بازی آنلاین
آپلود عکس
04-12-2012، 12:51
♥من دیگه سرم درد گرفت 
♥
♥برم یکم بخوابم♥
رفتنش درد غریبی است که زخم های کهنه را جلا می دهد....
بیتابی های آن دخترک ۴ ساله
همه ی آن اشک هایی که بدرقه ی مسافرش کرد و به ابدیت رهسپارش کرد...
رفتنش بوی حسرت دارد و نشان آشنای تنهایی
وقتی رویش را از تمام دلتنگی ها برگرداند و شکست هر آنچه نباید....
وقتی برایم از تغییر گفت و خواسته هایش
وقتی برای اولین بار .... نشنید
دلم برای پسرک می سوزد که هق هقم را شنید و دستهایش را روی شانه هایم گرفت و گفت:همه ی دنیا جلوت بایستن یه تنه پشتت رو دارم و نمیزارم خواهرم غمش باشه
دلم برای دلتنگیش سوخت وقتی بغضش را خفه کرد تا داغم تازه نشود و برایم از خنده دار ترین اتفاق سال می گفت....
دلم برای دلم می سوزد که بازیچه ی روزگار شده و همه آن را به پذیرش حکمت می خوانند و ادعا میکنن بعدش درس بزرگی است.....از من صبوری میخواهند اما....بیست سال بس نبود؟؟؟
تا کجا طعم تلخ این آمدن و رفتن همراهم است؟
چشمانم را می بندم....صدایش در گوشم نجوا میکند....
من کیه تو ام؟؟؟
و این بار به جای شیطنت های هر روزم،اشک دردم پاسخ سوالش می شود....
سوالی که هرگز دیگر مجالی برایش نیست
مرا به صبر می خواند
صبری فراتر از طاقتم...
یک باره انتخابش کرده و ...البته تنهایی
به خودم نگاه میکنم....
به همه ی این روزها
که با چه سختی پای ماندنش ایستادم....
نمیداند....
به او نگاه میکنم
که چون من ایستاد...
اما...
وقت رفتن است
میگوید برمیگردد و برای یک جواب از من....
اما نمیداند پای رفتن امروزش دلم را قربانی خواهم کرد
تا سختی روزگار را طاقت بیارد
و دختر روزهای آینده
دیگر نمیتواند همراه عشق و زندگیش باشد
که بیدلی در مرامش نیست....
غم نبودش را تا زنده ام به دوش میکشم
همان گونه که روزی نگاهم به نگاهش گره خورد و پذیرفتمش
رویای سپید من
زیباترین نور سیاهی های زندگی....
کوتاه بودی....اما ماندگار....
تا ابد در خاطرم می مانی...
دلتنگیت از این پس صدای زنده بودنم است....
بخند...
این تنها خواهش دل مرده ی من است
دستهام می لرزن...
چشم هامو به زور باز نگه میدارم....می سوزن...
اما می خونم...
همه ی گذشته رو...
همه نوشته های قبل رو...
همه ی لحظه هایی که باهاش گذروندم و ثبت کردم...
همه ی اون احساس ناب بی تکرار رو....
میرسم به گوشه ای از حرفهامون....
این بغض لعنتی بازم میشکنه و من.....حتی توی محل کارمم همه فهمیدن چیزی شده!
...
"برام می نویسی تا همیشه کنارمی و میخوای منم مثل یک مرد با تو بایستم....بهت میگم: من مرد نیستم اما با همه ی زنانگیم پای مردونگیه تو میمونم....بهم میگی:یگانه همدم زندگیت هستم و بهترینِ دنیای تو....بهت میگم: نزار چیزی تو رو ازم دور کنه و تو دوباره قول هاتو تکرار میکنی که جز مرگ هیچی باعث نمیشه از من دور شی و من....بهت میگم اگه تو بری...منم میرم...حتی مرگ هم تنهایی نه.... "
...
دلم میخواد بزنم بیرون
برم بی هدف....یه جای دور....یه جای خلوت
یه جایی که هیچ چیزی نباشه....شاید دریا...نه... نه.... دریا هم دیگه آرامشی نداره....
یه جا که زندگی متوقف شده باشه
که دیگه صدای تیک تاک ساعت نفس هامو نگیره
که دیگه پنجره ای نباشه
که دیگه دلی نباشه
که دیگه من اینقدر احساس ضعف و ترس نداشته باشم
اما کجا؟؟؟
کجا برم؟؟؟
کجا میشه رفت؟؟؟
میرم سمت ماشین.....
در رو باز میکنم....میخوام برم جایی که چند ساعتی کسی نشناسه منو و راحت فریاد بزنم....
یاد حرفش میفتم...." تنهایی دوست ندارم"
برمیگردم
به خودم نیشخند میزنم....
چرا واست حرفش مهمه؟ مگه تو مهم بودی؟ مگه نه اینکه میتونه بگذره ازت؟
مگه نه اینکه اینقدر اهمیت نداشتی که....
نه... نه
قرار نیست به چیزی فکر کنم
قرار نیست ادعایی داشته باشم
قرار شد فقط برم
برم تا وضع از این خراب تر نشه
تا بیش از این همدیگه رو آزار ندیم
تغییر نیاز نیست
بهتره خودمون باشیم
آهای....
دل زخمی من...
تو از پسش بر میای...
سخت شدن آسونه
جلوی همه سخت باش
دیگه عشقی توی دنیا نیست
مرد عشقی هم نیست
میشه واقع بین باشی و از کنار این پنجره بیای اینطرف؟
وقتی از خواب بیدار میشی باید باور کنی اون رویای کوتاه حقیقتا تمام شده
بیدار باش....
رفت
زنگ می زنم به دوست همیشه همراهم...
لرزش صدام رو میشنوه و دنبال دلیل میگرده
از زیر پاسخش فرار میکنم و فقط حرف میزنم
سکوت میکنه و گوش میده
میدونه....بعد از ۱۰ سال دوستی خوب میدونه که باید بهم فرصت بده آروم شم
حرفی نمونده بود....
مکث کردم
پرسید:بگو چی شده؟ اتفاقی واستون افتاده؟ بیام اونجا؟....
اشکم میریزه...اما آروم...نمیخوام بدونه...
میگم:فقط دعام کن خدا یه قدرت ماورایی به مدت ۱۰ دقیقه بهم بده
میگه:دیوونه شدی باز؟ میخوای چیکار کنی؟
میگم:میخوام با عقلم ازش محافظت کنم
نگرانش کردم....میخواد بدونه چی شده اما نمیتونم بگم
چطور بگم؟
چطور بگم میخوام بی سر و صدا همه ی خاطره هامو بردارم و برم؟
چطور بگم که چقدر احساس تهی بودن دارم اونم با حضور...؟؟؟
چطور بهش بگم واسه اولین بار احساس میکنم شکست خوردم؟؟؟
....
خدا شنید
صدامو شنید
گفتم....نه همه ی همه ی حرفهامو....اما قصدم رو گفتم
نمیدونم چقدر فهمید....چقدر درک کرد....چقدر احساسم کرد
نمیدونم
حتی نمیدونم خبر داشت با همه ی حرفهام تمام لحظه های بعدش رو ....
آخ خدای من....
خودم هم نمیدونم کی و چطور اینقدر با وجود من گره خورد که با وجود این همه ناراحتی هنوز چشم به راهم...
نه...میدونم برگشتی نیست....
اما دلم...دلم نمیتونه از کنار پنجره رد شه...
ایستاده و زل زده به مسیری که هرگز رد اومدنش رو به خود نمیبینه
اشکام رو دستم میریزه....
سردم...خیلی سرد....
آیت الکرسی میخونم و به جاده فوت میکنم
خدایا...مواظبش هستی؟؟؟
دست تو سپردمش و اومدم کنارهاااااا....
آهنگ خواجه امیری رو میزارم...
هر بار که چشم روی هم میزارم دلم میخواد دیگه بازشون نکنم...
اما باز هم ۴۸ ساعته نخوابیدم
اون چی؟....
نه...خدایا.... نمیخوام مثل من باشه
بزار آروم بخوابه....میدونم...میدونم خوابیده....
من میرم
تا واسه همیشه عاشقش بمونم
تا هیچ وقت دلم ازش نگیره که چرا پای عشقش،نیازش رو قربانی نکرد
تا هیچ وقت فکر نکنم توی راه با هم بودن کم گذاشت
تا هیچ وقت اول صبح .... روزش رو ازش نگیرم
میرم
چون دوستش دارم....
و نمیخوام به دست خودش ارزشش رو کمرنگ کنه
اما...
خدایا
میدونی بی اون چه سخته
میدونی نمیتونم
میدونی برام از مرگ هم سخت تره
تا اینجاشو اومدم
حالا تو کمکم کن....بهم قدرت بده
قدرت تحمل همه ی جای خالیشو
قدرت تحمل همه ی لحظه هایی که بی اون میگذره
همه ی شب هایی که بی اون صبح میشن
همه ی غروبایی که نیست تا....
خدایا
♥♥برم یکم بخوابم
♥رفتنش درد غریبی است که زخم های کهنه را جلا می دهد....
بیتابی های آن دخترک ۴ ساله
همه ی آن اشک هایی که بدرقه ی مسافرش کرد و به ابدیت رهسپارش کرد...
رفتنش بوی حسرت دارد و نشان آشنای تنهایی
وقتی رویش را از تمام دلتنگی ها برگرداند و شکست هر آنچه نباید....
وقتی برایم از تغییر گفت و خواسته هایش
وقتی برای اولین بار .... نشنید
دلم برای پسرک می سوزد که هق هقم را شنید و دستهایش را روی شانه هایم گرفت و گفت:همه ی دنیا جلوت بایستن یه تنه پشتت رو دارم و نمیزارم خواهرم غمش باشه
دلم برای دلتنگیش سوخت وقتی بغضش را خفه کرد تا داغم تازه نشود و برایم از خنده دار ترین اتفاق سال می گفت....
دلم برای دلم می سوزد که بازیچه ی روزگار شده و همه آن را به پذیرش حکمت می خوانند و ادعا میکنن بعدش درس بزرگی است.....از من صبوری میخواهند اما....بیست سال بس نبود؟؟؟
تا کجا طعم تلخ این آمدن و رفتن همراهم است؟
چشمانم را می بندم....صدایش در گوشم نجوا میکند....
من کیه تو ام؟؟؟
و این بار به جای شیطنت های هر روزم،اشک دردم پاسخ سوالش می شود....
سوالی که هرگز دیگر مجالی برایش نیست
مرا به صبر می خواند
صبری فراتر از طاقتم...
یک باره انتخابش کرده و ...البته تنهایی
به خودم نگاه میکنم....
به همه ی این روزها
که با چه سختی پای ماندنش ایستادم....
نمیداند....
به او نگاه میکنم
که چون من ایستاد...
اما...
وقت رفتن است
میگوید برمیگردد و برای یک جواب از من....
اما نمیداند پای رفتن امروزش دلم را قربانی خواهم کرد
تا سختی روزگار را طاقت بیارد
و دختر روزهای آینده
دیگر نمیتواند همراه عشق و زندگیش باشد
که بیدلی در مرامش نیست....
غم نبودش را تا زنده ام به دوش میکشم
همان گونه که روزی نگاهم به نگاهش گره خورد و پذیرفتمش
رویای سپید من
زیباترین نور سیاهی های زندگی....
کوتاه بودی....اما ماندگار....
تا ابد در خاطرم می مانی...
دلتنگیت از این پس صدای زنده بودنم است....
بخند...
این تنها خواهش دل مرده ی من است
دستهام می لرزن...
چشم هامو به زور باز نگه میدارم....می سوزن...
اما می خونم...
همه ی گذشته رو...
همه نوشته های قبل رو...
همه ی لحظه هایی که باهاش گذروندم و ثبت کردم...
همه ی اون احساس ناب بی تکرار رو....
میرسم به گوشه ای از حرفهامون....
این بغض لعنتی بازم میشکنه و من.....حتی توی محل کارمم همه فهمیدن چیزی شده!
...
"برام می نویسی تا همیشه کنارمی و میخوای منم مثل یک مرد با تو بایستم....بهت میگم: من مرد نیستم اما با همه ی زنانگیم پای مردونگیه تو میمونم....بهم میگی:یگانه همدم زندگیت هستم و بهترینِ دنیای تو....بهت میگم: نزار چیزی تو رو ازم دور کنه و تو دوباره قول هاتو تکرار میکنی که جز مرگ هیچی باعث نمیشه از من دور شی و من....بهت میگم اگه تو بری...منم میرم...حتی مرگ هم تنهایی نه.... "
...
دلم میخواد بزنم بیرون
برم بی هدف....یه جای دور....یه جای خلوت
یه جایی که هیچ چیزی نباشه....شاید دریا...نه... نه.... دریا هم دیگه آرامشی نداره....
یه جا که زندگی متوقف شده باشه
که دیگه صدای تیک تاک ساعت نفس هامو نگیره
که دیگه پنجره ای نباشه
که دیگه دلی نباشه
که دیگه من اینقدر احساس ضعف و ترس نداشته باشم
اما کجا؟؟؟
کجا برم؟؟؟
کجا میشه رفت؟؟؟
میرم سمت ماشین.....
در رو باز میکنم....میخوام برم جایی که چند ساعتی کسی نشناسه منو و راحت فریاد بزنم....
یاد حرفش میفتم...." تنهایی دوست ندارم"
برمیگردم
به خودم نیشخند میزنم....
چرا واست حرفش مهمه؟ مگه تو مهم بودی؟ مگه نه اینکه میتونه بگذره ازت؟
مگه نه اینکه اینقدر اهمیت نداشتی که....
نه... نه
قرار نیست به چیزی فکر کنم
قرار نیست ادعایی داشته باشم
قرار شد فقط برم
برم تا وضع از این خراب تر نشه
تا بیش از این همدیگه رو آزار ندیم
تغییر نیاز نیست
بهتره خودمون باشیم
آهای....
دل زخمی من...
تو از پسش بر میای...
سخت شدن آسونه
جلوی همه سخت باش
دیگه عشقی توی دنیا نیست
مرد عشقی هم نیست
میشه واقع بین باشی و از کنار این پنجره بیای اینطرف؟
وقتی از خواب بیدار میشی باید باور کنی اون رویای کوتاه حقیقتا تمام شده
بیدار باش....
رفت
زنگ می زنم به دوست همیشه همراهم...
لرزش صدام رو میشنوه و دنبال دلیل میگرده
از زیر پاسخش فرار میکنم و فقط حرف میزنم
سکوت میکنه و گوش میده
میدونه....بعد از ۱۰ سال دوستی خوب میدونه که باید بهم فرصت بده آروم شم
حرفی نمونده بود....
مکث کردم
پرسید:بگو چی شده؟ اتفاقی واستون افتاده؟ بیام اونجا؟....
اشکم میریزه...اما آروم...نمیخوام بدونه...
میگم:فقط دعام کن خدا یه قدرت ماورایی به مدت ۱۰ دقیقه بهم بده
میگه:دیوونه شدی باز؟ میخوای چیکار کنی؟
میگم:میخوام با عقلم ازش محافظت کنم
نگرانش کردم....میخواد بدونه چی شده اما نمیتونم بگم
چطور بگم؟
چطور بگم میخوام بی سر و صدا همه ی خاطره هامو بردارم و برم؟
چطور بگم که چقدر احساس تهی بودن دارم اونم با حضور...؟؟؟
چطور بهش بگم واسه اولین بار احساس میکنم شکست خوردم؟؟؟
....
خدا شنید
صدامو شنید
گفتم....نه همه ی همه ی حرفهامو....اما قصدم رو گفتم
نمیدونم چقدر فهمید....چقدر درک کرد....چقدر احساسم کرد
نمیدونم
حتی نمیدونم خبر داشت با همه ی حرفهام تمام لحظه های بعدش رو ....
آخ خدای من....
خودم هم نمیدونم کی و چطور اینقدر با وجود من گره خورد که با وجود این همه ناراحتی هنوز چشم به راهم...
نه...میدونم برگشتی نیست....
اما دلم...دلم نمیتونه از کنار پنجره رد شه...
ایستاده و زل زده به مسیری که هرگز رد اومدنش رو به خود نمیبینه
اشکام رو دستم میریزه....
سردم...خیلی سرد....
آیت الکرسی میخونم و به جاده فوت میکنم
خدایا...مواظبش هستی؟؟؟
دست تو سپردمش و اومدم کنارهاااااا....
آهنگ خواجه امیری رو میزارم...
هر بار که چشم روی هم میزارم دلم میخواد دیگه بازشون نکنم...
اما باز هم ۴۸ ساعته نخوابیدم
اون چی؟....
نه...خدایا.... نمیخوام مثل من باشه
بزار آروم بخوابه....میدونم...میدونم خوابیده....
من میرم
تا واسه همیشه عاشقش بمونم
تا هیچ وقت دلم ازش نگیره که چرا پای عشقش،نیازش رو قربانی نکرد
تا هیچ وقت فکر نکنم توی راه با هم بودن کم گذاشت
تا هیچ وقت اول صبح .... روزش رو ازش نگیرم
میرم
چون دوستش دارم....
و نمیخوام به دست خودش ارزشش رو کمرنگ کنه
اما...
خدایا
میدونی بی اون چه سخته
میدونی نمیتونم
میدونی برام از مرگ هم سخت تره
تا اینجاشو اومدم
حالا تو کمکم کن....بهم قدرت بده
قدرت تحمل همه ی جای خالیشو
قدرت تحمل همه ی لحظه هایی که بی اون میگذره
همه ی شب هایی که بی اون صبح میشن
همه ی غروبایی که نیست تا....
خدایا
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
