مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[ßяɪcε]

ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که این زهر است اما نوشداروست!
چه غم دارم که این زهر تب آلود
تنم را در جدایی می گدازد
از آن شادم که هنگامه ی درد
غمی شیرین دلم را مینوازد ..

[حسین کرمانشاهان]

دارم از زلف سياهش گله چندان كه مپرس
كه چنان زو شده ام بي سر و سامان كه مپرس

[ßяɪcε]

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت ..

[حسین کرمانشاهان]

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید



دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

[ßяɪcε]

درین شب ها که گل از برگ و برگ از باد و باد از ابر میترسد
درین شب ها که هر آیینه با تصویر بیگانست
و پنهان میکند هر چشمه ای سر و سرودش را
چنین بیدر و دریاوار
تویی تنها که میخوانی ..

[حسین کرمانشاهان]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را.

[z_farhad]

انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد
زیرا که نه روییست کز او صبر توان کرد
امروز یقین شد که تو محبوب خدایی
کز عالمِ جان، اینهمه دل با تو روان کرد

[حسین کرمانشاهان]

در دیاری که جوانانش عصا از کور می دزدند
من نا بخرد نادان محبت جستجو کردم

[מַברִיק]

من خدا را دارم
آن خدایی که به هنگام غمم می گرید
و به هنگام خوشی های دلم می خندد
شعر من باز پر از صحبت بی قافیه گیست

[حسین کرمانشاهان]

تنــم از واسـطه دوری دلـبر بگــداخت


جانم از آتش هجر رخ جانانه بسوخت