محافظان جزیره ایستر

[ღ ற£ђЯᏙVЄђ ღ]

در کره ی زمین جزیره ایستر همیشه به عنوان یکی از عجیب ترین مکانها شناخته شده است . این جزیره در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده است و از نزدیک ترین جایی که انسان در آن زندگی می کند یعنی کشور شیلی و تاهیتی حدود 2 هزار مایل فاصله دارد .ورود به این جزیره کار ساده ای نیست .

 اولین اروپایی که در جزیره ایستر ( عید پاک ) سال 1722 این جزیره را کشف کرد دریا سالار هلندی به نامجاکوب روگوین بود و به این دلیل نام جزیره را ایستر نهادند . باستانشناسان می گویند شواهدی وجود دارد که پلینزیایی ها این جزیره را حدود 400 سال قبل از میلاد کشف کردند ، در حالی که اکثر دانشمندان با این نظریه موافق هستند ، بعضی می گویند در واقع نخستین بار مردم آمریکای جنوبی در اینجا ساکن شدند . " تورها یردال " کاشف ، نویسنده کتاب کان تیکی ، به دلیل شباهت مجسمه های جزیره به آثار سنگی مردم پرو ، که " موایی " نامیده می شدند ، فرضیه ای مبنی بر این که ساکنان اولیه ی این جزیره از کشور پرو بوده اند مطرح کرده است .

 

موایی های جزیره در اندازه های متفاوتی از سایز کوچک و ارتفاع زیر 1/2 متر تا 220 متر و حدود 150 تا 165 تُن وزن دارند . تا به حال دانشمندان 887 عدد از این مجسمه ها را در جزیره با میانگین ارتفاع 4 متر و میانگین وزنی 13 تُن شمارش کرده اند . فقط 288 عدد از این 887 مجسمه در آخرین آرامگاه خود قرار دارند همچنین بقایای مواد معدنی یا مواد دیگری که هنگام حمل بر روی انها نشسته قابل مشاهده است . امروزه سرزمین ، مردم و زبان ساکنین جزیره ایستر به گفته ی سکنه ی ان به " راپانویی " بر می گردد . ساکنین جزیره زبان نوشتاریی دارند که " رونگورونگو" نامیده می شود و حتی امروزه کاملا قابل رمز گشایی نیست . امروزه فقط 26 تابلو چوبی که شامل این زبان است وجود دارد و هنوز معنای ان به وضوح مشخص نیست . به علاوه در جزیره تعداد پترو گلیفس یا پیکره ای سنگی وجود دارد که تصویر پرنده ها و زندگی روزمره ساکنین اولیه جزیره روی ان حک شده است . آنها مثل یک برنامه روزانه نحوه ی زندگی و کارهای روزمره ی نسل های موفق را ، به تصویر کشیده اند .

 یکی از بزرگترین عجایب جزیره ی ایستر توقف ناگهانی ساخت موایی " مجسمه ها " است . طبق نظریه دانشمندان افزایش بیش از حد جمعیت جزیره به اکوسیستم صدمه ی بسیار شدیدی وارد کرده بود به گونه ای که دیگر نمی توانست نیازهای مردم را بر آورده کند . عده ای از دانشمندان حدس می زنند جنگل های جزیره در بعضی از مناطق کاملا نابود شده اند ، چون از چوب انها برای حمل مجسمه های غول پیکر موایی و از زمین ان برای کشاورزی استفاده شده است . پس از مواجهه با کمبود چوب تصمیم گرفته اند که دیگر سنگهای غول پیکر را را جابه جا نکنند ، بنابراین ، توقف ناگهانی جابه جایی با ساخت مجسمه ها در ارتباط است .

 بنابر شواهد ، ساکنین جزیره ایستر سپس وارد یک جنگ خونین و مخرب شدند که بعضی معتقدند این باعث به وجود آمدن ادم خواری شد . در همین دوران بود که همه ی مجسمه ها توسط اهالی جزیره تخریب شدند . باستانشناسان با تلاش های اخیر موایی ها را در حالت ایستاده قرار دادند . بیماری هایی مانند آبله و سفلیس ، در سال 1877 جمعیت جزیره را به 11 نفر کاهش داد ، به دنبال ان جزیره توسط ارتش شیلی در سال 1888 ، اشغال شد و امروزه جمعیت جزیره حدودا به 3800 نفر رسیده است . مجسمه های غول پیکر ، به ظاهر تهدید آمیز ساخته شده بودند تا بیگانگان را از انجا دور نگهدارند. ارتباط عجیبی بین مجسمه ها و ساکنان جزیره ایستر در احترام به عقاید خود و قربانی کردن برای معبودان خود و حتی نوعی سحر و جادو وجود دارد . موایی ها شبیه نگهبانان خاموشی هستند که در مقابل مهاجمان حالت تدافعی گرفته اند .

 مجسمه های عجیب و غریب با سرهای ترسناک که به منظور محافظت رو به دریا دارند . اگر چه انها گورستانی مانند استون هنج ندارند ، ولی دیوارها و کارهای سنگی ساکنان جزیره استثنایی بوده است و با بناهای گورستانهای مصر و پرو رقابت می کنند . " خیلی ساده می شد باور کنیم موایی ها مانند خیلی چیزهای دیگر به وسیله بشقاب پرنده ها به اینجا آمده اند ، ولی اینگونه نیست! " .