||تاریخچه عملیاتی و طراحی بالگرد روسی میل-28||

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

نخستین میل-۲۸ ان در ژانویه ۲۰۰۶ در مراسمی به وزارت دفاع/هوانیروز نیروی هوایی روسیه تحویل شد. این بالگرد به منظور آموزش مربیان خلبانی و خلبانان رزمی به مرکز آموزش رزمی ۳۲۴ هوانیروز روسیه واقع در تورژوک (Torzkok) تحویل شد. نخستین اسکادران رزمی این باگرد در پایگاه هوایی ۳۸۷ هوانیروز واقع در «بودیونوفسک» (Budyonnovsk)- یکی از دو یگان نخبه رزمی و پشتیبانی رزمی روسیه- در منطقه نظامی جنوب روسیه و در فاصله نه چندان دور از جمهوری پر آشوب جدایی طلب چچن مستقر شد. پس از آن، هنگ مستقل ۴۸۷ نخستین شکارچی شب خود را در آوریل ۲۰۰۹ (فروردین ۸۸) تحویل گرفت. تا سال ۲۰۱۰ این تعداد به ۱۶ فروند رسید. این اسکادران توانایی اولیه رزمی (روزانه) شکارجی شب را در تابستان ۲۰۱0 (1388) کسب کرد و در سال ۲۰۱1 (1389) خلبانان آن اجرای پروازهای شبانه و نیز پرواز در کوهستان را آغاز نمودند. برنامه خرید وزارت دفاع روسیه شامل خرید ۵۰ فروند میل-۲۸ ان بودکه تا پایان سال ۲۰۱۲ (اواخر پاییز ۱۳۹۱) تحویل شدند و ۷۰ فروند دیگر نیز تا سال ۲۰۱8 (1397) تحویل خواهند شد. ارزش هر فروند از این بالگردها بیست و چهار میلیون دلار اعلام شده‌است. تاکنون دو فروند از این بالگردها بر اثر سقوط نابود شده‌اند. یک فروند در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۹ (۲۹ خرداد ۱۳۸۷) در پی از کارافتادن موتور به دنبال شلیک هم‌زمان موشک‌های ۸۰ میلی‌متری در هنگام پرواز درجا در یک مرکز آزمایشی در نزدیکی مسکو و دیگری در ۱۵ فوریه ۲۰۱۱ (۲۶ بهمن ۱۳۸۹) به دلیل خرابی جعبه دنده موتور در نزدیکی پایگاه هوایی یگان ۳۸۷ هوانیروز که منجر به کشته شدن سرهنگ خلبان آندری گلیانتسوف یکی از باتجربه‌ترین خلبانان رزمی شکارچی شب شد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

این بالگرد به مجموعه‌ای از سامانه‌های الکترواُپتیکی برای دیده‌بانی و هدفگیری مجهز شده‌است و این تجهیزات عبارتند از: یک فاصله‌یاب لیزری، جوینده هدف نشان‌گذاری شده بالیزر، دوربین تلویزیونی با سطح نوری پایین، برای انجام عملیات شبانه یا شرایط کمترین نور طبیعی روزانه، دستگاه نمایشگر Head Up و دستگاه نشانه روی مستقر بر روی کلاهخود خدمه پروازی. این بالگرد به سامانه یکپارچه تمام دیجیتال «بی آر یی او-۲۸ان» (BREO-28N) با توانایی عملیات روزانه و شبانه و همه شرایط جوی و در کل شش نمایشگر چند منظوره کریستال مایع (سه عدد در کابین هر یک از خدمه) مجهز است. سیستم الکترواپتیکی سنگین و حجیم «او پی اس -۲۸ ان تُر» (OPS-28N Tor) اساساً یک حسگر هدفگیری برای شرایط مساعد جوی است که در هر دو مدل میل نصب شده (میل-۲۸ و میل ۲۸ ان). این سیستم حسگر موازنه شده همانند و در ارتباط با توپ توانایی حرکت ۱۱۰ درجه به هر یک از دو طرف، ۱۳ درجه به سمت بالا و ۴۰ درجه به سمت پایین است. مجموعه تور شامل سه حسگر می‌باشد که عبارتند از یک دستگاه فروسرخ جلونگر (FLIR)، یک دوربین تلویزیونی و یک فاصله‌یاب لیزری که در پشت یک پنجره مسطح در زیر دماغه نصب شده‌اند. علاوه بر این سامانه، سامانه دیگری با نام «اومز - توز-۵۲۰» (Uomz-Toes-520) مجهز است که امکان انجام عملیات شبانه در ارتفاع پایین را فراهم می‌سازد. این سامانه کروی شکل دقیقاً زیر مخروط دماغه قرار دارد و برای ناوبری استفاده می‌شود. این بالگرد مانند بالگرد آپاچی به یک رادار بر روی محور پروانه اصلی مجهز است. این رادار که «ان او-۲۵» (ON-25) نامیده می‌شود، برای نخستین بار در ۱۶ فوریه ۲۰۰۷ (۲۸ بهمن ۱۳۸۶) بر روی میل -۲۸ ان آزمایش شد، با این حال هنوز در مرحله آزمایشی قرار دارد.نمونه اولیه آن با قابلیت اجرای عملیات شبانه (میل -۲۸ ان) در سالهای ۱۹۹۴–۹۵ ساخته شد و علی‌رغم اینکه این طرح کنسل شد برنامه پیشرفت این بالگرد نیز ادامه یافت و نخستین نمونه اولیه قادر به اجرای عملیات شبانه در سالهای ۱۹۹۴–۹۵ ساخته شد و نخستین پرواز خود را در نوامبر ۱۹۹۶ (آبان ۱۳۷۵) -در حالی که سامانه کاملاً یکپارچه الکترونیک پروازی آن تکمیل نشده بود- انجام داد. تلاش برای توسعه نمونه واقعاً پیشرفته میل-۲۸ ان در سال ۲۰۰3 (1382) گزارش شد. زمانی که وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که قصد دارد تا سال ۲۰۱0 (1389) پنجاه فروند از نسل نو این بالگردها را خریداری کند. تا ژوئن ۲۰۰۹ (خرداد ۱۳۸۸) دوازده فروند از این مدل به هوانیروز روسیه تحویل شد و «شکارجی شب» نام گرفت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

قطر گردش پروانه اصلی: ۱۷/۲ متر؛
حداکثر طول (پروانه‌ها در حال چرخش): ۲۱/۳۳ متر؛
درازای بدنه: ۱۷/۰۱ متر؛
پهنای بدنه (شامل محفظه موتورها): ۳/۱۲ متر؛
پهنای بدنه (شامل پهنای بالچه‌ها): ۵/۸۹ متر؛
بلندا از سطح زمین: ۳/۳۹۵ متر.
خالی: ۸۶۰۰ کیلوگرم؛
وزن عادی برخاستن: ۱۰۷۰۰ کیلوگرم؛
بیشینه وزن برخاستن: ۱۱۵۰۰ کیلوگرم.
توانایی‌های پروازی
بیشینه سرعت: ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت (۳۲۰ کیلومتر بر ساعت به دلیل نوک پره‌های رو به عقب)؛
سقف پروازی خدمتی: ۴۶۰۰ متر؛
برد با بیشینه سوخت: ۶۷۰ کیلومتر، شامل سوخت ذخیره ۳۰ دقیقه پرواز؛
برد با بیشینه وزن بار: ۴۷۰ کیلومتر؛
برد عبوری: ۱۳۲۰ کیلومتر با ۴ مخزن سوخت خارجی.
توپ: یک قبضه ۳۰ میلی‌متری؛
تعداد فشنگ: ۳۰۰ تیر؛
موشک: موشک‌های ۷۰، ۸۰، ۳۰ میلی‌متری؛
موشک ضد تانک: ۱در کل ۶ موشک «۹ ام ۱۱۴ اشتورم»؛ «۹ ام-۱۲۰اَتکا» با سیستم هدایت رادیویی فرمان در خط دید؛
بیشینه برد موشک ضد تانک: ۶ تا ۸ کیلومتر؛
موشک هوا به هوا: «۹ کا ۳۱۰» (کد ناتو: سام-۱۶)؛ «۹ ام ایگلا» (کد ناتو: سام ۱۸)؛
سامانه کنترل آتش: سایت مستقر بر کلاهخود خدمه، سامانه کسب و نشانگذاری هدف، سامانه دید شبانه خلبان، رادار موج میلی‌متری «ان او-۲۵».