دلکم ، بهاره بی تو مرگه پائیزی مونه
تنه تنهاییمو گلبرگای تو میپوشونه
کاری از دسته عزل بر نمیاد آیینه دار
که حضورت عزلامو
خط ب خط میسوزونه
هر لحظه بهانه ی تو را میگیرم
هرثانیه با نبودنت دلگیرم
حتی تو اگر برای من تب نکنی
من یک طرفه برای تو میمیرم
میگشایم دفترخاطرات افسانه را
تابدانی سرگذشت این من دیوانه را
آسمــــان بـار امـــانت نتـوانســت کــشید
قــرعــــه کـــار به نام مـــن دیوانــه زدنــد
دوزخ نی شدم و شعله دواندم به تنت
شعله پوشیده و مشغول پدر سوختنت
به خودم امدم انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود
دوش دیــــدم کــــه مـلایـــک در میـخــــانـــه زدنــد
گـــــل آدم بســــرشتنـــد و بــه پیمـــانــه زدنـــد
دل نزد توست اگرچه دوری ز برم
جویای توام اگرنپرسی خبرم
خالی نشود خیال ازچشم ترم
درقلب منی اگرچه جای دگرم
مــــرا عهدیست بـا جانـان کــــه تـا جــان در بــدن دارم
هــواداران کـویش را چو جان خویشتن دارم
مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن باز
مثل سیگار تمامم کن و دورم انداز
من خرابم بنشین .. زحمت آوار نکش
نفست باز گرفت .. این همه سیگار نکش
شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما خطا کردیم و صلح انگاشتیم