آدمایی که حسودند یا شخصیت عاملی ندارند، به ما ربطی ندارند.

[PhilosophiasScientiae]

وقتی یک نفر در عین ناراحتی و آزار دیدن فکری از رفتار یک نفر، باز هم پیگیر کارهای آن یک نفر است و هی ذهنش مشوش می شود و هی با خودش می گوید چه آدم عوضی ای! چه آدم پستی! چه آدم دو رویی!

وقتی یک نفر در عین تنفر و کینه مدام به کارهای دیگری توجه می کند تا مدام دلیل بیاورد که من خود واقعیش را دیده ام! من خود احمقش را دیده ام! من خود بی شرفش را دیده ام! و دست بر نمی دارد از چک کردن مداوم اینتراکشن ها و ریلیشنشیپ ها و فعالیت های حقیقی و مجازی اش و بابت این تنفر و پیگیری هزینه ی روحی و زمانی و اعصابی ای می دهد.

وقتی یک نفر ازتان متنفر است اما اینستاگرامتان را زیر و رو می کند، تا آخرین عکس پروفایلتان را می بیند ، تا ته تهان وبلاگتان را می خواند، لینک های ارتباطی تان را چک می کند، تعداد لایک هایتان را می شمارد، پرونده ی کاری و تحصیلی و خانوادگی تان را حفظ و مرتب بازبینی می کند و به هرکس که می رسد به طرز زیرکانه ای احوال و خبر شما را می گیرد، خودش را به در و دیوار می زند که ثابت کند چقدر سزاوار تنفر هستید و چقدر مظلوم واقع شده است...

وقتی یک نفر با خنده های مسخره آمیزش، با کنایه های طعنه آمیزش، با خود را به بی خبری یا با خبری زدن مغرضانه اش و وقتی یک نفر بدجوری روی اعصابتان است...

خونسردی خودتان را حفظ کنید.

این شخص، آدم بی کار و مشکل دار شخصیتی است که عقده هایش بیخ گلویش را گرفته است. شاید هم به شدت حسود است. حسود است. حسود حسود حسود و مطمئن باشد که هرگز نمی آساید، چه آدم های متنفر ازشان خوشبخت باشند چه بروند بمیرند.

+ نوشته فَرنوش