دست و پام کشیدن و بردنم تو حموم
سه تاییشون نشستن وایستادن بالای بدنم
از چال گردنم شروع کردن به پاره کردنم
اونام متعصبن رو قانوناشون
نشستن رومن رو زانو هاشون
داد میزنن یه شعاره رو لباشون
همزمان با اینکه خون میپاشه رو صورتاشون
نه حرکت نویی
نه فکر جالبی
هیج فرقی نکردی
مثل سابقی
حالا یه سوال دارم ازت
آدم تویی؟
چرا عادت داری همش عادت کنی
يکي همسن تو سوار ماشين خدا بهت پوزخند ميزنه ميکني با کينه دعا
که منم ميخوام مايه داربشم عقده رو کنم تر کش دعا نکن بي اثر نميکنن در کش
ميخواي بخوابي تو بيداري کابوس ببين
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼِﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﻣﻦ
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﯼ
ﺧﻮﺵ ﻧﻤﯿﮕﺬﺭﻭﻧﺪﻡ ﻣﯿﮕﺬﺭﻭﻧﺪﻡ
ﻧﻮﺑﺖِ ﻣﻨﻢ ﺷﺪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﯿﻢ
من زیر پوسته های این شهر
قُرق جبر ، بلوف و جعل
دروغ محض ، شنود و شک
جنون و جنگ ، بلوغ جهل جلو چشمم
غرور در شرف مرگ
ﮔﺎﻫﯽ ﻧﻪ ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻧﻪ ﻗﻬﺮﻭ ﺑﻠﺪﯼ
ﺻﺪﺍﯼ ﭼﯿﮑﻪ ﺁﺏ ﻣﯿﺎﺩﻭ
ﺩﻟﺖ ﯾﻪ ﺷﯿﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩﻭ
ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﯾﺴﺘﻪ ﭘﺎت
ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ..ﮐﯽ ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﺭﻭ ﺁﺧﻪ
همه چی واسه کسب تکلیفه نه أ ته قلب
قبل ارتباط دک ، قبل استعداد سَد
قبل اعتماد شک ، قبل احترام چکُ
فهمیدم ماحصلش قبل افتخار ننگ
آموزش غلط جامعه رو استعمار کرد
ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻢ ﻫﻤﻮﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮑﺎﺭﻡ
ﺭﻭﯼ ﺭﺩﻩ ﭘﺎﺕ ﻧﻪ ﺭﻭﯼ ﺭﺩ ﭘﺎﻣﻢ
ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻪ ﺗﻮﻡ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻗﻤﻦ ﯾﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﺝ ﺯﻫﺮﻣﺎﺭﻡ
مهم نیست رو آهنگام میخواد چه تصویری باشه
فیلما هیچ کدوم وصف شعر ما نمیشدن