15-03-2017، 17:42
در باب این واقعه در انجمن های دیگه زیاد بحث کردیم. این واقعه سندیت تاریخی نداره و جزو نوشته های مذهبی غیر معتبر یهود هست که توی منابع تاریخی نیست. مثل این می مونه که کسی داستان های شاهنامه مثلا نبرد رستم با اژدهای هفت سر رو واقعی تصور کنه! خب کسی چنین کاری نمی کنه...
یک نمونه از این بررسی های تاریخی:
«پوریم» افسانه است، یا بهتر بگویم «اسطوره» است؛ یعنی واقعیت تاریخی نیست. پوریم جشن پیروزی یهودیان بر دشمنان در ایران است. داستان اینگونه است:
بسیاری از محققین، افسانه استر را برگرفته از افسانههای کهن بینالنهرین میدانند که با اسطوره اسرائیلی جنگ شائول بنیامینی، شاه بنیاسرائیل، با اجاج، شاه عمالیق، آمیخته شده. نام «استر» برگرفته از «ایشتر»، الهه سکس و باروری در بابل، است و نام «مردخای» شبیه است به «مردوخ» خدای بابلی. در اساطیر بابلی نیز ایشتر عموزاده مردوخ است. در افسانه استر نام دیگر استر «هدسه»، به معنی گیاه «مورد»، است و در اساطیر بابلی «هدسشتو»، به معنی «عروس»، نام دیگر «ایشتر» است. روایتهای دیگر نیز هست که اشاره نمیکنم. بحث درباره منشاء اساطیری افسانه استر را باید در مقالهای تحقیقی خواند.
برغم عدم انطباق افسانه استر با واقعیت تاریخی، این کتاب جایگاهی مهم در یهودیت امروزین یافت؛ یعنی آن یهودیتی که به تعبیر رافائل پاتای، محقق نامدار یهودی، در دوران مسیحی بتدریج تکوین یافت. میرچا الیاده مینویسد:
یک نمونه از این بررسی های تاریخی:
«پوریم» افسانه است، یا بهتر بگویم «اسطوره» است؛ یعنی واقعیت تاریخی نیست. پوریم جشن پیروزی یهودیان بر دشمنان در ایران است. داستان اینگونه است:
نقل قول: استر زیبا، با نقشه پسرعموی سالخوردهاش مردخای، که در مقام پدر و راهنمای اوست، همخوابه آخشوروش، پادشاه ایران، میشود، دل او را میرباید و زن قدرتمند ایران میشود. هامان، وزیر پادشاه، که «دشمن یهودیان» خوانده شده، با دسیسه استر به دار آویخته میشود. و سپس، یهودیان، با حمایت استر و مردخای، به کشتار گسترده و قساوتآمیز مخالفان دست میزنند و در پایان جشن میگیرند. این جشن «پوریم» نام دارد.«کتاب استر» در حوالی سده دوم پیش از میلاد ساخته شده. هیچ یک از پادشاهان هخامنشی ملکهای یهودیه بنام استر، یا نامی شبیه به آن، نداشتند و تلاشهایی که برای انطباق «آخشوروش»، یا «اخاشوِرُش»، پادشاه ایرانی «کتاب استر»، با خشایارشا، یا اردشیر اول یا اردشیر دوم، شده بیپایه است.
بسیاری از محققین، افسانه استر را برگرفته از افسانههای کهن بینالنهرین میدانند که با اسطوره اسرائیلی جنگ شائول بنیامینی، شاه بنیاسرائیل، با اجاج، شاه عمالیق، آمیخته شده. نام «استر» برگرفته از «ایشتر»، الهه سکس و باروری در بابل، است و نام «مردخای» شبیه است به «مردوخ» خدای بابلی. در اساطیر بابلی نیز ایشتر عموزاده مردوخ است. در افسانه استر نام دیگر استر «هدسه»، به معنی گیاه «مورد»، است و در اساطیر بابلی «هدسشتو»، به معنی «عروس»، نام دیگر «ایشتر» است. روایتهای دیگر نیز هست که اشاره نمیکنم. بحث درباره منشاء اساطیری افسانه استر را باید در مقالهای تحقیقی خواند.
برغم عدم انطباق افسانه استر با واقعیت تاریخی، این کتاب جایگاهی مهم در یهودیت امروزین یافت؛ یعنی آن یهودیتی که به تعبیر رافائل پاتای، محقق نامدار یهودی، در دوران مسیحی بتدریج تکوین یافت. میرچا الیاده مینویسد:
نقل قول: «در قرون وسطی کتاب استر در میان یهودیان حداقل از سه نظر اهمیت داشت: اول، استر نماد یهودی درباری بود که برای دفاع از ملت خود هر مخاطرهای را پذیرا میشد. دوم، استر، بعنوان یهودی مخفی، بیانگر حضور پنهان شخینا (نماد مؤنث خدا) در جهان و در زندگی یهودیان آواره بود. سوم، استر و عید پوریم به شدت مورد علاقه مارانوهای اسپانیا بود زیرا در او خود را میدیدند.»مارانوها همان یهودیان مخفی اسپانیا هستند که از سده شانزدهم در اروپا و عثمانی و سایر نقاط جهان پخش شدند. بدینسان، «کتاب استر» را میتوان «کتاب مقدس» یهودیان مخفی خواند.