"من ماندم و جلد لغتنامه ...
كه هيچ كدام از واژه هايش مترادف اين دلتنگي نميشود...
اي كاش دهخدا ميدانست دلتنگي معني ندارد درد دارد..."
عـــآدَٺ مــــے ڪــُنـَـــم :
بــہ دآشــٺـــَـטּ چــیـــزے وَ سـِپـَـس نـَـدآشـٺـَـنـَــش
بــہ بـــودَטּ ڪــَـســـے وَ ســِـپـَـس بـــہ نــَبــودَنـــَــش
ٺــَــنــہــآ عــآدَٺ مــے ڪـُـنــَـمــ . . .
اَمــآ فــَـرآمــوش نـــہ . . . ! !
درد تنهایـــــــــی کشیـــــــــــــــــــــدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفـــــــــید
شاهکاری میسازد به نامِ دیوانــــــــــگی
و من این شاهکــــارِ را به قیمتِ همه فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام
تو هر چه میخواهـــــــــی مـــــــرا بخوان
دیوانـــــه، خود خــــواه، بی احساس
نمیــــفروشــــــــم….!!!!
دلتنگ که باشی ،
آدم دیگری می‌شوی
خشن‌تر.. عصبی‌تر.. کلافه تر و تلخ تر
و جالبتر اینکه ، با اطرافیان هم کاری نداری
ساکنان دریا پس از مدتی صدای امواج را نمی شنوند.
چه تلخ است قصه ی عادت...
چــه پـر جـرأت و مغرور مـی شـود در بـرابـرت
کـسـی کـه مـی فـهمد : از تـهِ دل دوسـتش داری ... !!
نقاشی می کشم
دنیای وارونه ام را ،
از اینجا تا بی انتهایی تو
رنگ در طرح
بوسه ای بر باد
درختی در آغوش خاک
آسمانی بی ماه
طبیعتی برهنه
و من
چشمانم حکایت ها دارد ...
مرا چه به تنهایی و سکوت ؟
زندگی باید کرد ...
بـعـضــی وقـتــا فـکــر مـی کـنـم....
تـوی چـه دنـیـایـی داریـم زنـدگــی مـی کـنـیـم...
یـکـی بـا دوسـت داشـتـنـش اذیـتـمـون مــی کـنـه.....
یــکـی هـم.....
بـا دوسـت نـداشـتـنـش