حقایقی در مورد آبسه مقعدی

[indigo2018]

بیماری آبسه مقعدی ، نوع دیگری از بیماری های نشیمنگاهی است. این بیماری بسیار دردناک است. علت این بیماری عفونت کلی در غدد کوچک مقعدی و عفونت در بافت اپیتلیوم پوشش کانال مقعد است.
آبسه مقعدی به صورت یک جوش قرمز در نزدیکی مقعد دیده می شود. زمانی که جوش را لمس کنید ممکن است گرم باشد. ممکن است آبسه مقعدی در بافت عمیق تری قرار بگیرد که البته این مورد خیلی معمول نیست و کمتر مشاهده می شود.

حقایقی در مورد آبسه مقعدی

• آبسه پری رکتال مجموعه ای چرک و عفونت در بافت عمیق اطراف مقعد است. در (۹۰%) آبسه پری‌ رکتال ابتدا درانتراسفنکتریک و سپس در امتداد بالقوه مجاور ایجاد میشود. در مقابل، یک آبسه پروینال، اجتماع کمتری از گلوله های جوش در زیر پوست مجاور مقعد است. هر دو اینها به عنوان آبسه مقعدی شناخته می شوند.
  
• هر دو نوع آبسه نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارد. با این حال آبسه عمیق یا پریرکتال معمولا عفونت شدید تری دارد.
  
• تاخیر در درمان سبب بدتر شدن بیماری و به وجود آمدن عوارض ثانویه می شود.
  
• حدود ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به آبسه مقعد به عارضه دیگری به نام فیستول مقعدی دچار می شوند. فیستول یک کانال کوچک است که باعث ایجاد ارتباط غیر طبیعی بین محل آبسه و پوست می شود.
  
  

علت بیماری آبسه مقعدی
باکتری هایی مانند “استافیلوکوک” و “اشرشیاکولی” شایع ترین علت ایجاد بیماری آبسه مقعدی هستند. ممکن است غدد موجود در مقعد به باکتری آلوده شوند و یا قسمتی از مدفوع در این ناحیه باقی بماند و باعث ایجاد عفونت شود. اگر محتویات این غدد در اطراف رکتوم و مقعد آزاد شوند، ایجاد آبسه مقعدی شود. در برخی موارد عفونت های قارچی هم می توانند دلیل ایجاد آبسه مقعدی باشند.




مشکلات خاص مانند اسهال، یبوست، التهاب روده، کولیت روده
کسانی که دارای شرایط زیر هستند احتمال بیشتری وجود دارد که به بیماری آبسه مقعدی دچار شوند.

• افراد مبتلا به دیابت
  
• ایدز یا عفونت HIV
  
• بیماری کرون
  
• افرادی که تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن هستند مانند استروئید (پردنیزون، متیل پردنیزولون) و یا کسانی که تحت شیمی درمانی هستند.
  
• افراد باردار
  
• وجود شکاف های مقعدی مانند بیماری شقاق
  
• افراد مبتلا به بیماری های مقاربتی
  
  

علائم بیماری آبسه مقعدی

• درد در ناحیه مقعد یا باسن
  
• تب
  
• وجود توده یا ورم در ناحیه مقعد
  
• چرک و عفونت در اطراف مقعد
  
• اجابت مزاج دردناک
  
• احساس خستگی
  
• عرق شبانه
  
• درد زیر شکم
  
  

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
اگر فردی مشکوک به وجود بیماری آبسه مقعدی باشد باید فورا به پزشک مراجعه کند. تشخیص بیماری آبسه مقعدیهمیشه آسان نیست و امکان دارد  آزمایش های بیشتری نیاز باشد.در صورت وجود علائم زیر سریع تر به اورژانس مراجعه کنید:

• تب بالا یا لرزش شدید بدن
  
• درد شدید رکتوم یا مقعد
  
• عدم اجابت مزاج یا اجابت مزاج دردناک
  
• استفراغ مکرر
  
  

هرگونه علائم یا نشانه های غیر معمول ممکن است نشانگر یک وضعیت اضطراری باشد.
مراحل تشخیص بیماری آبسه مقعدی
زمانی که به پزشک مراجعه می کنید، در مرحله اول سوالاتی از شما پرسیده می شود. سعی کنید به درستی به سوالات پاسخ دهید و اطلاعات دقیق را به پزشک منتقل کنید. شاید گفت و گو در مورد جزئیات بیماری برای شما سخت باشد و خجالتبکشید، اما پاسخ های صادقانه و دقیق به شما کمک می کند تا سریع تر بهبود پیدا کنید.گاهی اوقات بیماری واضح است و نیازی با انجام آزمایشات مختلف نیست. در موارد دیگر ممکن است از آزمایش خون و ادرار و یا تصویر برداری های پزشکی مانند MRI، سی تی اسکن و سونوگرافی کمک گرفته شود. همچنین ممکن است پزشک شما نیاز به مشاوره با دیگر پزشکان داشته باشد تا تشخیص و درمان بهتری را ارائه دهد.
در این روند داروهایی مانند استامینوفن (تیلنول و …) ممکن است به کنترل درد و تب کمک کند.
اگر آبسه مقعدی خود به خود سر باز کند و تخلیه شود، ممکن است علائم تب و درد شما کاهش پیدا کند اما هنوز هم بایدبه پزشک مراجعه کنید.
حتی اگر از درمان خانگی آبسه مقعدی استفاده کرده اید و علائم شما بهبود پیدا کرد، باز هم باید به پزشک مراجعه کنید. آبسه مقعدی به ندرت خود به خود از بین می رود. برای جلوگیری از عود مجدد و عوارض بیماری حتما به پزشک مراجعه کنید. ممکن است نیاز به مراقبت های خاص بیشتری داشته باشید.
درمان بیماری آبسه مقعدی
بسته به شدت و نوع آبسه، درمان آبسه مقعدی ممکن است به صورت سرپایی یا بستری باشد.جراحی کوچک و جزئی آبسه مقعدی در کلینیک یا مطب پزشک با استفاده از بی حسی موضعی یکی از روش های درمان بیماری آبسه مقعدی است. اما ممکن است شما برای جراحی آبسه مقعدی به یک جراح و بیمارستان مراجعه کنید. برخی از آبسه های مقعدی نیازمند جراحی عمیق تر و تخلیه کامل آبسه دارند. در جراحی خفیف ممکن است نیاز به بستری نباشد و در بدترین حالت و جراحی های عمیق تر ممکن است بین یک تا چند شب در بیمارستان بستری شوید.
بعد از درمان و جراحی باید مراقبت های دوره ای و آزمایش خون را انجام دهید تا مطlئن شوید بیماری مجددا عود نکرده باشد.
نکات قابل توجه
بیماران ممکن است تا چند روز پس از جراحی درد داشته باشند، اما باید در طول زمان بهبود یابند و درد آنها کمتر شود.
برای کنترل درد از مسکن هایی که پزشک تجویز می کند استفاده کنید. اگر دکتر برای شما آنتی بیوتیک تجویز کرده است، حتما آنها را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
استفاده از ملین ها و حمام سیتز‎ (نشستن در آب گرم بعد از اجابت مزاج یا چند بار در روز) به کاهش درد و ناراحتی بیمار کمک می کند.