میدونم فشار همه چیز رو توئه
میدونم هرچی دم نمیزنی
دنیا بد تر روت گیره سه پیچ می کنه
امروزم باز نشون نده
که همه این سالا چقدر چزوندنت ..
تو ترس و وحشت، اشک و عقده
لرز و بغض، شک و شبهه
دنیا فرق بینش مشتی
یاس داره مینویسه میگه
با خودکاری که عین تیفه تیزه..
هی چه فازه سنگینی
همه چی سفید سیاه چیزی رنگی نی
بازم منو یه جسم لشو بی حال
دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار
راه رفته راه مونده بازم
من هنوزم روی این زمین کار مونده دارم..
من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه
من مردم پسر یه عقدم که سر
تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ
گرگ باش مثل من مثل ببر
مثل جغد تو پرسه های شب
بجز گذری یا که خب سر زدن هیچ
تنهایی رو یه جوری بست زدم
که آب زیرم نره و نمی پس ندم
ممبعدم دنیامو میبینم تا جلو بینیم
تا هر بار خواستم توو اوج برم پروازی رخ بدم
کَندن پرامو یه مشت مفه چینی..
یه جایی که دیگه دستت نرسه
هیچ احدی نتونه بگه فکرت نجسه
یه عشق تو قاب داری و آرزو تو پوستر