انجمن های تخصصی فلش خور

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

توبه کردم که نبوسم لبِ ساقی و کنون
می‌گَزم لب که چرا گوش به نادان کردم..

مسلم کسی را بود روزه داشت
که درمانده ای را داد نان چاشت
وگرنه چه لازم که سعی‌ای بری
ز خود باز گیری و هم خود خوری

يك نفر آمد ، صدايم ، كرد و رفت
در قفس بودم ، رهايم ، كرد و رفت
يك نفر آمد كه با چشمان خود
سوز و فرياد عذايم كرد و رفت
بي دليل از قلب من رنجيده بود
او مرا از خود، جدايم كرد و رفت
يك نفر آمد كه با سجاده اش
تا سحر تنها ، دعايم، كرد و رفت.

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس
قراری نیست در دور زمانه بیقراران بین
سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی
در کام نهنگان شو گر می طلبی کامی

یک بار بوسه‌ای ز لب تو ربوده‌ام
یک ‌بار دیگر آن شکرستانم آرزوست

فخرالدین عراقی