20-10-2018، 16:42
و این سخن را با سرنگونگران تندیسها میگویم: نمک در دریا ریختن، و تندیس در گل افکندن بیگمان بزرگترین ابلهیست.
تندیس در گِلِ خوارداشتِ شما میافتد؛ اما قانونِ آن همانا این است که زندگیِ و زیباییِ زندۀ آن دیگربار از درون خوارداشت سر بر کشد.
او دیگر بار بر میخیزد، با چهرهای خداییتر، و از رنجکشیدگی فریباتر؛ و به راستی ازینکه سرنگونش کردهاید شما را سپاس خواهد گفت، شما سرنگونگران را.
و اما این است اندرز من به به امیران و کلیساها و هر آنچه به ضعفِ سالمندی و فضیلت دچار آمده است: بگذار سرنگون شوی تا دیگربار به زندگی باز گردی و فضیلت تو به تو باز گردد.
منبع: «چنین گفت زرتشت» فریدریش نیچه، ترجمه داریوش آشوری، ص 147-146.
تندیس در گِلِ خوارداشتِ شما میافتد؛ اما قانونِ آن همانا این است که زندگیِ و زیباییِ زندۀ آن دیگربار از درون خوارداشت سر بر کشد.
او دیگر بار بر میخیزد، با چهرهای خداییتر، و از رنجکشیدگی فریباتر؛ و به راستی ازینکه سرنگونش کردهاید شما را سپاس خواهد گفت، شما سرنگونگران را.
و اما این است اندرز من به به امیران و کلیساها و هر آنچه به ضعفِ سالمندی و فضیلت دچار آمده است: بگذار سرنگون شوی تا دیگربار به زندگی باز گردی و فضیلت تو به تو باز گردد.
منبع: «چنین گفت زرتشت» فریدریش نیچه، ترجمه داریوش آشوری، ص 147-146.