عاشقانه های من

[DAZZLING BOY]

آســـــــــــمان هم گاهــــــی دلش می گیـــرد . . .من که آدمم . . .!!



باز باران با ترانه .. می خورد بر بام خانه…
خانه ام کو؟
خانه ات کو؟
آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟
… فصل خوب سادگی کو؟
یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟
پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین؟
در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟
کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای امروز، یاد باران
رفته از یاد آرزوها رفته بر باد
باز باران٬ باز باران میخورد بر بام خانه بی ترانه ٬
بی بهانه شایدم گم کرده خانه ………….



ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ !
ﺍﯾﻦ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺸﺮ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ،
ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺥ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﯾﺎﺩﻡ
ﻣﯽ ﮐﺸﺪ!!


عشق یعنی
دستانم را بگیری
نگاهم کنی
وبگویی
من به بودنت قانعم
*حتی اگر سهم من ازتو فقط لمس چند لحظه دستانت باشد*



خیلی
سخته
یکیو
به اندازه ی
وجودت
دوست
داشته
باشی
بعدش
با تمام
توانت
بخوای
فراموشش
کنی



عشق را عاشق شناسد

نه من که لاف عاشقی زدم

و نه تو که یک بار هم برای عشقمان

تب نکردی!

خیانت و دورنگی را من می شناسم

من که عمری دیده ام پایین و بالایش را

و تو که...!!!