تعریف روزه

[ᵖᵃʳᶰᶤᵃᶰ]

روزه آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند عالم, از اذان صبح تا مغرب, از چيزهايى كه روزه را باطل مى كند, خوددارى نمايد.

نيّت روزه
در نيت روزه همين قدر كافى است كه انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى كند, انجام ندهد, وجارى كردن بر زبان و يا گذراندن از قلب لازم نيست.

(امام1550/, گلپايگانى/ 1559, اراكى/ 1586)
(تحريرالوسيلة, ج 1, ص 278)

1- انسان مى تواند د رهر شب از ماه رمضان براى روزه ى فرداى آن نيت كند و بهتر است كه شب اوّل ماه هم نيت روزه ى همه ى ماه را بنمايد.


(امام 1551/, اراكى 1587/, گلپايگانى 1560/)

2- نيّت روزه ى ماه رمضان وقت معيّن ندارد. از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح, هر وقت نيت روزه ى فردا بكند اشكال ندارد.


(امام 1552/, اراكى 1588/, گلپايگانى 1561)

مسائل متفرقه ى نيّت
1- اگر در روزه ى واجب معيّن مثل روزه ى رمضان (1) از نيت روزه گرفتن برگردد (2) روزه اش باطل است, ولى چنانچه نيت كند چيزى را كه روزه را باطل مى كند به جا آورد در صورتى كه آن را انجام ندهد روزه اش باطل نمى شود. (امام 1570/)
2- اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود, روزه اش صحيح است.

(امام 1560/, اراكى 1596/, گلپايگانى 1569)


--------------------------------------------------------------------------------


1- مردّد شود كه روزه ى خود را باطل كند يا نه و يا قصد كند كه روزه را باطل كند روزه اش باطل مى شود.

(گلپايگانى 1579/)

2- يا نيت كند كه چيزى راكه روزه را باطل مى كند به جا آورد. روزه اش باطل است.

(اراكى 1606/)