نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
تورا من چشم در راهم
صدایت میزنم آرام
میان بغض های گاه و بی گاهم
گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم
تورا من چشم در راهم
(با یخورده تغییرات._.)
مردمان بخرد اندر هر زمان
راز دانش را به هر گونه زبان
گرد کردند و گرامی داشتند
تا به سنگ اندر همی بنگاشتند
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند
درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث
ثانیه ها در پی هم میروند
نیست کسی در پی آنها رود
درد بی درمان شنیدی؟ حال من یعنی همین
بی تو بودن، درد دارد می زند من را زمین
می زند بی تو مرا، این خاطراتت روز و شب
درد پیگیر من است، صعب العلاج یعنی همین ..
ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق
برو ای خواجه ی عاقل هنری بهتر از این؟
نسیم زلف تو پیچیده بود در سر و مغزم
خمار و مست ولی سخت بی قرار تو بودم
من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
خویش را غیر مینگار و مران از در خویش
سر و پا گم مکن از فتنه بی‌پایانت
تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش
آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم
مکش ای دوست تو بر سایه خود خنجر خویش
ای درختی که به هر سوت هزاران سایه‌ست
تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین همه غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی