بازی آنلاین
آپلود عکس
تاریخچه هوانوردی ایران برمیگردد به ورود اولین بالون در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار توسط دو مرد فرانسوی و آمریکایی که با آن در تبریز و تهران پروازهای نمایشی انجام دادند. ناصرالدین شاه در خاطرات خود نوشته: روز ۳ فروردین ۱۲۵۶ دو بالون به آسمان رفت. ما بودیم در بالای شمس‌العماره، کل تهران هم از زن و مرد روی بام‌ها و کوچه‌ها و غیره بودند. بالون اولی قرمز رنگ بود، هوا رفت، اما کم و افتاد در باغ سپهسالار . بعد بالون سفید باد شد، این دفعه بالون بسیار خوب هوا رفت، نیم ساعت درست روی آسمان شهر ایستاده بود، خلاصه خیلی خیلی تماشا داد. هیچ وقت همچه تماشا مردم نکرده بودند. (توضیح: در منابع غیر ایرانی تاریخ ورود اولین بالون به ایران ۱۸۹۱ اعلام شده)
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
مظفرالدین شاه، پادشاه بعدی ایران در سفر به فرنگ یک بالون خریده بود اما از آن استفاده نکرد تا زمانی که محمد علی میرزا وارث تاج و تخت او شد. جنگ مشروطه خواهان با محمد علی میرزا بالا گرفت. یکی از سران نظام پیشنهاد کرد برای سرکوب مشروطه خواهان از بالون استفاده کنند. اما وقتی بالون را باز کردند معلوم شد که توسط موش‌ها جویده شده.سال‌ها گذشت و هواپیما توسط برادران رایت اختراع شد، اما از زمان اختراع تا ورود اولین هواپیما به ایران حدوداً ۱۰ سال سپری شد تا اینکه ۱۲ دی ماه ۱۲۹۲نخستین هواپیما در آسمان تهران دیده شد. اولین هواپیمایی که وارد ایران شد یک بلریو ۱۱ بود که از طریق کشتی به بندر انزلی انتقال داده شد. خلبان کوزمینسکی پس از سرهم کردن قطعات آن به سمت تهران پرواز و با زحمت فراوان در میدان مشق فرود آمد اما در حین فرود آسیب دید که توسط تکنسین‌های ارتشی تعمیر شد. میدان مشق محل مناسبی برای پرواز مجدد نبود و خلبان روسی، هواپیما را زمینی به محله قصرقجر منتقل و بعد از گرفتن پول از مردم پروازهای نمایشی انجام داد. ماجرا به گوش احمدشاه قاجار رسید و به همراه خلبان با هواپیما عکس یادگاری گرفت که بعدها در روزنامه ایلوستراسیون فرانسه منتشر شد. این هواپیما بعد از چند روز به روسیه بازگشت. (توضیح: در منابع ایرانی عنوان شده که هواپیما سقوط کرد)پائیز ۱۲۹۸ دولت قاجار برای اداره امنیه خود درخواست یک هواپیمایی نظامی از نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا کرد که در بین‌النهرین پایگاه نظامی داشت، اما بریتانیا موافقت نکرد. به دلیل ضعف دولت در زمان قاجار، دو قدرت بزرگ روس و بریتانیا به روش‌های مختلف در کشور حضور می‌یافتند که یکی از این روش‌ها حضور نظامی بود. اردیبهشت ۱۲۹۹ تعدادی از هواپیماهای روس در سواحل دریای خزر فرود آمدند و در همان سال یک هواپیمای نظامی بریتانیا به بوشهر آمده بود.بعد از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹، رضاخان (بعنوان وزیر جنگ) شروع به نوسازی ارتش و کم کردن نفوذ نیروهای خارجی کرد. در بهار سال ۱۳۰۰ هواپیماهای روس و هواپیمای بریتانیا در پائیز از ایران خارج شد. یک هواپیمای خراب روس که در رشت رها شده بود با انتقال به تهران، توسط یک ارمنی بنام نیکولا که مدتی را در آمریکا زندگی کرده بود، تعمیر شد. اطلاعات بیشتری از مدل این هواپیما یا نحوه استفاده از آن وجود ندارد و فقط می‌توان گفت اولین هواپیمای جنگی ایران بحساب می‌آمد، اما در مرداد ۱۳۰۲ طی یک سانحه دچار آتش‌سوزی شد.محمدتقی خان پسیان معروف به کلنل محمدتقی خان نخستین خلبان مرد ایرانی بود. بعد از انتصاب وی به فرماندهی گردان همدان، جنگ جهانی اول آغاز شد. با حمله روسیه به همدان به کرمانشاه عقب‌نشینی کرد و پس از این ناکامی از فرماندهی قوا کناره‌گیری و به آلمان رفت. در آنجا تحصیلات نظامی را ادامه داد و در نیروی هوایی آلمان تحصیل کرد. با پایان گرفتن جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و به فرماندهی ژاندارمری خراسان منصوب شد. با حمله کردهای قوچان به بجنورد، کلنل برای دفع تهاجم آنها شبانه با گروهی از افسران و ژاندارم‌ها به سوی قوچان شتافت اما در حالی که محاصره شده بود تا آخرین فشنگی که داشت جنگید و ۹ مهر ۱۳۰۰ کشته شد. او در مجموعهٔ باغ نادری مشهد در کنار قبر نادرشاه افشار به خاک سپرده شد.عفت تجارت‌چی پس از تأسیس باشگاه خلبانی در ۱۳۱۷ به عنوان کارآموز نام‌نویسی کرد. همزمان با عفت تجارت‌چی دو زن دیگر بنام‌های اینا اوشید و قدسیه فرخزاد در این دوره پذیرفته شدند. این ۳ زن که در آن زمان، ایراندخت و ایران بانو لقب گرفته‌اند به همراه سایر پذیرفته شدگان مرد برای آموزش به پایگاه دوشان تپه منتقل شدند. دوره‌های آموزشی با هواپیمای دو نفره تک موتوره آغاز شد که ۲ روز در هفته با هواپیمای آموزشی تایگرمث در فرودگاه دوشان تپه برگزار می‌شد.عفت تجارت‌چی آموزش خود را ۶ مهر ۱۳۱۸ آغاز کرده بود و پس از حدود یک سال آموزش اولین پرواز مستقل خود را ۲۷ آبان ماه ۱۳۱۹ انجام داد. وی دور فرودگاه به مدت ۱۵ دقیقه پرواز و با موفقیت فرود آمد. با شروع جنگ جهانی دوم و بسته شدن باشگاه خلبانی آموزش وی ناقص ماند. عفت تجارت‌چی در سال‌های میانی عمر به ادبیات و شعرسرایی روی آورد و دیوان «برگ‌های پراکنده» را در سال ۱۳۳۷ به چاپ رساند. وی در ۱۹ فروردین ۱۳۷۸ یک روز پس از مرگ همسرش درگذشت و در تهران به خاک سپرده شد.اینا آوشید اولین پرواز خود را پس از شش ماه آموزش در فرودگاه دوشان تپه انجام داد. با شروع جنگ جهانی دوم آموزش وی ناقص ماند اما باشگاه هواپیمائی کشوری اردیبهشت ۱۳۲۱ فعالیت خود را دوباره آغاز و آموزش‌ها از سر گرفته شد. او اولین خلبان زن هواپیمای مسافربری در تاریخ پروازهای تجاری ایران است. اینا آوشید در سال ۱۳۲۶ توسط شرکت هواپیمائی ایران استخدام شد و اولین پرواز خود را به عنوان کمک خلبان با هواپیمای داگلاس دی‌سی-۳ انجام داد اما پس از مدت کوتاهی به دلیل نامعلومی این حرفه را ترک کرد.قدسیه فرخزاد نیز از پیشگامان این حرفه بود و توانست مجوز پرواز با هواپیمای مسافربری را بگیرد.رضاخان (بعنوان وزیر جنگ) اهمیت قدرت هوایی در جنگ را متوجه شده بود و رضا میزانی را به عنوان مأمور مطالعه و بررسی جهت ایجاد نیروی هوایی منصوب کرد. دولت ابتدا در سال ۱۳۰۰ توسط سفیر خود در واشینگتن دی. سی. درخواست خرید هواپیما کرد، اما آمریکا به دلیل پیمان ورسای با این درخواست موافقت نکرد. در نتیجه ایران رو به کشورهای اروپایی کرد و آلمان، روسیه و فرانسه موافقت کردند. ابتدا از آلمان خریداری شد ولی بعد از هواپیماهای فرانسوی و روسی تحویل ایران شد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
از فرانسه شش فروند هواپیما از مدلهای: پاتز ۸، بمب افکن دو نفره برگه ۱۴ و آموزشی اسپاد ۴۲ با نظارت ژنرال امان‌الله میرزا جهانبانی خریداری شد. هواپیماها در ۴ بهمن ۱۳۰۲ با دو خلبان بنام Berhault و Gérard و دو مکانیک بنام Banel و Sigann به بندر بوشهر رسید اما پس از مونتاژ، یک هواپیما در تست پرواز آسیب دید. از پنج هواپیما باقی‌مانده ۴ فروند با کامیون به تهران منتقل شد و یک هواپیما توسط خلبان Berhault به تهران پرواز کرد. هواپیماها بنام‌های: تقدیر، عقاب، شاهین، هما، سیمرغ نامگذاری شدند.از روسیه هواپیماهای R-1 و R-5 خریداری و ۲۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ توسط دو خلبان بنام‌های Vasil'chenko و Lozovsky وارد تهران شد. رنگ آنها خاکستری تیره بود و پرچم ایران با نشان شیر و خورشید روی بدنه داشت. هواپیماها در بندر انزلی به وزارت دفاع ایران با حضور رضاخان تحویل داده شد. در حالی که رضاخان درون کابین یکی از هواپیماها بود سفیر روس سخنرانی کرد و در مورد دوستی بین ایران و شوروی گفت که مورد تشویق مردم قرار گرفت. این هواپیماها بعلت نبود سوخت هواپیما با بنزین خودرو از بندر انزلی به پرواز درآمد.از آلمان دو فروند یونکرس F 13 خربداری شد. رضاخان (بعنوان نخست‌وزیر) از مردم خواست که برای خرید این هواپیماها پول جمع‌آوری کنند و مردم استان گیلان و مازندران منابع مالی را تأمین کردند. ۳۱ اردیبهشت و یکم خرداد این دو هواپیما که مجهز به اسلحه بر روی سقف بودند، توسط دو خلبان آلمانی به نام‌های Wasserthal و Mossbacher به تهران منتقل شدند. این هواپیماها بنام گیلان و مازندران نامگذاری شد.در خردادماه سه هواپیمای روسی دیگر نیز وارد ایران شد که دو عدد از آنها، هواپیمای دو خلبانه آموزشی بود و در تیرماه یک هواپیمای یونکرس دو خلبانه دیگر نیز وارد ایران شد. آخرین هواپیما شهریور ۱۳۰۳ در بندر انزلی مونتاژ شد اما به دلیل بارندگی شدید دمونتاژ و با کامیون به تهران منتقل شد. قوانین سختگیرانه ای برای استفاده از نشان ملی ایرانی وجود نداشت و به‌طور معمول سه رنگ پرچم ایران بر روی بالها، سکان یا روی بدنه به صورت هلال رنگ آمیزی و شماره سریال هواپیماها نیز با اعداد فارسی زیر بالها نوشته می‌شد. از هواپیماهای خریداری شده برای مقاصد نظامی و غیرنظامی استفاده شد. ۹ خرداد ۱۳۰۳ دو فروند برگه ۱۴ و یونکرس F 13 به بروجرد ارسال شدند تا مواضع شورشان بمباران شود اما در ۱۱ تیر R-1 جایگزین یونکرس F 13 شد و با ورود ۴۰۰ بمب ساخته شرکت آلمانی کروپ بمباران ادامه یافت. همچنین ۳ آذر ۱۳۰۳ دو فروند هواپیمای برگه ۱۴ و یونکرس F 13 به بندر دیلم جهت شرکت در عملیات فرستاده شدند. زمان بازگشت این هواپیماها در ۲۶ آذر ۱۳۰۳، خلبان Berhault در حالی که هواپیمای برگه ۱۴ را می‌راند ناپدید شد. بعداً او در اصفهان پیدا شد در حالی پس از سقوط سه هفته پیاده‌روی کرد تا به اصفهان برسد.با شروع حکومت پهلوی، خرید هواپیما و گسترش قدرت نیروی هوایی شدت یافت. بمناسبت تاج گذاری رضاشاه جشنی برگزار و هواپیماهای ایران به نمایش هوایی پرداختند. در آن زمان نیروی هوایی یک واحد از ارتش بحساب می‌آمد. ۱۵ اردیبهشت ۱۳۰۵ چهار فروند یونکرس A 20 از طریق ترکیه و یکم مرداد ماه یک فروند R-1 روسی از طرف مسکو وارد ایران شد. مهر ۱۳۰۵با دستور رضاشاه هواپیماها به مناطق مختلف برای سرکوب شورش در کشو اعزام شد. یک هواپیما با خلبان روس در نزدیکی کرمانشاه سقوط کرد و یک هواپیمای دیگر مجبور به فرود در قزوین شد، گرچه بعداً با کامیون به تهران منتقل شد. تا آبان ماه فقط دو هواپیما قابل استفاده در تهران وجود داشت. خلبانان آلمانی از ایران خارج شدند و فقط دو خلبان روسی و دو فرانسوی و همچنین دو مکانیک روسی، یک آلمانی و یک فرانسوی باقی ماندند.با اینکه در این سال شوروی بمنظور فشار سیاسی، تحریم کالاهای کشاورزی ایرانی را تحمیل کرد، ورود هواپیماهای روسی ادامه یافت و سه فروند R-1 خریداری شد. همچنین قطعات یدکی برای هواپیماهای یونکرس و برگه و اسپاد خریداری شد. شرکت آلمانی یونکرس یک فروند یونکرس K 53 دو خلبانه را برای نمایش هوایی به ایران فرستاد. هفتم مهرماه این نمایش هوایی درحالی برگزار شد که هواپیمای خلبان Peter Wagner در مقابل چشم هزاران نفر در آسمان متلاشی و سقوط کرد. این حادثه یک پیروزی برای روس‌ها بود، از طرفی آنها توانستند یک قرارداد گمرکی با ایران منعقد کنند و از طرفی علاقه دولت ایران برای خرید ۳۰ فروند هواپیمای یونکرس A 40 کاهش یافت. (یونکرس A 40 یک نسخه بهبود یافته از یونکرس K 53 بود)در اسفند ۱۳۰۶ آشیانه‌های جدید برای فرودگاه تهران از فرانسه و بمب از شوروی سفارش داده شد و دولت شوروی به ایران وعده داد که به پنج ایرانی را در مسکو آموزش خلبانی دهد. فروردین ۱۳۰۷ نایب دوم باقر خان جهت خرید پنج فروند R-1 به روسیه اعزام شد. هواپیماها از طریق کشتی فرستاده و ۲۹ خرداد ۱۳۰۷ به همراه تعدادی از کارکنان روسی به بندر پهلوی (نام بندرانزلی در زمان پهلوی) رسیدند. بعد از مونتاژ سه فروند از این هواپیماها در بندرپهلوی دچار سانحه شدند که فقط یکی از آنها قابل تعمیر بود. محموله بعدی شامل پنج فروند U-1 بود که در مرداد ماه در در تهران مونتاژ شدند. با ورود هواپیماهای جدید و افزایش فعالت‌های پروازی برنامه‌های برای گسترش نیروی هوایی تهیه شد.در این رقابت شرکت آلمانی یونکرس، بهمن ۱۳۰۷ یک نیروی هوایی کامل پیشنهاد داد شامل طرح جدیدی از هواپیمای W 33 به عنوان بمب افکن و هواپیمای سبک دونفره K 45 که یک هواپیمای اصلاح شده از مدل K 53 بود. طرح اولیه شامل ۳۲ فروند K 45 و ۲۴ فروند W 33 به همراه ۱۵ مربی جهت آموزش بود. هر اسکادران شامل K 45 و W 33 بود که باید در تهران، شیراز، مشهد، رشت و تبریز مستقر شوند. همچنین یک رمپ و یک کارگاه در تهران و یک مدرسه پرواز در قزوین تدارکات دیده شد.دو فروند W 33 در خرداد ۱۳۰۸ با تحویل فوری سفارش داده شد که توسط دو خلبان آلمانی بنام‌های Martin Hänichen و Erich Haal به همراه دو مکانیک و یک دانشجوی ایرانی که در کارخانه یونکرس آموزش دیده بود در تیر ماه به تهران منتقل و توسط رضاشاه بازرسی شد. خلبانان آلمانی انتظار داشتند که وظیفه حمل و نقل را داشته باشند اما به عنوان خلبان شناسایی و بمباران استفاده شدند. هواپیمای Erich Haal به فرودگاه قلعه مرغی و Martin Hänichen به فرودگاه اصفهان فرستاده شد. بلافاصله پس از فرود Martin Hänichen به او دستور داده شد تا جهت شناسایی منطقه بختیاری‌ها به پرواز درآید. در همان روز اول نیز مأموریت دوم او بمباران شورشیان در منطقه سفیددشت و رها کردن مواد غذایی برای نظامیان محاصره شده بود. پس از بمباران دهکرد، سوخت‌گیری مجدد انجام و بسته‌های نان را به نظامیان در سفیددشت تحویل داد. پس از یک هفته از پروازهای شناسایی و پشتیبانی نیروهای نظامی، شورشیان تسلیم و هواپیما به تهران بازگشت. در شهریور ماه هر دو هواپیمای W 33 برای مأموریت به اطراف لار فرستاده شدند.مجموعاً ۱۲ فروند R-1 از شوروی بین سال‌های ۱۳۰۸ الی ۱۳۰۹ تحویل ایران شد. ابتدا ۲ مهر ۱۳۰۸ شش فروند از طریق باکو به سمت ایران به پرواز درآمدند اما یکی از آنها در راه بندرپهلوی دچار سانحه و یک فروند در مسیر تهران ناپدید شد. همچنین دی ماه ۱۳۰۸ یک فروند R-1 با برخورد به دکل رادیو در بوشهر نابود شد. اکنون دولت ایران به هواپیمای مدرن تر مانند جنگنده توپولف I-4 و شناسایی توپولوف R-3 علاقه پیدا کرده بود. R-3 یک نسخه از هواپیمای توپولوف ANT-3 است که به سفارش نیروی هوایی شوروی ساخته شد.افسر ایرانی بنام عیسی خان اشتوداخ در موسکو مجاز به تست پرواز R-3 شد اما نهایتاً تصمیم به خرید R-1 شد و شش فروند از آنها توسط کشتی در ۳۱ خرداد ۱۳۰۹ به بندر پهلوی رسید. همچنین در شهریور ماه سه فروند هواپیمایی شناسایی پولیکارپوف R-5 وارد تهران شد. در مهر ۱۳۰۹ سرهنگ نخجوان معلق و سرگرد احمدمیرزا خسروانی جایگزین او شد. بعدها نخجوان به دفتر خود بازگشت اما مجدداً در تیر ۱۳۱۰ برکنار و این بار سرلشکر محمدصادق کوپال به همراه خسروانی مسئولیت نیروی هوایی را بعهده گرفت. نخجوان در شهریور ۱۳۳۲ به عنوان بازرس کل هواپیمایی منصوب شد. خسروانی دفتر سابق خود را به عنوان مرکز فرماندهی نیروی هوایی در نظر گرفت. نیرویی که عنوان آن در فرانسه: l'Aeronautique Persane, l'Armée Imperiale Persane (هوانوردی ایران، ارتش شاهنشاهی ایران) گذاشته شد اما بعداً با نام انگلیسی: Imperial Iranian Air Force (مخفف: IIAF) به فارسی: نیروی هوایی شاهنشاهی ایران شناخته شد.در اوایل زمستان ۱۳۰۲ شرکت آلمانی دویچه لوفت‌هانزا که از هواپیماهای شرکت یونکرس برای حمل و نقل استفاده می‌کرد، برای راه اندازی خطوط هوایی استکهلم - مسکو - تهران وارد مذاکره با ایران شد. نماینده این شرکت شخصی بنام Jaroljmek در خرداد ۱۳۰۳ با رضاخان (بعنوان نخست‌وزیر) آشنا شد. رضاخان گفت که علاقه‌مند نیست که هیچگونه امتیاز هوایی به بریتانیا یا روس‌ها بدهد و نهایتاً در شهریور ماه شرایط این شرکت را پذیرفت. ۹ مهر ۱۳۰۳ امتیاز ترافیک هوایی برای مسیر باکو - بندرانزلی - تهران به این شرکت داده شد. پنج هواپیمای F 13 مستقر در مسکو در آبان و آذر ماه ۱۳۰۳ به خطوط جدید منتقل و رسماً در ۲۹ آذر ۱۳۰۳ این مسیر افتتاح شد اما به دلیل برآورده نشدن کمک‌های مالی فقط چند ماه پروازهای منظم داشت.از مهر ۱۳۱۰ شرکت یونکرس شروع به بستن و کاهش سرویس خود در ایران کرد. ۱۱ بهمن ۱۳۱۰ قرارداد حمل و نقل به اتمام می‌رسید و آخرین سرویس بین تهران و بغداد در ۱۶ بهمن برنامه‌ریزی شد. یونکرس در طول حضور در ایران یک مسافر مصدوم یا محموله گمشده نداشت و امید داشت که قرارداد ادامه پیدا کند اما ۸ فروردین ۱۳۱۱ رسماً قرارداد پایان یافت گرچه یک فروند F 13 متعلق به شرکت نفت ایران و انگلیس تا ابتدای زمستان در کشور ماند. یک دیپلمات بریتانیایی گزارش داد: کارایی و اطمینان از عملکرد شرکت یونکرس را تحسین می‌کنم. فکر می‌کنم این تحسین توسط هر اروپایی و ایرانی انجام شده و این خروج پشیمانی برای جهان در برمی‌آورد.دی ماه ۱۳۱۰ یک افسر سوئدی بنام Elis Nordquist به عنوان مشاور در نیروی هوایی استخدام شد. مامورت او خرید هواپیماهای جدید و گسترش نیروی هوایی بود. وی در اردیبهشت ۱۳۱۱ به همراه عیسی خان اشتوداخ به بریتانیا رفت و سفارش خرید ۲۰ فروند د هاویلند DH 82 تایگرمث را نهایی کرد. مرداد ۱۳۱۱ مدارسی خارج از تهران ساخته شد برای آموزش خلبانی و تعمیر هواپیما و آذر ماه ۱۳۱۱ هواپیماهای خریداری شده برای این مدرسه به اهواز رسیدند و به فرودگاه قلعه مرغی منتقل تا مدرسه پرواز آماده شود. خلبانان سوئدی بنام Erik Ekman به عنوان مربی پرواز دی ماه وارد ایران شد و سوم اسفند ۱۳۱۱ هجده فروند DH 82 تایگرمث به پرواز درآمدند. تنها سانحه این آموزش‌ها در ۱۶ اسفند بود که ۲ هواپیما به یکدیگر برخورد و نابود شدند. دوره اول آموزش را چهارده خلبان آغاز و تابستان سال بعد تکمیل شد.ابتدای زمستان ۱۳۱۱ ده فروند پولیکارپوف R-5 به موسکو سفارش داده شد. ۷ خرداد ۱۳۱۲خلبان ایرانی بنام مکووی اولین هواپیما را از موسکو به تهران آورد و مابقی یک ماه بعد با کشتی به بندرپهلوی حمل شد. عملکرد R-5 کمتر از انتظارات بود و بزودی این هواپیما از دوره آموزشی حذف شد و این آخرین سفارش R-5 از اتحاد جماهیر شوروی بود.خلبان Elis Nordquist مجدداً به بریتانیا برگشت و اردیبهشت ۱۳۱۲ تعداد نه فروند تایگرمث سه نفره با موتور Gipsy III و شهریور ماه ۱۴ فروند با موتور قوی تر Gipsy Major سفارش داده شد اما بعداً به ده فروند کاهش یافت. آذر ۱۳۱۲ نه فروند تایگرمث به اهواز رسید و در آشیانه شرکت Boulton Paul مونتاژ شد و دومین دسته از هواپیماها شهریور ۱۳۱۳ به ایران رسید. دی ماه ۱۳۱۲ پنج مدرس پرواز سوئدی وارد ایران شد، اما در تابستان ۱۳۱۳ برخی از آنها ناراضی بودن و این اتفاق منجر به خروج پیش از موعد آنها شد. افسر بلژیکی بنام سرهنگ Bevir جایگزین Elis Nordquist و شش مدرس پرواز تا ابتدای زمستان ۱۳۱۳ وارد ایران شدند. سرهنگ Bevir تا اردیبهشت ۱۳۱۷ در ایران ماند گرچه مابقی بلژیکی‌ها مرداد ۱۳۱۵ بازگشته بودند.زمستان ۱۳۱۱ چهارده فروند هاوکر هارت بمب افکن و شانزده فروند هاوکر فیوری تک نفره به سفارش نیروی هوایی شاهنشاهی سفارش داده شد. هر دو مدل با موتور آمریکایی پرت اند ویتنی آر-۱۶۹۰ هورنت در تابستان و پائیز ۱۳۱۲ در بوکلند تست شد اما چند مشکل گزارش شد و موتورهای بریتانیایی جایگزین آنها شد. تصمیمی که احتمالاً بخاطر فشار سیاسی بریتانیا گرفته شد.دی ماه ۱۳۱۲ هجده فروند هاوکر هارت با موتورهای هورنت به اهواز رسید. بعد از مونتاژ توسط خلبان Philip G Lucas تست و با خلبانان ایرانی به فرودگاه قلعه مرغی انتقال یافتن و اولین بار در شهریور ۱۳۱۳ پرواز کردند. سفارش بعدی شامل ۲۸ فروند هاوکر سی فیوری با موتورهای بریستول مرکوری در آبان و دی ماه ۱۳۱۳ تحویل شد.در سفر رضاشاه به ترکیه نمایش هوایی برگزار و یک فروند Curtiss Fledgling دو نفره به عنوان هدیه به او داده شد که توسط یک خلبان ترک به تهران برده شد. مهر ماه همان سال رضاشاه به پاس این هدیه پنج فروند هاوکر آداگز را برای نمایش هوایی در روز استقلال ترکیه به آنکارا فرستاد. سال ۱۳۱۳ طرحی نظامی تهیه شد که شامل خرید پنج فروند تایگرمث و پنج فروند دراگون بود، اما نهایتاً تیر ماه ۱۳۱۵ سه فروند دراگون رپیدس DH 89 خریداری و توسط شرکت دهویلند در اهواز مونتاژ شد. نیروی هوایی شاهنشاهی اسفند ۱۳۱۶ یک فروند دراگون رپیدس DH 89 را به خطوط هوایی ایران منتقل و در اختیار وزارت پست، تلگراف و تلفن (PTT) قرار داد که به شماره EP-AAA ثبت شد. سه کارمند این وزارتخانه پس از آموزش در انگلستان، خلبان این هواپیما شدند. ۲۴ اسفند ۱۳۱۶ خدمات هوایی تهران-کرمانشاه–بغداد با این مدل هواپیما آغاز و بعدها چندین مسیر دیگر نیز اضافه شد. تقریباً یک سال بعد یکی از آنها خراب شد و ایران درخواست جایگزین اما شرکت دراگون هواپیمایی موجود نداشت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
رئیس‌جمهور لهستان ۲۴ فروردین ۱۳۱۸ یک فروند RWD 13 به محمدرضا پهلوی بمناسبت عروسی ایشان هدیه داد که بعداً تحویل نیروی هوایی شاهنشاهی شد و پائیز ۱۳۱۸ قراردادی بسته شد برای خرید سه فروند ایرسپید آکسفورد که زمستان همان سال تحویل شد.یک فروند هاوکر هاریکن انگلیسی در ۵ مرداد ۱۳۱۸ برای تست به ایران فرستاده شده بود که مورد موافقت قرار گرفت و ۳۰ فروند از این مدل هواپیما با موتورهای Merlin III در ۲۵ مهر ۱۳۱۸ سفارش داده شد. ابتدا ۱۵ فروند مورد موافقت قرار گرفت ولی تحویل نشد و این قرارداد رسماً در آذرماه کنسل شد. ایران قصد داشت سفارشی به کانادا بدهد برای تهیه بعضی از قطعات تایگرمث که بریتانیا موافقت نکرد و هنگامی که درخواست‌های مکرر از طرف بریتانیا رد شد، ایران رو به ایالات متحده آمریکا کرد.آبان ماه ۱۳۱۸ مأموریتی از طرف نیروی هوایی شاهنشاهی به سرهنگ احمدمیرزا خسروانی، سرگرد ابراهیم شوشتری و خلبان افخمی‌داده شد تا برای خرید هواپیما راهی آمریکا شوند. آنها ده فروند جنگنده کورتیس H-75A-9 خریداری کردند که یک فروند در اسفند ماه ۱۳۱۹ و مابقی در اردیبهشت ۱۳۲۰ تحویل شد. آخرین دسته از هواپیماهای تایگرمث انگلیسی، مهر ۱۳۱۹ تحویل ایران شد.ایران با شروع جنگ جهانی دوم اعلام بی‌طرفی کرد اما ۲۶ مرداد ۱۳۲۰ شوروی و بریتانیا خواستار خروج کارکنان آلمانی شدند که ایران مخالفت کرد و این شد بهانه ای برای اشغال ایران در جنگ جهانی دوم. ۳ شهریور ۱۳۲۰ شوروی از سمت شمال و بریتانیا از جنوب و غرب حمله کرد.علمیات بریتانیا بنام "عملیات Y" توسط ژنرال Edward Quinan رهبری شد. فرمانده ارشد بریتانیا در خاورمیانه دستور اشغال میدان‌های نفتی در اطراف آبادان و اهواز را صادر کرد. هدف بعدی کنترل خطوط ارتباطاتی سراسر ایران برای همکاری با شوروی بود. نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در فرودگاه نظامی الشعیبة عراق پایگاه نظامی داشت شامل اسکاندران‌های جنگنده هاریکن، گلادیاتور، وینسنت و هواپیماهای ترابر والنتیا. در روز اول عملیات زنان و کودکان انگلیسی و هندی توسط هواپیماهای والنتیا از ایران خارج و نیروی دریایی بریتانیا از راه دریا وارد شد. اسکادران ۲۴۴ عملیات شناسایی را آغاز و اسکادران جنگنده ۲۶۱ آماده رزم با نیروی هوایی شاهنشاهی شد. روز بعد هواپیماهای هاوکر آداگز اهواز نابود و نیروی هوایی تسلیم شد. حملات هوایی بریتانیا توقف یافت و حدوداً یک ماه بعد در ۲۶ شهریور ۱۳۲۰ نیروهای متفقین وارد تهران شدند. رضاشاه به عنوان بخشی از شرایط آتش‌بس، مجبور به استعفا شد و یک ماه بعد نیروهای بریتانیا به اراک و همدان عقب‌نشینی کردند. ده فروند کورتیس H-75A-9 که برای مونتاژ تحویل ایران شده بود توسط بریتانیا غارت شد و در حالی که هنوز قطعات آنها در جعبه بود به هندوستان داده شد. همچنین تعدادی از هواپیماهای گلادیاتور تا اوایل زمستان ۱۳۲۱ در آبادان ماندند تا بریتانیا بتواند از پالایشگاه نفت آبادان (بزرگترین پالایشگاه جهان در آن زمان) استفاده کند.عملیات شوروی با تهاجم دسته ۴۴، ۴۷ و ۵۳ ارتش و دسته ۳۶و ۲۶۵نیروی هوایی آغاز شد. بر اساس گزارش‌های ایران شهرهای تبریز، مشهد، اردبیل رشت و بندرپهلوی بمباران شدند اما در گزارش‌های روس فقط شناسایی هوایی عنوان شد. دو فروند هاوکر فیوری ایران بر فراز دریای خزر با پنج فروند پولیکارپوف I-16 درگیر شدند. نتیجه این درگیری سقوط هواپیمای خلبان احمد وثیق به دریا بود و هواپیمای ابراهیم شوشتری بعد از اتمام سوخت در جنگل‌های شمال سقوط کرد. ۶ شهریور ۱۳۲۰ زمانی که روس‌ها تبریز را اشغال کردند تمام هواپیماهای دومین لشکر نیروی هوایی ایران نابود شد. ۵ فروند هواپیمای تبریز پس از درگیری سقوط و مابقی در فرودگاه طی حملات به آتش کشیده شد. پس از برکناری رضاشاه، نیروهای شوروی به قزوین و بندرپهلوی عقب‌نشینی کردند. ایران مجبور شد از امکانات خود برای انتقال تجهیزات نظامی به شوروی استفاده کند. در آبادان یک کارخانه هواپیما تأسیس و تعداد زیادی هواپیما که اکثراً آمریکایی بودند در آنجا مونتاژ شد. ارسال این هواپیماهای از سال ۱۳۲۱ آغاز و در آخرین مرحله سه فروند ریپابلیک پی-۴۷ تاندربولت در اسفند ۱۳۲۳ به روسیه تحویل شد.با اتمام حمله متفقین و اشغال ایران، کارخانه هواپیماسازی شهباز تعطیل و کارکنانش اخراج شدند و پایگاه هوایی اهواز، تبریز و مشهد از کار افتادند. متفقین برای جبران خسارتی که به نیروی هوایی وارد شده بود، تصمیم به تحویل چند فروند هواپیما به ایران گرفتند. استالین طی کنفرانس آذر ماه در تهران ۱۳۲۱ پیشنهاد داد که ۲۰ فروند ایلیوشین Il-2 و ۱۰ فروند یاک-۷ به ایران می‌دهد که هیچگاه تحویل نشد اما بریتانیا ۱۵ فروند آورو انسون در بهار ۱۳۲۳ تحویل ایران داد.فرانسه، بریتانیا، آمریکا و شوروی در زمان جنگ ارائه‌کننده خدمات غیرنظامی به ایران بودند. از ابتدای زمستان ۱۳۲۳ شرکت آئروفلوت برای مسیر تهران - مسکو از هواپیمایی Lisunov Li-2 (DC-3) و داگلاس C-47 استفاده کرد. این شرکت همچنین بدون مجوز ایران سرویس تهران - تبریز - بندرپهلوی - مشهد ارائه داد. شرکت BOAC تا شهریور ۱۳۲۴ اپراتوری سرویس تهران - قاهره را اداره کرد و شرکت ایر فرانس ۲ بار در ماه بین تهران و پاریس پرواز داشت. توسط شرکت پان امریکن ورلد ایرویز سرویس قاهره - الحبانیه - بصره - تهران از خرداد ۱۳۲۱ آغاز شده بود و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا تا شهریور ۱۳۲۴ خدمات غیر منظمی را به تهران اداره می‌کرد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
مظفرالدین شاه، پادشاه بعدی ایران در سفر به فرنگ یک بالون خریده بود اما از آن استفاده نکرد تا زمانی که محمد علی میرزا وارث تاج و تخت او شد. جنگ مشروطه خواهان با محمد علی میرزا بالا گرفت. یکی از سران نظام پیشنهاد کرد برای سرکوب مشروطه خواهان از بالون استفاده کنند. اما وقتی بالون را باز کردند معلوم شد که توسط موش‌ها جویده شده.سال‌ها گذشت و هواپیما توسط برادران رایت اختراع شد، اما از زمان اختراع تا ورود اولین هواپیما به ایران حدوداً ۱۰ سال سپری شد تا اینکه ۱۲ دی ماه ۱۲۹۲نخستین هواپیما در آسمان تهران دیده شد. اولین هواپیمایی که وارد ایران شد یک بلریو ۱۱ بود که از طریق کشتی به بندر انزلی انتقال داده شد. خلبان کوزمینسکی پس از سرهم کردن قطعات آن به سمت تهران پرواز و با زحمت فراوان در میدان مشق فرود آمد اما در حین فرود آسیب دید که توسط تکنسین‌های ارتشی تعمیر شد. میدان مشق محل مناسبی برای پرواز مجدد نبود و خلبان روسی، هواپیما را زمینی به محله قصرقجر منتقل و بعد از گرفتن پول از مردم پروازهای نمایشی انجام داد. ماجرا به گوش احمدشاه قاجار رسید و به همراه خلبان با هواپیما عکس یادگاری گرفت که بعدها در روزنامه ایلوستراسیون فرانسه منتشر شد. این هواپیما بعد از چند روز به روسیه بازگشت. (توضیح: در منابع ایرانی عنوان شده که هواپیما سقوط کرد)پائیز ۱۲۹۸ دولت قاجار برای اداره امنیه خود درخواست یک هواپیمایی نظامی از نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا کرد که در بین‌النهرین پایگاه نظامی داشت، اما بریتانیا موافقت نکرد. به دلیل ضعف دولت در زمان قاجار، دو قدرت بزرگ روس و بریتانیا به روش‌های مختلف در کشور حضور می‌یافتند که یکی از این روش‌ها حضور نظامی بود. اردیبهشت ۱۲۹۹ تعدادی از هواپیماهای روس در سواحل دریای خزر فرود آمدند و در همان سال یک هواپیمای نظامی بریتانیا به بوشهر آمده بود.بعد از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹، رضاخان (بعنوان وزیر جنگ) شروع به نوسازی ارتش و کم کردن نفوذ نیروهای خارجی کرد. در بهار سال ۱۳۰۰ هواپیماهای روس و هواپیمای بریتانیا در پائیز از ایران خارج شد. یک هواپیمای خراب روس که در رشت رها شده بود با انتقال به تهران، توسط یک ارمنی بنام نیکولا که مدتی را در آمریکا زندگی کرده بود، تعمیر شد. اطلاعات بیشتری از مدل این هواپیما یا نحوه استفاده از آن وجود ندارد و فقط می‌توان گفت اولین هواپیمای جنگی ایران بحساب می‌آمد، اما در مرداد ۱۳۰۲ طی یک سانحه دچار آتش‌سوزی شد.محمدتقی خان پسیان معروف به کلنل محمدتقی خان نخستین خلبان مرد ایرانی بود. بعد از انتصاب وی به فرماندهی گردان همدان، جنگ جهانی اول آغاز شد. با حمله روسیه به همدان به کرمانشاه عقب‌نشینی کرد و پس از این ناکامی از فرماندهی قوا کناره‌گیری و به آلمان رفت. در آنجا تحصیلات نظامی را ادامه داد و در نیروی هوایی آلمان تحصیل کرد. با پایان گرفتن جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و به فرماندهی ژاندارمری خراسان منصوب شد. با حمله کردهای قوچان به بجنورد، کلنل برای دفع تهاجم آنها شبانه با گروهی از افسران و ژاندارم‌ها به سوی قوچان شتافت اما در حالی که محاصره شده بود تا آخرین فشنگی که داشت جنگید و ۹ مهر ۱۳۰۰ کشته شد. او در مجموعهٔ باغ نادری مشهد در کنار قبر نادرشاه افشار به خاک سپرده شد.عفت تجارت‌چی پس از تأسیس باشگاه خلبانی در ۱۳۱۷ به عنوان کارآموز نام‌نویسی کرد. همزمان با عفت تجارت‌چی دو زن دیگر بنام‌های اینا اوشید و قدسیه فرخزاد در این دوره پذیرفته شدند. این ۳ زن که در آن زمان، ایراندخت و ایران بانو لقب گرفته‌اند به همراه سایر پذیرفته شدگان مرد برای آموزش به پایگاه دوشان تپه منتقل شدند. دوره‌های آموزشی با هواپیمای دو نفره تک موتوره آغاز شد که ۲ روز در هفته با هواپیمای آموزشی تایگرمث در فرودگاه دوشان تپه برگزار می‌شد.عفت تجارت‌چی آموزش خود را ۶ مهر ۱۳۱۸ آغاز کرده بود و پس از حدود یک سال آموزش اولین پرواز مستقل خود را ۲۷ آبان ماه ۱۳۱۹ انجام داد. وی دور فرودگاه به مدت ۱۵ دقیقه پرواز و با موفقیت فرود آمد. با شروع جنگ جهانی دوم و بسته شدن باشگاه خلبانی آموزش وی ناقص ماند. عفت تجارت‌چی در سال‌های میانی عمر به ادبیات و شعرسرایی روی آورد و دیوان «برگ‌های پراکنده» را در سال ۱۳۳۷ به چاپ رساند. وی در ۱۹ فروردین ۱۳۷۸ یک روز پس از مرگ همسرش درگذشت و در تهران به خاک سپرده شد.اینا آوشید اولین پرواز خود را پس از شش ماه آموزش در فرودگاه دوشان تپه انجام داد. با شروع جنگ جهانی دوم آموزش وی ناقص ماند اما باشگاه هواپیمائی کشوری اردیبهشت ۱۳۲۱ فعالیت خود را دوباره آغاز و آموزش‌ها از سر گرفته شد. او اولین خلبان زن هواپیمای مسافربری در تاریخ پروازهای تجاری ایران است. اینا آوشید در سال ۱۳۲۶ توسط شرکت هواپیمائی ایران استخدام شد و اولین پرواز خود را به عنوان کمک خلبان با هواپیمای داگلاس دی‌سی-۳ انجام داد اما پس از مدت کوتاهی به دلیل نامعلومی این حرفه را ترک کرد.قدسیه فرخزاد نیز از پیشگامان این حرفه بود و توانست مجوز پرواز با هواپیمای مسافربری را بگیرد.رضاخان (بعنوان وزیر جنگ) اهمیت قدرت هوایی در جنگ را متوجه شده بود و رضا میزانی را به عنوان مأمور مطالعه و بررسی جهت ایجاد نیروی هوایی منصوب کرد. دولت ابتدا در سال ۱۳۰۰ توسط سفیر خود در واشینگتن دی. سی. درخواست خرید هواپیما کرد، اما آمریکا به دلیل پیمان ورسای با این درخواست موافقت نکرد. در نتیجه ایران رو به کشورهای اروپایی کرد و آلمان، روسیه و فرانسه موافقت کردند. ابتدا از آلمان خریداری شد ولی بعد از هواپیماهای فرانسوی و روسی تحویل ایران شد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
از فرانسه شش فروند هواپیما از مدلهای: پاتز ۸، بمب افکن دو نفره برگه ۱۴ و آموزشی اسپاد ۴۲ با نظارت ژنرال امان‌الله میرزا جهانبانی خریداری شد. هواپیماها در ۴ بهمن ۱۳۰۲ با دو خلبان بنام Berhault و Gérard و دو مکانیک بنام Banel و Sigann به بندر بوشهر رسید اما پس از مونتاژ، یک هواپیما در تست پرواز آسیب دید. از پنج هواپیما باقی‌مانده ۴ فروند با کامیون به تهران منتقل شد و یک هواپیما توسط خلبان Berhault به تهران پرواز کرد. هواپیماها بنام‌های: تقدیر، عقاب، شاهین، هما، سیمرغ نامگذاری شدند.از روسیه هواپیماهای R-1 و R-5 خریداری و ۲۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ توسط دو خلبان بنام‌های Vasil'chenko و Lozovsky وارد تهران شد. رنگ آنها خاکستری تیره بود و پرچم ایران با نشان شیر و خورشید روی بدنه داشت. هواپیماها در بندر انزلی به وزارت دفاع ایران با حضور رضاخان تحویل داده شد. در حالی که رضاخان درون کابین یکی از هواپیماها بود سفیر روس سخنرانی کرد و در مورد دوستی بین ایران و شوروی گفت که مورد تشویق مردم قرار گرفت. این هواپیماها بعلت نبود سوخت هواپیما با بنزین خودرو از بندر انزلی به پرواز درآمد.از آلمان دو فروند یونکرس F 13 خربداری شد. رضاخان (بعنوان نخست‌وزیر) از مردم خواست که برای خرید این هواپیماها پول جمع‌آوری کنند و مردم استان گیلان و مازندران منابع مالی را تأمین کردند. ۳۱ اردیبهشت و یکم خرداد این دو هواپیما که مجهز به اسلحه بر روی سقف بودند، توسط دو خلبان آلمانی به نام‌های Wasserthal و Mossbacher به تهران منتقل شدند. این هواپیماها بنام گیلان و مازندران نامگذاری شد.در خردادماه سه هواپیمای روسی دیگر نیز وارد ایران شد که دو عدد از آنها، هواپیمای دو خلبانه آموزشی بود و در تیرماه یک هواپیمای یونکرس دو خلبانه دیگر نیز وارد ایران شد. آخرین هواپیما شهریور ۱۳۰۳ در بندر انزلی مونتاژ شد اما به دلیل بارندگی شدید دمونتاژ و با کامیون به تهران منتقل شد. قوانین سختگیرانه ای برای استفاده از نشان ملی ایرانی وجود نداشت و به‌طور معمول سه رنگ پرچم ایران بر روی بالها، سکان یا روی بدنه به صورت هلال رنگ آمیزی و شماره سریال هواپیماها نیز با اعداد فارسی زیر بالها نوشته می‌شد. از هواپیماهای خریداری شده برای مقاصد نظامی و غیرنظامی استفاده شد. ۹ خرداد ۱۳۰۳ دو فروند برگه ۱۴ و یونکرس F 13 به بروجرد ارسال شدند تا مواضع شورشان بمباران شود اما در ۱۱ تیر R-1 جایگزین یونکرس F 13 شد و با ورود ۴۰۰ بمب ساخته شرکت آلمانی کروپ بمباران ادامه یافت. همچنین ۳ آذر ۱۳۰۳ دو فروند هواپیمای برگه ۱۴ و یونکرس F 13 به بندر دیلم جهت شرکت در عملیات فرستاده شدند. زمان بازگشت این هواپیماها در ۲۶ آذر ۱۳۰۳، خلبان Berhault در حالی که هواپیمای برگه ۱۴ را می‌راند ناپدید شد. بعداً او در اصفهان پیدا شد در حالی پس از سقوط سه هفته پیاده‌روی کرد تا به اصفهان برسد.با شروع حکومت پهلوی، خرید هواپیما و گسترش قدرت نیروی هوایی شدت یافت. بمناسبت تاج گذاری رضاشاه جشنی برگزار و هواپیماهای ایران به نمایش هوایی پرداختند. در آن زمان نیروی هوایی یک واحد از ارتش بحساب می‌آمد. ۱۵ اردیبهشت ۱۳۰۵ چهار فروند یونکرس A 20 از طریق ترکیه و یکم مرداد ماه یک فروند R-1 روسی از طرف مسکو وارد ایران شد. مهر ۱۳۰۵با دستور رضاشاه هواپیماها به مناطق مختلف برای سرکوب شورش در کشو اعزام شد. یک هواپیما با خلبان روس در نزدیکی کرمانشاه سقوط کرد و یک هواپیمای دیگر مجبور به فرود در قزوین شد، گرچه بعداً با کامیون به تهران منتقل شد. تا آبان ماه فقط دو هواپیما قابل استفاده در تهران وجود داشت. خلبانان آلمانی از ایران خارج شدند و فقط دو خلبان روسی و دو فرانسوی و همچنین دو مکانیک روسی، یک آلمانی و یک فرانسوی باقی ماندند.با اینکه در این سال شوروی بمنظور فشار سیاسی، تحریم کالاهای کشاورزی ایرانی را تحمیل کرد، ورود هواپیماهای روسی ادامه یافت و سه فروند R-1 خریداری شد. همچنین قطعات یدکی برای هواپیماهای یونکرس و برگه و اسپاد خریداری شد. شرکت آلمانی یونکرس یک فروند یونکرس K 53 دو خلبانه را برای نمایش هوایی به ایران فرستاد. هفتم مهرماه این نمایش هوایی درحالی برگزار شد که هواپیمای خلبان Peter Wagner در مقابل چشم هزاران نفر در آسمان متلاشی و سقوط کرد. این حادثه یک پیروزی برای روس‌ها بود، از طرفی آنها توانستند یک قرارداد گمرکی با ایران منعقد کنند و از طرفی علاقه دولت ایران برای خرید ۳۰ فروند هواپیمای یونکرس A 40 کاهش یافت. (یونکرس A 40 یک نسخه بهبود یافته از یونکرس K 53 بود)در اسفند ۱۳۰۶ آشیانه‌های جدید برای فرودگاه تهران از فرانسه و بمب از شوروی سفارش داده شد و دولت شوروی به ایران وعده داد که به پنج ایرانی را در مسکو آموزش خلبانی دهد. فروردین ۱۳۰۷ نایب دوم باقر خان جهت خرید پنج فروند R-1 به روسیه اعزام شد. هواپیماها از طریق کشتی فرستاده و ۲۹ خرداد ۱۳۰۷ به همراه تعدادی از کارکنان روسی به بندر پهلوی (نام بندرانزلی در زمان پهلوی) رسیدند. بعد از مونتاژ سه فروند از این هواپیماها در بندرپهلوی دچار سانحه شدند که فقط یکی از آنها قابل تعمیر بود. محموله بعدی شامل پنج فروند U-1 بود که در مرداد ماه در در تهران مونتاژ شدند. با ورود هواپیماهای جدید و افزایش فعالت‌های پروازی برنامه‌های برای گسترش نیروی هوایی تهیه شد.در این رقابت شرکت آلمانی یونکرس، بهمن ۱۳۰۷ یک نیروی هوایی کامل پیشنهاد داد شامل طرح جدیدی از هواپیمای W 33 به عنوان بمب افکن و هواپیمای سبک دونفره K 45 که یک هواپیمای اصلاح شده از مدل K 53 بود. طرح اولیه شامل ۳۲ فروند K 45 و ۲۴ فروند W 33 به همراه ۱۵ مربی جهت آموزش بود. هر اسکادران شامل K 45 و W 33 بود که باید در تهران، شیراز، مشهد، رشت و تبریز مستقر شوند. همچنین یک رمپ و یک کارگاه در تهران و یک مدرسه پرواز در قزوین تدارکات دیده شد.دو فروند W 33 در خرداد ۱۳۰۸ با تحویل فوری سفارش داده شد که توسط دو خلبان آلمانی بنام‌های Martin Hänichen و Erich Haal به همراه دو مکانیک و یک دانشجوی ایرانی که در کارخانه یونکرس آموزش دیده بود در تیر ماه به تهران منتقل و توسط رضاشاه بازرسی شد. خلبانان آلمانی انتظار داشتند که وظیفه حمل و نقل را داشته باشند اما به عنوان خلبان شناسایی و بمباران استفاده شدند. هواپیمای Erich Haal به فرودگاه قلعه مرغی و Martin Hänichen به فرودگاه اصفهان فرستاده شد. بلافاصله پس از فرود Martin Hänichen به او دستور داده شد تا جهت شناسایی منطقه بختیاری‌ها به پرواز درآید. در همان روز اول نیز مأموریت دوم او بمباران شورشیان در منطقه سفیددشت و رها کردن مواد غذایی برای نظامیان محاصره شده بود. پس از بمباران دهکرد، سوخت‌گیری مجدد انجام و بسته‌های نان را به نظامیان در سفیددشت تحویل داد. پس از یک هفته از پروازهای شناسایی و پشتیبانی نیروهای نظامی، شورشیان تسلیم و هواپیما به تهران بازگشت. در شهریور ماه هر دو هواپیمای W 33 برای مأموریت به اطراف لار فرستاده شدند.مجموعاً ۱۲ فروند R-1 از شوروی بین سال‌های ۱۳۰۸ الی ۱۳۰۹ تحویل ایران شد. ابتدا ۲ مهر ۱۳۰۸ شش فروند از طریق باکو به سمت ایران به پرواز درآمدند اما یکی از آنها در راه بندرپهلوی دچار سانحه و یک فروند در مسیر تهران ناپدید شد. همچنین دی ماه ۱۳۰۸ یک فروند R-1 با برخورد به دکل رادیو در بوشهر نابود شد. اکنون دولت ایران به هواپیمای مدرن تر مانند جنگنده توپولف I-4 و شناسایی توپولوف R-3 علاقه پیدا کرده بود. R-3 یک نسخه از هواپیمای توپولوف ANT-3 است که به سفارش نیروی هوایی شوروی ساخته شد.افسر ایرانی بنام عیسی خان اشتوداخ در موسکو مجاز به تست پرواز R-3 شد اما نهایتاً تصمیم به خرید R-1 شد و شش فروند از آنها توسط کشتی در ۳۱ خرداد ۱۳۰۹ به بندر پهلوی رسید. همچنین در شهریور ماه سه فروند هواپیمایی شناسایی پولیکارپوف R-5 وارد تهران شد. در مهر ۱۳۰۹ سرهنگ نخجوان معلق و سرگرد احمدمیرزا خسروانی جایگزین او شد. بعدها نخجوان به دفتر خود بازگشت اما مجدداً در تیر ۱۳۱۰ برکنار و این بار سرلشکر محمدصادق کوپال به همراه خسروانی مسئولیت نیروی هوایی را بعهده گرفت. نخجوان در شهریور ۱۳۳۲ به عنوان بازرس کل هواپیمایی منصوب شد. خسروانی دفتر سابق خود را به عنوان مرکز فرماندهی نیروی هوایی در نظر گرفت. نیرویی که عنوان آن در فرانسه: l'Aeronautique Persane, l'Armée Imperiale Persane (هوانوردی ایران، ارتش شاهنشاهی ایران) گذاشته شد اما بعداً با نام انگلیسی: Imperial Iranian Air Force (مخفف: IIAF) به فارسی: نیروی هوایی شاهنشاهی ایران شناخته شد.در اوایل زمستان ۱۳۰۲ شرکت آلمانی دویچه لوفت‌هانزا که از هواپیماهای شرکت یونکرس برای حمل و نقل استفاده می‌کرد، برای راه اندازی خطوط هوایی استکهلم - مسکو - تهران وارد مذاکره با ایران شد. نماینده این شرکت شخصی بنام Jaroljmek در خرداد ۱۳۰۳ با رضاخان (بعنوان نخست‌وزیر) آشنا شد. رضاخان گفت که علاقه‌مند نیست که هیچگونه امتیاز هوایی به بریتانیا یا روس‌ها بدهد و نهایتاً در شهریور ماه شرایط این شرکت را پذیرفت. ۹ مهر ۱۳۰۳ امتیاز ترافیک هوایی برای مسیر باکو - بندرانزلی - تهران به این شرکت داده شد. پنج هواپیمای F 13 مستقر در مسکو در آبان و آذر ماه ۱۳۰۳ به خطوط جدید منتقل و رسماً در ۲۹ آذر ۱۳۰۳ این مسیر افتتاح شد اما به دلیل برآورده نشدن کمک‌های مالی فقط چند ماه پروازهای منظم داشت.از مهر ۱۳۱۰ شرکت یونکرس شروع به بستن و کاهش سرویس خود در ایران کرد. ۱۱ بهمن ۱۳۱۰ قرارداد حمل و نقل به اتمام می‌رسید و آخرین سرویس بین تهران و بغداد در ۱۶ بهمن برنامه‌ریزی شد. یونکرس در طول حضور در ایران یک مسافر مصدوم یا محموله گمشده نداشت و امید داشت که قرارداد ادامه پیدا کند اما ۸ فروردین ۱۳۱۱ رسماً قرارداد پایان یافت گرچه یک فروند F 13 متعلق به شرکت نفت ایران و انگلیس تا ابتدای زمستان در کشور ماند. یک دیپلمات بریتانیایی گزارش داد: کارایی و اطمینان از عملکرد شرکت یونکرس را تحسین می‌کنم. فکر می‌کنم این تحسین توسط هر اروپایی و ایرانی انجام شده و این خروج پشیمانی برای جهان در برمی‌آورد.دی ماه ۱۳۱۰ یک افسر سوئدی بنام Elis Nordquist به عنوان مشاور در نیروی هوایی استخدام شد. مامورت او خرید هواپیماهای جدید و گسترش نیروی هوایی بود. وی در اردیبهشت ۱۳۱۱ به همراه عیسی خان اشتوداخ به بریتانیا رفت و سفارش خرید ۲۰ فروند د هاویلند DH 82 تایگرمث را نهایی کرد. مرداد ۱۳۱۱ مدارسی خارج از تهران ساخته شد برای آموزش خلبانی و تعمیر هواپیما و آذر ماه ۱۳۱۱ هواپیماهای خریداری شده برای این مدرسه به اهواز رسیدند و به فرودگاه قلعه مرغی منتقل تا مدرسه پرواز آماده شود. خلبانان سوئدی بنام Erik Ekman به عنوان مربی پرواز دی ماه وارد ایران شد و سوم اسفند ۱۳۱۱ هجده فروند DH 82 تایگرمث به پرواز درآمدند. تنها سانحه این آموزش‌ها در ۱۶ اسفند بود که ۲ هواپیما به یکدیگر برخورد و نابود شدند. دوره اول آموزش را چهارده خلبان آغاز و تابستان سال بعد تکمیل شد.ابتدای زمستان ۱۳۱۱ ده فروند پولیکارپوف R-5 به موسکو سفارش داده شد. ۷ خرداد ۱۳۱۲خلبان ایرانی بنام مکووی اولین هواپیما را از موسکو به تهران آورد و مابقی یک ماه بعد با کشتی به بندرپهلوی حمل شد. عملکرد R-5 کمتر از انتظارات بود و بزودی این هواپیما از دوره آموزشی حذف شد و این آخرین سفارش R-5 از اتحاد جماهیر شوروی بود.خلبان Elis Nordquist مجدداً به بریتانیا برگشت و اردیبهشت ۱۳۱۲ تعداد نه فروند تایگرمث سه نفره با موتور Gipsy III و شهریور ماه ۱۴ فروند با موتور قوی تر Gipsy Major سفارش داده شد اما بعداً به ده فروند کاهش یافت. آذر ۱۳۱۲ نه فروند تایگرمث به اهواز رسید و در آشیانه شرکت Boulton Paul مونتاژ شد و دومین دسته از هواپیماها شهریور ۱۳۱۳ به ایران رسید. دی ماه ۱۳۱۲ پنج مدرس پرواز سوئدی وارد ایران شد، اما در تابستان ۱۳۱۳ برخی از آنها ناراضی بودن و این اتفاق منجر به خروج پیش از موعد آنها شد. افسر بلژیکی بنام سرهنگ Bevir جایگزین Elis Nordquist و شش مدرس پرواز تا ابتدای زمستان ۱۳۱۳ وارد ایران شدند. سرهنگ Bevir تا اردیبهشت ۱۳۱۷ در ایران ماند گرچه مابقی بلژیکی‌ها مرداد ۱۳۱۵ بازگشته بودند.زمستان ۱۳۱۱ چهارده فروند هاوکر هارت بمب افکن و شانزده فروند هاوکر فیوری تک نفره به سفارش نیروی هوایی شاهنشاهی سفارش داده شد. هر دو مدل با موتور آمریکایی پرت اند ویتنی آر-۱۶۹۰ هورنت در تابستان و پائیز ۱۳۱۲ در بوکلند تست شد اما چند مشکل گزارش شد و موتورهای بریتانیایی جایگزین آنها شد. تصمیمی که احتمالاً بخاطر فشار سیاسی بریتانیا گرفته شد.دی ماه ۱۳۱۲ هجده فروند هاوکر هارت با موتورهای هورنت به اهواز رسید. بعد از مونتاژ توسط خلبان Philip G Lucas تست و با خلبانان ایرانی به فرودگاه قلعه مرغی انتقال یافتن و اولین بار در شهریور ۱۳۱۳ پرواز کردند. سفارش بعدی شامل ۲۸ فروند هاوکر سی فیوری با موتورهای بریستول مرکوری در آبان و دی ماه ۱۳۱۳ تحویل شد.در سفر رضاشاه به ترکیه نمایش هوایی برگزار و یک فروند Curtiss Fledgling دو نفره به عنوان هدیه به او داده شد که توسط یک خلبان ترک به تهران برده شد. مهر ماه همان سال رضاشاه به پاس این هدیه پنج فروند هاوکر آداگز را برای نمایش هوایی در روز استقلال ترکیه به آنکارا فرستاد. سال ۱۳۱۳ طرحی نظامی تهیه شد که شامل خرید پنج فروند تایگرمث و پنج فروند دراگون بود، اما نهایتاً تیر ماه ۱۳۱۵ سه فروند دراگون رپیدس DH 89 خریداری و توسط شرکت دهویلند در اهواز مونتاژ شد. نیروی هوایی شاهنشاهی اسفند ۱۳۱۶ یک فروند دراگون رپیدس DH 89 را به خطوط هوایی ایران منتقل و در اختیار وزارت پست، تلگراف و تلفن (PTT) قرار داد که به شماره EP-AAA ثبت شد. سه کارمند این وزارتخانه پس از آموزش در انگلستان، خلبان این هواپیما شدند. ۲۴ اسفند ۱۳۱۶ خدمات هوایی تهران-کرمانشاه–بغداد با این مدل هواپیما آغاز و بعدها چندین مسیر دیگر نیز اضافه شد. تقریباً یک سال بعد یکی از آنها خراب شد و ایران درخواست جایگزین اما شرکت دراگون هواپیمایی موجود نداشت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
رئیس‌جمهور لهستان ۲۴ فروردین ۱۳۱۸ یک فروند RWD 13 به محمدرضا پهلوی بمناسبت عروسی ایشان هدیه داد که بعداً تحویل نیروی هوایی شاهنشاهی شد و پائیز ۱۳۱۸ قراردادی بسته شد برای خرید سه فروند ایرسپید آکسفورد که زمستان همان سال تحویل شد.یک فروند هاوکر هاریکن انگلیسی در ۵ مرداد ۱۳۱۸ برای تست به ایران فرستاده شده بود که مورد موافقت قرار گرفت و ۳۰ فروند از این مدل هواپیما با موتورهای Merlin III در ۲۵ مهر ۱۳۱۸ سفارش داده شد. ابتدا ۱۵ فروند مورد موافقت قرار گرفت ولی تحویل نشد و این قرارداد رسماً در آذرماه کنسل شد. ایران قصد داشت سفارشی به کانادا بدهد برای تهیه بعضی از قطعات تایگرمث که بریتانیا موافقت نکرد و هنگامی که درخواست‌های مکرر از طرف بریتانیا رد شد، ایران رو به ایالات متحده آمریکا کرد.آبان ماه ۱۳۱۸ مأموریتی از طرف نیروی هوایی شاهنشاهی به سرهنگ احمدمیرزا خسروانی، سرگرد ابراهیم شوشتری و خلبان افخمی‌داده شد تا برای خرید هواپیما راهی آمریکا شوند. آنها ده فروند جنگنده کورتیس H-75A-9 خریداری کردند که یک فروند در اسفند ماه ۱۳۱۹ و مابقی در اردیبهشت ۱۳۲۰ تحویل شد. آخرین دسته از هواپیماهای تایگرمث انگلیسی، مهر ۱۳۱۹ تحویل ایران شد.ایران با شروع جنگ جهانی دوم اعلام بی‌طرفی کرد اما ۲۶ مرداد ۱۳۲۰ شوروی و بریتانیا خواستار خروج کارکنان آلمانی شدند که ایران مخالفت کرد و این شد بهانه ای برای اشغال ایران در جنگ جهانی دوم. ۳ شهریور ۱۳۲۰ شوروی از سمت شمال و بریتانیا از جنوب و غرب حمله کرد.علمیات بریتانیا بنام "عملیات Y" توسط ژنرال Edward Quinan رهبری شد. فرمانده ارشد بریتانیا در خاورمیانه دستور اشغال میدان‌های نفتی در اطراف آبادان و اهواز را صادر کرد. هدف بعدی کنترل خطوط ارتباطاتی سراسر ایران برای همکاری با شوروی بود. نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در فرودگاه نظامی الشعیبة عراق پایگاه نظامی داشت شامل اسکاندران‌های جنگنده هاریکن، گلادیاتور، وینسنت و هواپیماهای ترابر والنتیا. در روز اول عملیات زنان و کودکان انگلیسی و هندی توسط هواپیماهای والنتیا از ایران خارج و نیروی دریایی بریتانیا از راه دریا وارد شد. اسکادران ۲۴۴ عملیات شناسایی را آغاز و اسکادران جنگنده ۲۶۱ آماده رزم با نیروی هوایی شاهنشاهی شد. روز بعد هواپیماهای هاوکر آداگز اهواز نابود و نیروی هوایی تسلیم شد. حملات هوایی بریتانیا توقف یافت و حدوداً یک ماه بعد در ۲۶ شهریور ۱۳۲۰ نیروهای متفقین وارد تهران شدند. رضاشاه به عنوان بخشی از شرایط آتش‌بس، مجبور به استعفا شد و یک ماه بعد نیروهای بریتانیا به اراک و همدان عقب‌نشینی کردند. ده فروند کورتیس H-75A-9 که برای مونتاژ تحویل ایران شده بود توسط بریتانیا غارت شد و در حالی که هنوز قطعات آنها در جعبه بود به هندوستان داده شد. همچنین تعدادی از هواپیماهای گلادیاتور تا اوایل زمستان ۱۳۲۱ در آبادان ماندند تا بریتانیا بتواند از پالایشگاه نفت آبادان (بزرگترین پالایشگاه جهان در آن زمان) استفاده کند.عملیات شوروی با تهاجم دسته ۴۴، ۴۷ و ۵۳ ارتش و دسته ۳۶و ۲۶۵نیروی هوایی آغاز شد. بر اساس گزارش‌های ایران شهرهای تبریز، مشهد، اردبیل رشت و بندرپهلوی بمباران شدند اما در گزارش‌های روس فقط شناسایی هوایی عنوان شد. دو فروند هاوکر فیوری ایران بر فراز دریای خزر با پنج فروند پولیکارپوف I-16 درگیر شدند. نتیجه این درگیری سقوط هواپیمای خلبان احمد وثیق به دریا بود و هواپیمای ابراهیم شوشتری بعد از اتمام سوخت در جنگل‌های شمال سقوط کرد. ۶ شهریور ۱۳۲۰ زمانی که روس‌ها تبریز را اشغال کردند تمام هواپیماهای دومین لشکر نیروی هوایی ایران نابود شد. ۵ فروند هواپیمای تبریز پس از درگیری سقوط و مابقی در فرودگاه طی حملات به آتش کشیده شد. پس از برکناری رضاشاه، نیروهای شوروی به قزوین و بندرپهلوی عقب‌نشینی کردند. ایران مجبور شد از امکانات خود برای انتقال تجهیزات نظامی به شوروی استفاده کند. در آبادان یک کارخانه هواپیما تأسیس و تعداد زیادی هواپیما که اکثراً آمریکایی بودند در آنجا مونتاژ شد. ارسال این هواپیماهای از سال ۱۳۲۱ آغاز و در آخرین مرحله سه فروند ریپابلیک پی-۴۷ تاندربولت در اسفند ۱۳۲۳ به روسیه تحویل شد.با اتمام حمله متفقین و اشغال ایران، کارخانه هواپیماسازی شهباز تعطیل و کارکنانش اخراج شدند و پایگاه هوایی اهواز، تبریز و مشهد از کار افتادند. متفقین برای جبران خسارتی که به نیروی هوایی وارد شده بود، تصمیم به تحویل چند فروند هواپیما به ایران گرفتند. استالین طی کنفرانس آذر ماه در تهران ۱۳۲۱ پیشنهاد داد که ۲۰ فروند ایلیوشین Il-2 و ۱۰ فروند یاک-۷ به ایران می‌دهد که هیچگاه تحویل نشد اما بریتانیا ۱۵ فروند آورو انسون در بهار ۱۳۲۳ تحویل ایران داد.فرانسه، بریتانیا، آمریکا و شوروی در زمان جنگ ارائه‌کننده خدمات غیرنظامی به ایران بودند. از ابتدای زمستان ۱۳۲۳ شرکت آئروفلوت برای مسیر تهران - مسکو از هواپیمایی Lisunov Li-2 (DC-3) و داگلاس C-47 استفاده کرد. این شرکت همچنین بدون مجوز ایران سرویس تهران - تبریز - بندرپهلوی - مشهد ارائه داد. شرکت BOAC تا شهریور ۱۳۲۴ اپراتوری سرویس تهران - قاهره را اداره کرد و شرکت ایر فرانس ۲ بار در ماه بین تهران و پاریس پرواز داشت. توسط شرکت پان امریکن ورلد ایرویز سرویس قاهره - الحبانیه - بصره - تهران از خرداد ۱۳۲۱ آغاز شده بود و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا تا شهریور ۱۳۲۴ خدمات غیر منظمی را به تهران اداره می‌کرد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
