازدهی بالا در فرایند ژن رسانی، سمیت قابل‌ توجهی از خود نشان می‌دهند. همین امر باعث شده استفاده از این حامل‌ها با مشکلات اساسی مواجه شود. ازاین‌رو، در سال‌های اخیر طراحی و سنتز حامل‌هایی با بازدهی بالا و سمیت کم در دستور کار بسیاری از محققان علم پزشکی قرار گرفته است.
دکتر محمد رمضانی مجری طرح، آسیب بافت‌های سالم را یکی از مشکلات جدی برخی روش‌های درمانی از جمله ژن‌درمانی و شیمی‌درمانی عنوان کرد و افزود: «در این پژوهش سعی شد با تلفیق دو پلیمر، حامل ژنی در ابعاد نانومتری طراحی و سنتز شود در ادامه با استفاده از یک مولکول هدفمند، این نانوحامل‌ها به سلول سرطانی وارد شده و عملکرد این فرایند مورد ارزیابی قرار گرفت.»
وی، ژن رسانی هدفمند با بازدهی بالا و ایجاد سمیت سلولی کم را از مزایای عمده‌ استفاده از نتایج این طرح برشمرد.
لازم به ذکر است، در این مطالعه مشتقات پلیمرهای پلی‌اتیلن ایمین و پلی ال لیزین به‌ منظور طراحی و تولید حامل ژنی مورد استفاده قرار گرفت به‌ طوری‌ که از خواص مطلوب هر دو پلیمر در محصول نهایی بهره‌گیری شد. مشتقات پلیمرهای مذکور دارای ظرفیت بافری بالا و سمیت سلولی پایینی هستند. از نانوحامل‌های سنتز شده‌ متشکل از پلیمرهای پلی‌اتیلن ایمین و پلی ال لیزین به‌منظور افزایش بازدهی انتقال ژن، به‌صورت هدفمند به سلول‌های سرطانی ریه استفاده شد.
رمضانی در ادامه به معرفی ژن‌های هدف در فرایند ژن‌درمانی پرداخت: «ژن‌های سرکوب‌کننده‌ تومور، ژن‌های خودکشی، ژن‌های تعدیل‌کننده‌ سیستم ایمنی و ژن‌های مهارکننده‌ آپووتوزیس از جمله‌ ژن‌های مورد هدف در فرایند ژن‌ درمانی هستند. هدف این پژوهش، کاهش بیان ژن‌های مهارکننده‌ آپوپتوزی است که از جمله‌ این ژن‌ها می‌توان به Bcl-XL اشاره کرد. افزایش بیان ژن‌های مذکور به‌نوعی در سرطانی شدن سلول‌ها نقش داشته و در سلول‌های مبتلا به تومور سرطانی ریه مشاهده شده است. ازاین‌رو، در این مطالعه از روش RNA تداخلگر برای کاهش بیان ژن Bcl-XL استفاده شد.
به گفته‌ این محقق، در این مطالعه شش نوع نانوحامل متشکل از درصدهای مختلف پلی‌اتیلن ایمین و پلی ال لیزین سنتز شد و ویژگی‌های مختلف آن‌ها از قبیل اندازه‌ نانوذرات، بار سطحی، ظرفیت بافری و توانایی متراکم کردن ژن مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت کاهش بیان ژن و پروتئین Bcl-XL توسط آزمون RT-PCR و وسترن بلات و همچنین کاهش بیان ژن در روند القای آپوپتوز بررسی شد.
نتایج آزمون‌های انجام شده بر روی نانوحامل‌های سنتز شده نشان می‌دهد ;i نمونه‌های سنتز شده با درصد جایگزینی 10 درصد، از انتقال ژنی بهتری نسبت به پلی‌اتیلن ایمین خالص برخوردار است. همچنین نتایج، انتقال موفقیت‌آمیز پلاسمید Bcl-XL به کمک نانوحامل هدفمند شده را به درون سلول‌های سرطانی تأیید می‌کند. به‌علاوه، بیان ژن و پروتئین Bcl-XL نسبت به گروه‌های کنترل کاهش ‌یافته و این موضوع موجب مرگ برنامه‌ریزی ‌شده‌ سلول‌های سرطانی، شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر محمد رمضانی، دکتر خلیل آبنوس و دکتر رضا کاظمی اسکوئی- اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد- و دکتر سعیده عسکریان- دانش‌آموخته‌ مقطع دکترای این دانشگاه- است. نتایج این کار در مجله‌ Colloids and Surfaces B: Biointerfaces (جلد 136، سال 2015، صفحات 355 تا 364) به چاپ رسیده است.


منبع : ایسنا
پاسخ
آگهی


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان