مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[z_farhad]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند


دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد کند


خود ندانم چه خطایی کردم
که ز من رشته الفت بگسست


در دلش جایی اگر بود مرا
پس چرا دیده ز دیدارم بست


هر کجا می نگرم ، باز هم اوست
که به چشمان ترم خیره شده


درد عشقست که با حسرت و سوز
بر دل پر شررم چیره شده


گفتم از دیده چو دورش سازم
بی گمان زودتر از دل برود


مرگ باید که مرا دریابد
ورنه دردیست که مشکل برود