مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[מַברִיק]

مانند دو خورشید که بالای زمین است
چشم تو ، سفر کردنم از شک به یقین است

روشن شده شب‌های پریشانی شعرم
این‌ها همه از دولتی این دو نگین است

ای معنی هر واژه‌ی مبهم ! چه نیازی
با تو به لغت‌نامه ، به فرهنگ معین است ؟!

آتش بزن ای عشق ! همه زندگی‌ام را
آوارگی و در به‌ دری بهتر از این است !

من عکس تو را باز در آغوش گرفتم
چون برکه که با خاطره‌ی ماه ، عجین است

آری ! نرسیدیم به هم ، حیف ، ولی نه
"تا بوده همین بوده و تا هست همین است !