بازی آنلاین
آپلود عکس
30-08-2013، 14:10
نوشتار زیر به دست آقای علیزاد درباره ازدواج با محارم در ایران باستان نوشته شده.ولی بنده برای درک بهتر اندکی به ان افزوده یا از ان کاسته ام .از شما تمنا میکنم این مطلب را تا اخر بخوانید.
ایا ازدواج با محارم در ایران باستان وجود داشته است؟!
مسأله ی ازدواج با محارم در ایران باستان است که پیش از این هم مطرح بوده که از آن جمله می توان به منابعی اشاره کرد که قصد و هدف ان ها فقط تخریب وجه ایران باستان بوده است.
یکی از نقاط اتکای این افراد، آسانگیری خود ایرانیان دراین باره است از جمله نوشته های خسرو معتضد در کتاب «پشت پرده های حرمسرا» درباره ازدواج کمبوجیه پسر کورش بزرگ و همچنین پادشاهان اشکانی که مطمئناً هنگام نوشتن این جملات فکر سوءاستفاده ی دشمنان ایران را از طرح چنین مسائلی را هم نکرده است.
دشمننان ایران و ایرانیان سعی میکنند مردم ایران و پادشاهان ایران باستان را دچار انحرافات اخلاقی و رفتاری معرفی کنند.
ر این تحقیق میکوشیم از چندجنبه این مسأله را مورد بررسی قرار دهیم:
1- جنبه ی منطقی
2- جنبه ی پزشکی
از لحاظ منطقی می خواهیم ببینیم طرح چنین مسائلی آیا با عقل سازگار است یا مغالطه بودنش را می توان به آسانی دریافت. از لحاظ پزشکی بررسی می کنیم چنین کاری اصولً ممکن است یا خیر.
ابتدا به گفته هرودت میپردازیم(هرچند که بسیاری از باستان شناسان وپژوهشگران باور داشته اند که او افسانه میگفته بجای واقعیت):
به گفته هرودوت، کمبوجیه دلباخته یکی از خواهرانش شده بود و می خواست با او زناشویی کند،ولی چون نقشه اش بر خلاف همه رسوم بود پس موبدان و مغان را فراخواند و از آنان پرسیدکه آیا قانونی هست که اجازه دهد مردی با خواهر خود زناشویی کند.آنان پاسخی به وی دادند کههم جانشان را ایمن می داشت و هم مطابق عدالت بود. آنان گفتند که قانونی نیافته اند که زناشویی خواهر و برادر را جایز شمارد، ولی قانون دیگرییافته اند که اجازه می دهد شاه هر چه دلش خواست انجام دهد.
«موبدان را فراخواند» و «آنان گفتند که قانونی نیافته اند» که این بدانمعناست که در دین زرتشت چنین چیزی یافت نمی شودو همچنین آمده است "چون نقشه اش بر خلاف همه ی رسوم بود" یعنی ازدواج با محارم نه تنها در دین زرتشتی خلاف است بلکه با عرف نیز مخالفت دارد. سومین مطلبی که به مرور به وارد کارزار می شود اتصال این داستان به دین و بقیه ی مردم است که چون «پادشاه هرچه دلش خواست انجام دهد» (بدون اینکه ترس از رغبا و اطرافیان داشته باشد) پس دین او اینچنین است و مردم هم اینچنینند!و با توجه به اینکه نه دین او چنین بوده ونه مردم پس شاهم نمیتوانسته چنین کاری انجام دهد. قابل ذکر است که کمبوجیه یک همسر داشت او هم فیدیمیه نام داشت که دختر داییش بود.
افزون بر قصه ی کمبوجیه، بر دیگر پادشاهانی هم، چنین اتهاماتی زده شده که همگی اسنادی به مراتب ضعیفتر دارند. ازجمله پادشاهان اشکانی که تنها با استناد به آمدن واژه ی خواهر بر روی زن پادشاه بهاین نتیجه رسیده اند. در حالیکه ایرانیان و بسیاری از اشراف بخاطر احترام زیاد ملکه را خواهر خطاب میکردند پس این به این معنی نیست که با خواهر خود ازدواج میکرده اند. یا در شاهنامه صرف اینکه پادشاه ایرانی شرط می گذارد که هرکه بتواند به توران حمله کند دخترش را به عقدش درمی آورد و در پایان چون هیچ کس موفق به حمله نمیشود پسر خودش این کار را میکند، همین نتیجه را می گیرند!!!
در حالیکه گفته نشده با خواهرش ازدواج میکند و دلیل بر این نیست که شاه باید دخترش را به عقد پسرش در بیاورد.
نکته ای که در میان کتاب ها مورداستناد افرادی که از آن استفاده میکنند قرار میگیرد اینست که هیچکدام ازاین کتابهارا افرادمورداعتماد زرتشتی ننوشته اند.ونکه به دست اعراب و گاه مستشرقین غربی نوشته شده که معمولا هم ترجمه ی غیر قابل اعتمادی از متون اوستایی و پهلوی میباشند.بسیاری منابع خودرا از نوشته های یهودیان بدست آورده اندکه ایرانیان بامحارم خودازدواج کرده اند.
در اینجا باید گفت ازدواج میان دختر عمو وپسرعمو وهمینطور دختر خاله پسرخاله و... که این نوع ازدواج ها را شامل میشود در آیین یهود حرام و این نوع افراد محرم به هم محسوب میشوند و چون این نوع ازدواج ها در میان ایرانیان صورت گرفته پس از دیدگاه آنها یک کار ناپسند است و همانطور که میدانید در آیین زرتشت و اسلام همچین چیزی حرام نیست.
ز دیگر تکیه گاه های این مسأله عبارت «ختودس» است که بسیار روی آن مانور داده می شود. این واژه در برخی متون بمعنی فداکاری آمده است که صدالبته بخاطر اهمیتی که در دین زرتشت و آداب ایرانیان باستان به خانواده داده می شده است،فداکاری برای خویشان و به ویژه خانواده موردنظر این موارد بوده است.(یسن 12 بند 9،چنین است:من ایمان دارم به دین مزدیسنایی فکه جنگ را براندازد ،باعث شود که سلاح را کنار گذارند و به خوئتودثه امرکند که حق است .عبارت مذکور به معنی فداکاری و از خودگذشتگی است نه ازدواج با خود (خیت ودس) از دو جز (خیت) به معنای خویش و (ودس) به معنی گذشت و گذشتن است و رویهم معنای از خودگذشتن و دیگری را بر خود ترجیح دادن دارد.)
افزون بر این،گاه این واژه به شکل "خوئیدوک" بکار رفته است.خوئی به معنی خویشی و دودک یعنیدودمان و خاندان، قیاس امروزی آن خویش دودکی می شود و از آن افزودن بر خویشاوندان از طریقزناشویی و زناشویی درون دودمان معنی می دهد و در گاهان (سروده های خود زرتشت) این واژهدیده نشده است و در روایات پارسی قرن هفدهم "خوئیتک دس" می باشد که آن را پیوند میان عموزادگانو خاله زادگان معنی کرده اند و بیش از صدو بیست نویسنده یونانی و رومی سریانی و یهودی و ارمنیهمزمان هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان بوده اند و از میان آنان چند نفر آداب و رسوم و قوانین ایرانی را به خوبی می شناختند و توصیف کرده اند. این چند نفر عبارتند از هرودت و گزنفون، افلاتون، ارستو، استرابن، آمیانوس، مارسلینوس، پروکوپیوس. ولی هیچ کدام از آنان نگفته اند که ازدواج با محارم رسم بوده است اگر چنان رسمی در ایران شایع بوده است محال است این نویسندگان از آن بی اطلاع باشند وگرنه چرا باید ازدواج خودی را به درون خانواده نسبت داد مگر خویشاوندان خودی نیستند؟
و البته که چنین ازدواج هایی هم دراسلام(1) و هم سنت اقوام ایرانی و غیرایرانی(2)تشویق شده است. حتی در زمان کنونی هم در روستاها همه ی مردم با هم نسبتدور یا نزدیک و معمولا از چندطرف با هم خویشاوند هستند. گهگاه می بینیم که در اسناد خود مواردی را آورده اند که تقبیح یک کار را نشانه ی معمول بودن آن می دانند(برای نمونه در کتاب دینکرد از قول اعتراض یک یهودی نسبت به ازدواجزرتشتیان گفته می شود که با استناد به این قضیه نشان دهند که ازدواج با محارم رایج بوده است!! غافل از اینکه یهودیان ازدواج دخترعمو و پسرعمو را با هم ازدواج محارم می دانند)!این همانند آنست که نتیجه بگیریم چوندر قرآن صحبت از تحریم ازدواج با برخی زنها شده است بنابراین مسلمانان تا پیش از نزولش چنین می کردند(سوره ی نسا -آیه 23)
حدیثی از امام سجاد است که می فرماید:کسی که برای رضای خدا و برای انجام صله رحم (با فامیل) ازدواج کند خداوند تاج شاهی بر سر او می نهد. فقیه، ج 3، ص 385
2- از جمله می توان به ترکمن ها اشاره کرد که با غیرترکمن ازدواج نمی کنند یا بسیاری از ایلت که ازواج با دیگری را ننگ میدانند
(پزشکی) است که در آن باید معلوم کنیم آیا مردم یک کشور که در آنازدواج با محارم رایج است آیا می توانند مردمی سالم و نیرومند باشند یا خیر؟
بطور کلی ازدواج بی خطر دنیا سراغ نداریم. ازدواج هر فرد با هر فرد غریبه ای احتمال خطری حدود 2 تا3 درصد دارد.ازدواج با خویشاوندان بر حسب درجه خویشاوندی متفاوت است. ازدواج خویشاوندان درجه یک (ازدواج برادر و خواهر و یا ازدواج پدر و مادر با فرزند) و ازدواج درجه دو (ازدواج دایی باخواهر زاده) که این دو گروه در همه ادیان حرام است، ثابت شده است که به دلیل تشابه ژنی زیاد خطرتولد فرزند مبتلا به ناهنجاریها وعقب ماندگی ذهنی خیلی زیاد است.
ازدواج فامیلی ازدواجی است که در آن زوجین با یکدیگر فامیل هستند و بنابراین ژنهای مشابه دارند.درحال حاضر هزاران نوع بیماری ارثی مختلف شناخته شده اند که ممکن است از طریق به ارث رسیدنژنهای مشترک در پدر و مادر، فرزندان را مبتلا سازند. این خطر در ازدواجهای فامیلی به علت وجودژنهای مشترک بیشتر خواهد بود. بنابراین ازدواج فامیلی از نظر علم ژنتیک منطقینیست.
جدول زیر ارتباط بین درجه خویشاوندی و درصد ژنهای مشترک را مشخص می کند :
درجه خویشاوندی افراد فامیل درصد ژنهای مشترک
پدر ، مادر ،فرزندان ، خواهران و برادران 50%
خاله ها ، دایی ها ، عموها ، برادر و خواهرزاده ها 25%
دختر عمو ، پسر عمو ، دختر خاله ، پسر خاله ، دخترعمه ، پسرعمه ، دختردایی ، پسردایی 12.5%
نوه خاله ،نوه دایی ،نوه عمو ، و نوه عمه 6.25%
نتیجه خاله ، نتیجه دایی ،نتیجه عمو ،نتیجه عمه 3.12%
نبیره خاله ، نبیره دایی ، نبیره عمو ، نبیره عمه 1.5%
با چنین تحلیل هایی وقتی در یک جامعه ازدواج خانوادگی رایج باشد مردم بطور معمول باید انواع بیماری را داشته باشند چراکه هر نوزاد 50 درصد ژن مشترک دارد و از هموفیلی گرفته تا نابینایی همگی بالاترین احتمال بروز را دارند. یعنی، چه آنهایی که مستقیماً حاصل چنین ازدواج هایی هستند و چه آنهایی که به صورت جهش ژنتیکی دچار شده اند.
با توجه به اینکه در هیچکدام از منابع تاریخی هیچ اشاره ای به وجود یک بیماری رایج حتی در یک روستای ایرانی نشده است آیا علم پزشکی دروغ می گوید؟ (گزارشی از صداوسیمای جمهوری اسلامی روستایی از هند در تابستان 89 را نشان می داد که در آن بیشتر اهالی بخاطر ازدواج فامیلی لال بودند و علت را هم خودشان می دانستند.)
برخی چنین از پاسخ طفره می روند که چنین رسمی بوده ولی همه گیر نبوده.
عصر کنونی که خانواده ها برای بی شوهر نماندن دخترانشان رسم بده و بستان را انجام می دهند و عروس میگیرند به شرط ازدواج برادر عروس با دخترشان آیا وقتی براحتی می توانستند بدون هیچ ذلتی و زیربار هیچ شرطی رفتن فرزندان خود را با هم تزویج کنند عقل حکم نمی کرد که چنین چیزی همه گیر شود؟ آیا وقتی خواهر و برادری نصف عمر خود را با هم گذرانده اند با فرض وجود چنین رسمی منطقی نیست بقیه ی عمر را هم با یکدیگر ادامه دهند؟
پرسش سوم اینکه چرا در کتاب های دینی زرتشتی مستقیماً واژه ی ازدواج با محارم گفته نشده که ایشان را به دردسر تفسیر یک اصطلح بیاندازد؟
قابل ذکر است تنها جایی که ازدواج با محارم ثابت شده است خاندان سلطنتی فراعین و بطالسه ی مصر باستان است(نه به دین ایشان ارتباط دارد و نه بومیان قبطی مصر)که در آنجا هم پژوهش ها نشان داده که پادشاهانشان بیش از 25 سال عمر نمی کرده و بر اثر بیماری ناشناخته ای که گاه بدنی گلبی شکل داشته اند تشخیص داده شده.
همچنین نمونه هایی نیز در یونان وبابل ازاین قبیل ازدواج ها ذکرشده است وهمینطور دراعراب قبل ازاسلام ازدواج با نامادری بسیار بوده. عده ایی قید کرده اند که ازدواج پدر با دختر نیز روی داده.
آیا چنین گزارشی درباره ی پادشاهان ایران وجود دارد؟؟
منابع:
افسانه ازدواج با محارم درایران باستان:دکتر علیرضا شاپورشهبازی(باستانشناس و استاد دانشگاه شیراز و بنیانگذار انستیتو مطالعات هخامنشی)
وندیداد: از کتاب های مقدس مزدیسنا
تاریخ اجتماعی ایران، سعید نفیسی
تاریخ تمدن: ویل دورانت
وسائل الشیعه: شیخ حرّ عاملی
تهذیب الحکام:شیخ طوسی(ابوجعفر محمد طوسی)
التوحید: شیخ صدوق(ابن بابویه قمی)
اصول کافی:شیخ کلینی
تاریخ هرودوت: هرودوت
پشت پرده های حرمسرا: خسرومعتضد
شاهنامه ی فردوسی
ایا ازدواج با محارم در ایران باستان وجود داشته است؟!
مسأله ی ازدواج با محارم در ایران باستان است که پیش از این هم مطرح بوده که از آن جمله می توان به منابعی اشاره کرد که قصد و هدف ان ها فقط تخریب وجه ایران باستان بوده است.
یکی از نقاط اتکای این افراد، آسانگیری خود ایرانیان دراین باره است از جمله نوشته های خسرو معتضد در کتاب «پشت پرده های حرمسرا» درباره ازدواج کمبوجیه پسر کورش بزرگ و همچنین پادشاهان اشکانی که مطمئناً هنگام نوشتن این جملات فکر سوءاستفاده ی دشمنان ایران را از طرح چنین مسائلی را هم نکرده است.
دشمننان ایران و ایرانیان سعی میکنند مردم ایران و پادشاهان ایران باستان را دچار انحرافات اخلاقی و رفتاری معرفی کنند.
ر این تحقیق میکوشیم از چندجنبه این مسأله را مورد بررسی قرار دهیم:
1- جنبه ی منطقی
2- جنبه ی پزشکی
از لحاظ منطقی می خواهیم ببینیم طرح چنین مسائلی آیا با عقل سازگار است یا مغالطه بودنش را می توان به آسانی دریافت. از لحاظ پزشکی بررسی می کنیم چنین کاری اصولً ممکن است یا خیر.
ابتدا به گفته هرودت میپردازیم(هرچند که بسیاری از باستان شناسان وپژوهشگران باور داشته اند که او افسانه میگفته بجای واقعیت):
به گفته هرودوت، کمبوجیه دلباخته یکی از خواهرانش شده بود و می خواست با او زناشویی کند،ولی چون نقشه اش بر خلاف همه رسوم بود پس موبدان و مغان را فراخواند و از آنان پرسیدکه آیا قانونی هست که اجازه دهد مردی با خواهر خود زناشویی کند.آنان پاسخی به وی دادند کههم جانشان را ایمن می داشت و هم مطابق عدالت بود. آنان گفتند که قانونی نیافته اند که زناشویی خواهر و برادر را جایز شمارد، ولی قانون دیگرییافته اند که اجازه می دهد شاه هر چه دلش خواست انجام دهد.
«موبدان را فراخواند» و «آنان گفتند که قانونی نیافته اند» که این بدانمعناست که در دین زرتشت چنین چیزی یافت نمی شودو همچنین آمده است "چون نقشه اش بر خلاف همه ی رسوم بود" یعنی ازدواج با محارم نه تنها در دین زرتشتی خلاف است بلکه با عرف نیز مخالفت دارد. سومین مطلبی که به مرور به وارد کارزار می شود اتصال این داستان به دین و بقیه ی مردم است که چون «پادشاه هرچه دلش خواست انجام دهد» (بدون اینکه ترس از رغبا و اطرافیان داشته باشد) پس دین او اینچنین است و مردم هم اینچنینند!و با توجه به اینکه نه دین او چنین بوده ونه مردم پس شاهم نمیتوانسته چنین کاری انجام دهد. قابل ذکر است که کمبوجیه یک همسر داشت او هم فیدیمیه نام داشت که دختر داییش بود.
افزون بر قصه ی کمبوجیه، بر دیگر پادشاهانی هم، چنین اتهاماتی زده شده که همگی اسنادی به مراتب ضعیفتر دارند. ازجمله پادشاهان اشکانی که تنها با استناد به آمدن واژه ی خواهر بر روی زن پادشاه بهاین نتیجه رسیده اند. در حالیکه ایرانیان و بسیاری از اشراف بخاطر احترام زیاد ملکه را خواهر خطاب میکردند پس این به این معنی نیست که با خواهر خود ازدواج میکرده اند. یا در شاهنامه صرف اینکه پادشاه ایرانی شرط می گذارد که هرکه بتواند به توران حمله کند دخترش را به عقدش درمی آورد و در پایان چون هیچ کس موفق به حمله نمیشود پسر خودش این کار را میکند، همین نتیجه را می گیرند!!!
در حالیکه گفته نشده با خواهرش ازدواج میکند و دلیل بر این نیست که شاه باید دخترش را به عقد پسرش در بیاورد.
نکته ای که در میان کتاب ها مورداستناد افرادی که از آن استفاده میکنند قرار میگیرد اینست که هیچکدام ازاین کتابهارا افرادمورداعتماد زرتشتی ننوشته اند.ونکه به دست اعراب و گاه مستشرقین غربی نوشته شده که معمولا هم ترجمه ی غیر قابل اعتمادی از متون اوستایی و پهلوی میباشند.بسیاری منابع خودرا از نوشته های یهودیان بدست آورده اندکه ایرانیان بامحارم خودازدواج کرده اند.
در اینجا باید گفت ازدواج میان دختر عمو وپسرعمو وهمینطور دختر خاله پسرخاله و... که این نوع ازدواج ها را شامل میشود در آیین یهود حرام و این نوع افراد محرم به هم محسوب میشوند و چون این نوع ازدواج ها در میان ایرانیان صورت گرفته پس از دیدگاه آنها یک کار ناپسند است و همانطور که میدانید در آیین زرتشت و اسلام همچین چیزی حرام نیست.
ز دیگر تکیه گاه های این مسأله عبارت «ختودس» است که بسیار روی آن مانور داده می شود. این واژه در برخی متون بمعنی فداکاری آمده است که صدالبته بخاطر اهمیتی که در دین زرتشت و آداب ایرانیان باستان به خانواده داده می شده است،فداکاری برای خویشان و به ویژه خانواده موردنظر این موارد بوده است.(یسن 12 بند 9،چنین است:من ایمان دارم به دین مزدیسنایی فکه جنگ را براندازد ،باعث شود که سلاح را کنار گذارند و به خوئتودثه امرکند که حق است .عبارت مذکور به معنی فداکاری و از خودگذشتگی است نه ازدواج با خود (خیت ودس) از دو جز (خیت) به معنای خویش و (ودس) به معنی گذشت و گذشتن است و رویهم معنای از خودگذشتن و دیگری را بر خود ترجیح دادن دارد.)
افزون بر این،گاه این واژه به شکل "خوئیدوک" بکار رفته است.خوئی به معنی خویشی و دودک یعنیدودمان و خاندان، قیاس امروزی آن خویش دودکی می شود و از آن افزودن بر خویشاوندان از طریقزناشویی و زناشویی درون دودمان معنی می دهد و در گاهان (سروده های خود زرتشت) این واژهدیده نشده است و در روایات پارسی قرن هفدهم "خوئیتک دس" می باشد که آن را پیوند میان عموزادگانو خاله زادگان معنی کرده اند و بیش از صدو بیست نویسنده یونانی و رومی سریانی و یهودی و ارمنیهمزمان هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان بوده اند و از میان آنان چند نفر آداب و رسوم و قوانین ایرانی را به خوبی می شناختند و توصیف کرده اند. این چند نفر عبارتند از هرودت و گزنفون، افلاتون، ارستو، استرابن، آمیانوس، مارسلینوس، پروکوپیوس. ولی هیچ کدام از آنان نگفته اند که ازدواج با محارم رسم بوده است اگر چنان رسمی در ایران شایع بوده است محال است این نویسندگان از آن بی اطلاع باشند وگرنه چرا باید ازدواج خودی را به درون خانواده نسبت داد مگر خویشاوندان خودی نیستند؟
و البته که چنین ازدواج هایی هم دراسلام(1) و هم سنت اقوام ایرانی و غیرایرانی(2)تشویق شده است. حتی در زمان کنونی هم در روستاها همه ی مردم با هم نسبتدور یا نزدیک و معمولا از چندطرف با هم خویشاوند هستند. گهگاه می بینیم که در اسناد خود مواردی را آورده اند که تقبیح یک کار را نشانه ی معمول بودن آن می دانند(برای نمونه در کتاب دینکرد از قول اعتراض یک یهودی نسبت به ازدواجزرتشتیان گفته می شود که با استناد به این قضیه نشان دهند که ازدواج با محارم رایج بوده است!! غافل از اینکه یهودیان ازدواج دخترعمو و پسرعمو را با هم ازدواج محارم می دانند)!این همانند آنست که نتیجه بگیریم چوندر قرآن صحبت از تحریم ازدواج با برخی زنها شده است بنابراین مسلمانان تا پیش از نزولش چنین می کردند(سوره ی نسا -آیه 23)
حدیثی از امام سجاد است که می فرماید:کسی که برای رضای خدا و برای انجام صله رحم (با فامیل) ازدواج کند خداوند تاج شاهی بر سر او می نهد. فقیه، ج 3، ص 385
2- از جمله می توان به ترکمن ها اشاره کرد که با غیرترکمن ازدواج نمی کنند یا بسیاری از ایلت که ازواج با دیگری را ننگ میدانند
(پزشکی) است که در آن باید معلوم کنیم آیا مردم یک کشور که در آنازدواج با محارم رایج است آیا می توانند مردمی سالم و نیرومند باشند یا خیر؟
بطور کلی ازدواج بی خطر دنیا سراغ نداریم. ازدواج هر فرد با هر فرد غریبه ای احتمال خطری حدود 2 تا3 درصد دارد.ازدواج با خویشاوندان بر حسب درجه خویشاوندی متفاوت است. ازدواج خویشاوندان درجه یک (ازدواج برادر و خواهر و یا ازدواج پدر و مادر با فرزند) و ازدواج درجه دو (ازدواج دایی باخواهر زاده) که این دو گروه در همه ادیان حرام است، ثابت شده است که به دلیل تشابه ژنی زیاد خطرتولد فرزند مبتلا به ناهنجاریها وعقب ماندگی ذهنی خیلی زیاد است.
ازدواج فامیلی ازدواجی است که در آن زوجین با یکدیگر فامیل هستند و بنابراین ژنهای مشابه دارند.درحال حاضر هزاران نوع بیماری ارثی مختلف شناخته شده اند که ممکن است از طریق به ارث رسیدنژنهای مشترک در پدر و مادر، فرزندان را مبتلا سازند. این خطر در ازدواجهای فامیلی به علت وجودژنهای مشترک بیشتر خواهد بود. بنابراین ازدواج فامیلی از نظر علم ژنتیک منطقینیست.
جدول زیر ارتباط بین درجه خویشاوندی و درصد ژنهای مشترک را مشخص می کند :
درجه خویشاوندی افراد فامیل درصد ژنهای مشترک
پدر ، مادر ،فرزندان ، خواهران و برادران 50%
خاله ها ، دایی ها ، عموها ، برادر و خواهرزاده ها 25%
دختر عمو ، پسر عمو ، دختر خاله ، پسر خاله ، دخترعمه ، پسرعمه ، دختردایی ، پسردایی 12.5%
نوه خاله ،نوه دایی ،نوه عمو ، و نوه عمه 6.25%
نتیجه خاله ، نتیجه دایی ،نتیجه عمو ،نتیجه عمه 3.12%
نبیره خاله ، نبیره دایی ، نبیره عمو ، نبیره عمه 1.5%
با چنین تحلیل هایی وقتی در یک جامعه ازدواج خانوادگی رایج باشد مردم بطور معمول باید انواع بیماری را داشته باشند چراکه هر نوزاد 50 درصد ژن مشترک دارد و از هموفیلی گرفته تا نابینایی همگی بالاترین احتمال بروز را دارند. یعنی، چه آنهایی که مستقیماً حاصل چنین ازدواج هایی هستند و چه آنهایی که به صورت جهش ژنتیکی دچار شده اند.
با توجه به اینکه در هیچکدام از منابع تاریخی هیچ اشاره ای به وجود یک بیماری رایج حتی در یک روستای ایرانی نشده است آیا علم پزشکی دروغ می گوید؟ (گزارشی از صداوسیمای جمهوری اسلامی روستایی از هند در تابستان 89 را نشان می داد که در آن بیشتر اهالی بخاطر ازدواج فامیلی لال بودند و علت را هم خودشان می دانستند.)
برخی چنین از پاسخ طفره می روند که چنین رسمی بوده ولی همه گیر نبوده.
عصر کنونی که خانواده ها برای بی شوهر نماندن دخترانشان رسم بده و بستان را انجام می دهند و عروس میگیرند به شرط ازدواج برادر عروس با دخترشان آیا وقتی براحتی می توانستند بدون هیچ ذلتی و زیربار هیچ شرطی رفتن فرزندان خود را با هم تزویج کنند عقل حکم نمی کرد که چنین چیزی همه گیر شود؟ آیا وقتی خواهر و برادری نصف عمر خود را با هم گذرانده اند با فرض وجود چنین رسمی منطقی نیست بقیه ی عمر را هم با یکدیگر ادامه دهند؟
پرسش سوم اینکه چرا در کتاب های دینی زرتشتی مستقیماً واژه ی ازدواج با محارم گفته نشده که ایشان را به دردسر تفسیر یک اصطلح بیاندازد؟
قابل ذکر است تنها جایی که ازدواج با محارم ثابت شده است خاندان سلطنتی فراعین و بطالسه ی مصر باستان است(نه به دین ایشان ارتباط دارد و نه بومیان قبطی مصر)که در آنجا هم پژوهش ها نشان داده که پادشاهانشان بیش از 25 سال عمر نمی کرده و بر اثر بیماری ناشناخته ای که گاه بدنی گلبی شکل داشته اند تشخیص داده شده.
همچنین نمونه هایی نیز در یونان وبابل ازاین قبیل ازدواج ها ذکرشده است وهمینطور دراعراب قبل ازاسلام ازدواج با نامادری بسیار بوده. عده ایی قید کرده اند که ازدواج پدر با دختر نیز روی داده.
آیا چنین گزارشی درباره ی پادشاهان ایران وجود دارد؟؟
منابع:
افسانه ازدواج با محارم درایران باستان:دکتر علیرضا شاپورشهبازی(باستانشناس و استاد دانشگاه شیراز و بنیانگذار انستیتو مطالعات هخامنشی)
وندیداد: از کتاب های مقدس مزدیسنا
تاریخ اجتماعی ایران، سعید نفیسی
تاریخ تمدن: ویل دورانت
وسائل الشیعه: شیخ حرّ عاملی
تهذیب الحکام:شیخ طوسی(ابوجعفر محمد طوسی)
التوحید: شیخ صدوق(ابن بابویه قمی)
اصول کافی:شیخ کلینی
تاریخ هرودوت: هرودوت
پشت پرده های حرمسرا: خسرومعتضد
شاهنامه ی فردوسی
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
