خواص دارچين

[✘ றДƬДᗡØЯЄ ✘]

خواص دارچین

Cinnamon



دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع 5 تا 7 متر که از تمام قسمت های آن بویی مطبوع استشمام می شود.

گل های آن در فاصله ماه های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود. برگ این درخت سبز تیره و دارای گل هایی به رنگ سفید است.

نام علمی این گیاه Cinnamomum zeylanicum می‌باشد.

اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست درخت مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود.

این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است، ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگ های زرد طلایی و سپس قهوه‌ای مایل به قرمز درمی‌آید.

دارچین اولین بار در سری‌لانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند.

یک قاشق چای خوری دارچین، حاوی 28 میلی گرم کلسیم، 1 میلی گرم آهن و بیشتر از 1 گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های C و K و منگنز است. همچنین مقدار 2/1 گرم کربوهیدرات دارد.
دارچین بومی سری‌لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن کاربرد فراوانی به عنوان ادویه دارد.

برای تهیه دارچین، پوست این درختچه را جدا کرده و معمولا پودر می كنند و در غذا یا چای از آن استفاده می كنند.
خواص درمانی:

دارچین رمز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سالم نگه می دارد.

دارچین برای زیاد شدن و تجدید نیروی جنسی نیز به كار می رود. كلیه ها را گرم می كند، ضعف كمر و پاها را از بین می برد و كم خونی را درمان می كند.

دارچین بهترین دارو برای دردهای عضلانی است. دارچین اثر آرام كنده و شاد كننده دارد و از بسیاری از داروهای آرام بخش بهتر است. در حقیقت می توان گفت دارچین، والیوم گیاهی است، زیرا در دارچین ماده ای به نام Cinnamodehyde وجود دارد كه روی حیوانات و انسان اثر آرام بخش دارد.