احمد شاملو | فروغ فرخزاد

[מַברִיק]

در گذرگاه نسيم سرودی ديگرگونه آغاز کردم
در گذرگاه باران سرودی ديگرگونه آغاز کردم
در گذرگاه سايه سرودی ديگرگونه آغاز کردم.
نيلوفر و باران در تو بود
خنجر و فريادی در من.
فواره و رويا در تو بود
تالاب و سياهی در من.
در گذرگاهت سرودی ديگرگونه آغاز کردم.
من برگ را سرودی کردم
سرسبزتر ز بيشه
من موج را سرودی کردم
پر نبض تر ز انسان
من عشق را سرودی کردم
پر طبل تر ز مرگ.
سرسبز تر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم
پر تپش تر از دل دريا
من موج را سرودی کردم
پر طبل تر از حيات
من مرگ را
سرودی کردم.

کتاب : کاشفان فروتن شوکران
از : احمد شاملو
نشر تدبیر

[מַברִיק]

ما با نگاه ناباور
فاجعه را تاب آورديم
تنهايی را تاب آورديم
و خاموشی‌ را
و اكنون
در اعماق خاكستر
می‌تپيم.

_احمد شاملو

[מַברִיק]

من تکیه داده‌ام به دری تاریک!
پیشانیِ فشرده ز دردم را

_فروغ‌ فرخزاد

[מַברִיק]

مگذار دیگران نام تو را بدانند ،
همین زلال بی‌کران چشمانت برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست ..


#احمد_شاملو

[امیر‌حسین]

21 آذر سالروز اسطوره عشق ، احمدشاملو مبارک♥

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
انسان زاده شدن ، تجسد وظیفه بود

انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ شنفتن
توانِ دیدن و گفتن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.
انسان
دشواری وظیفه است.

[امیر‌حسین]

چه دنیای عجیبی است،
من اصلا کاری به کار
هیچ کس ندارم و
همین بی‌آزار بودن من،
با خودم بودن من،
باعث می‌شود که همه
درباره‌ام کنجکاو بشوند!

[فروغ فرخزاد]

[מַברִיק]

از آینه بپرس
نام نجات‌دهنده‌ات را
- فروغ فرخزاد

[Ɗєя_Mσηɗ]

و من ،
همه‌ی جهان را
در پیراهنِ گرم تو خلاصه میکنم

- احمد شاملو

[امیر‌حسین]

یافتن تو،
بزرگ‌ ترین پیروزی زندگی من بود
این را به تو تنها اعتراف نمی‌ کنم،
بلکه با صدای بلند ...
با فریاد همه‌ جا گفته‌ام .

#احمد_شاملو

[מַברִיק]

فروغ فرخزاد برای معشوقش، پرویز نوشت:
زندگی بی‌وجود تو برای من ارزشی ندارد.
وقتی مردم راحت می‌شوم، خیلی راحت.
نه از بی‌وفایی تو رنج می‌برم و نه از سنگدلی مادرم…و تو در آن صورت هرگز نخواهی توانست با نامه‌های غم انگیزِ خودت یک مشت گوشت و استخوانِ بی‌جان را بی‌رحمانه آزار دهی. بله پرویز، وقتی تو هم مرا ترک کردی
من میمیرم..بالاتر از سیاهی رنگی نیست!