چرا سوسكها هنرمند نمي شوند؟

[روزيتا]

...این دفه، مادر بزرگ قصه گو، قصه شو این جوری شروع کرد:
«یکی بود، یکی نبود... یه شب شیش تا سوسک که غذا مونده ها و ظرفای نشسته آشپزخونه رو خوب لیس زده بودن و حسابی این ور و اون ورگشته بودن و کاری واسه انجام دادن نداشتن، به محض خاموش شدن چراغها از سوراخ سنبه ها و درزهای کابینت زدن بیرون و دور هم جمع شدن! چون حوصله همه شون سر رفته بود تصمیم گرفتن یه کاری بکنن.
اولی پیشنهاد داد یه باشگاه ورزشی- فرهنگی تشکیل بدن که بیشتر درزمینه فوتبال کار فرهنگی بکنه! اما بقیه مخالفت کردن، چون اولا می ترسیدن فردا همه بچه سوسکها به موهاشون ژل بزنن یا موی دم اسبی و سامورایی و غیره درست کنن و راه بیفتن توی کوچه و خیابون ثانيا يه روزممکنه سی دی جشن تولد همسر يکی از سوسکا بياد به بازار و کلی آبرو ريزی بشه. ثالثا توي باشگاهاشون تباني و از اين جور كارا مي كنن و آبروي فوتبال رو مي برن.
سوسک دومی پیشنهاد داد یه تشکیلات سیاسی راه بندازن و برن توی کار سیاست منتهی بقیه با سرکوفت زدن و چشم غره رفتن و متلک گفتن و اينكه باز مي خواي «بگم؟ بگم؟» راه بندازي ، بیچاره رو سوسکش کردن! خلاصه سوسک ششمی که همون خاله سوسکه معروف قصه ما بود گفت: بهتره همه بریم دنبال کار هنر... چون کسی مخالف نبود، همه شون تصمیم گرفتن هنرمند بشن. سوسک اولی که دوست داشت شاعر بشه، رفت بالای یخچال آشپزخونه و خودشو پرت کرد پایین، جوری که با ملاج خورد روی سرامیکا ، از بد روزگارچون یخچاله 18 فوت بودو ضربه هم کاری بنابراين سوسک قصه ما فقط تونست شعر سپید بگه. اونم شعرهای سفید طوفانی. .بی وقفه شعر سفید می گفت و اصلا آروم نمی گرفت. واسه همین رفت «وام گرفت ، شعرش آرام گرفت»، اون وقت تونست یه مجموعه از اونا رو چاپ کنه. چندتایی از شعراشو هم فروخت به چند تا سریال ساز که توی تیتراژ سریالشون ازاونا استفاده کنن.
سوسک دوم که بابای خرپولی داشت اونقدر توی گوش باباهه خوند تا باباش رفت دو سه ميليارد تومن داد و یه نقش اول توی یه فیلم سینمایی واسه پسرش خرید، منتهی کارگردان شرط کرد که سوسک جوون باید حتماً از لنز آبی یا سبز استفاده کنه و دماغشو هم عمل كنه! سوسک سوم تصمیم گرفت نویسنده بشه واسه همین شروع کرد به نوشتن قصه های مینی مال و چند کلمه ای. اتفاقاً زود کارش گرفت و مشهور شد و معروف ترین قصه شو هم که از ده کلمه به این شرح تشکیل می شد: «مرد گفت: برو، زن رفت، مرد ایستاد، زن گم شد...»! واسه انجمن ادبی «هم ميهن» ارسال کرد.سوسک چهارم بازیگر تئاتر شد و قرار شد توی هفت سال آینده به گروهشون توی یکی از سالنهای تئاتر شهر نوبت اجرا بدن. سوسک پنجم هم خواننده پاپ شد و چند تا از شعرهای سوسک شاعر رو با نوشته های دفترچه خاطرات دوران کودکیش سر هم کرد و یه آلبوم داد بیرون. سوسک ششم یا همون خاله سوسکه که هیچکدوم از رشته های هنری رو نمی پسندید رفت «منتقد» شد و واسه آثار هنری دوستاش اینجا و اونجا نقد نوشت. یه شب که سوسکها دوباره دور هم جمع شده بودن تصمیم گرفتن حالا که هنرمند شدن، یه انجمن یا خانه هنری راه بندازن، اما خاله سوسکه مخالفت کرد و گفت این انجمن ها و خانه ها هیچکدوم از هنرمندا رو عاقبت به خیر نکرده در ثانی، ما هنوز خیلی هم هنرمند نشده ایم. بقیه سوسکها که دلشون از دست نقدهای خاله سوسکه خون بود سرخاله سوسکه داد زدن و اونو متهم به تحجر و واپسگرایی و اینا کردن. خاله سوسکه هم قهر کرد و رفت زیر کابینت کز کرد. دو سه ساعت بعد، وقتی صاحبخونه واسه آب خوردن توی آشپزخونه اومد و برق رو روشن کرد چشمش افتاد به پنج تا سوسک درشت که داشتند وسط آشپزخونه توی سر و کله هم می زدن. سوسک شاعر داشت با حرارت توضیح می داد که اگه بذارن اون رئیس انجمن بشه خیلی بهتر می شه... که صاحبخونه قوطی حشره کش رو برد نزدیکشون و دکمه رو فشار داد... خاله سوسکه طفلکی، زیر کابینت داشت توی تنهایی خودش اشک می ریخت! قصه ما تموم شد منتهی من نه بالا می رم، نه پایین. به راست و دروغ قصه هم کاری ندارم فقط از این قصه چند تا نتيجه اخلاقی می گیرم:
شما بگويد