هی این له شدن کلیشه ها نوبتی
این یعنی وطن ولی آدمای غربتی
این یعنی موسیقی مدرن تو جامعه خشک سنتی
منو میبینی جلوی پام هیچ ردپایی نیست
تو اضطراب دستای پر آرامش دستای خالی نیست..
تا خلاصه یه دری رو به زندگیت وا شه
ولی گوش نکردم خر بودم یه کم
جونا جاهلن بار کمبودم پدر
روزی هزار تا صفحه پشت سرم میزاشتن
مانع توی راه واسه ی کشتنم می کاشتن
اما من می گفتم تلاش دشمنم بی فایدست ..
تو دیدی بگو باشه بعد بزن قهقهه
نخورده سر همه به سنگ که خو
نبون همه تو تاریکی شب که تو
ولی این مهم کی رفتنی کی موندنی
کی تو حاشیه س کی تو متن
کی یه جرقه س واسه تعقیب با چند خط شعر خوندنی
فقط با چند خط شعر خوندنی …
یه بار خودتو راحت کن
بزار لو بره شاه و تو
اینبار اون میره جا نه تو
ببین حرفامو باور کن
یه بار خودتو راحت کن
نپرس منو مدام گله هاتو می دونیم
حرفای مونده تو دل پاک و می خونیم
چرا عوض شد جای کروات و گیوتین
نمیخوام زندگیت بشه داستان من
برو جلو هنوز راه باز مرد
با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین
نذار همسایه خوشبین بشه
یه کاری کن خشکیده شه
اون عاشق موهای پُر پشتته
هر روز آره ریسکه
زندگیم و قلمم هم هنوز آره سیکه
دافت سیریشه هی میپیچه بهم
درست مثل مأمورا تو ایسته ریزه
چشاشو پوسته تنش درست مثل ییو سفیده
بازم بهم شده خیره
میخواد تنو بده بهم به جاش دلو بگیره ، ولی به ک×رت ..